وقتی رجب طیب اردوغان از رسانه های ترکیه انتقاد می کند، که خیلی هم باب است، آن وقت دلیلی برای جا خوردن حرف های بهمن حسین پور، سفیر ایران در آنکارا ندارد که به رسانه های ترکیه به خاطر انتقاد از روابط مستحکم دو دولت حمله حمله برده و گلایه کرده که چرا حزب حاکم ترکیه هم سکوت پیشه می کند.
وقتی اردوغان رسانه های ترکیه را مانع موفقیت هایش در امور داخلی و خارجی توصیف می کند، دیگران را وا می دارد که رسانه های این کشور را در وضعیتی نامطلوب ببینند.
قضیه را واضح تر ببینیم، به نوشته روزنامه حریت ، حسین پور 19 فوریه در مراسم وداعی که به افتخار وی ترتیب داده شده بود گفته است: “بعضی ها هستند که می خواهند به روابط میان دو کشور صدمه بزنند، مراقب باشید ، نوشته های شما نباید به روابط ایران و ترکیه صدمه بزند.”
حسین پور به ویژه پوشش مسائل ایران در نشریات “زمان” و “زمان امروز” را هدف انتقادات خود قرار داد. “ زمان امروز توجهی به این موضوع ندارد و مقالاتی منتشر می کند که اصطکاک روابط میان دو کشور را به دنبال دارد.” سفیر ایران گفته است: “وقتی اخبار بدی راجع به ایران منتشر می شود، این گروه رسانه ای تلاش دارد اطمینان کسب کند که غرب از آن راضی است. این گروه رسانه ای مدام اخبار علیه ایران را منتشر می کند.”
حسین پور ادامه می دهد: “ما به خوبی می دانیم که این گروه رسانه ای از کجا خط می گیرند.” زمان امروز و زمان زیر نظر جنبش مذهبی فتح الله گولن منتتشر می شود. گرچه مشخص نبود سفیر ایران به چه کسانی اشاره می کند.
او افزوده است: “زمان مقاله هایی منتشر می کند که انگار شرکت های ایرانی در ترکیه مقاصد خاصی دنبال می کنند، اما این نشریات در مخالفت با ورود سرمایه های غرب و صهیونیستی که به داخل ترکیه هیچ موضعی نمی گیرند.”
حقیقت این است که اسرائیل از سال 2010 سفیری در آنکارا ندارد، اما اگر نماینده دولت یهود به این سبکی که مد شده به رسانه های ترکیه تهمت می زد شکی نبود که این نشریات به همراه اعضای حزب حاکم خواستار اخراج فوری وی از کشور می شدند، حتی اگر او مانند سفیر ایران ، در حال خروج از ترکیه بود، آن ها از اینکه روزهای آخر را تا حد ممکن برای وی دردناک کنند دریغ نمی کردند.
این حکایت از این دارد که مقامات ایران از روابط خصمانه میان دولت ترکیه و رسانه های این کشور به نفع خود استفاده می کنند، برای نمونه 11 فوریه محمد علی اصفهانی گفته بود:” با وجود اینکه برخی روزنامه نگاران علیه نظام حاکم بر کشور نقد وارد کرده اند ، نمی شود آن ها را به اتهام تروریست بودن سرکوب کرد.” او همچنین تصریح کرد که “ در دادگاه حقوق بشر اروپا 450 پنجاه پرونده نقض آزادی بیان در ترکیه وجود دارد که نشان دهنده عدم وجود آزادی بیان در این کشور است.”
این موضوع کاملا حقیقت دارد، اما اینکه ایران به آن ها درس آزادی رسانه بدهد برای ترک ها یک توهین بزرگ است. از این رو، هیچ آبی نمی تواند حکومت تهران را بشوید، اما شاید حزب حاکم ترکیه این حادثه را فرصتی بداند تا درباره تاثیر واژه هایی که به کار می برد و استفاده دیگران از این فرصت فکر کند.
منبع: المانیتور – 22 فوریه
