از همه جا

نویسنده

نگاهی به آلبوم جدید فالکو

 

“الماس‌های درخشان” یا ترانه‌های درجه دو؟

 شهرام احدی

فالکو که می‌توان او را یکی از درخشان‌ترین ستارگان آسمان پاپ و راک اتریش به حساب آورد، در دهه هشتاد و نود میلادی سال‌های پرشتاب و پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت و زود هم از دنیا رفت: در سن چهل سالگی. اگر چه ۱۲ سالی‌ست که از مرگ این خواننده محبوب می‌گذرد، اما اسطوره فالکو همچنان زنده است.

رمز موفقیت فالکو که اوج درخشش او به اواسط دهه‌ی هشتاد میلادی برمی‌گردد، ارائه ترکیبی جذاب از زبان انگلیسی و آلمانی با چاشنی لهجه‌ی شهر وین بود.

 

نه تنها موزیسین‌های هم‌دوره فالکو که بسیاری از موزیسین‌های امروز هم، احترام خاصی برای او که در صحنه موسیقی اتریش، استثنایی کم‌نظیر بود، قائل هستند. فالکو نه تنها راه را بر موسیقی رپ هموار کرد، بلکه بعدی تازه به موسیقی پاپ و راک اتریش داد.

 

“کشف استثنایی”

حدود دو سال پیش مراسم و برنامه‌های گسترده‌ای برای گرامیداشت پنجاهمین سالگرد تولد فالکو برپا شد و در این روزها نیز خبری دیگر، او را بار دیگر بر سر زبان‌ها انداخته است: انتشار مجموعه‌ای از قطعات منتشرنشده‌ی او که به طور کم و بیش اتفاقی کشف شده‌اند.

این آلبوم جدید The Spirit Never Dies نام دارد و در دفترچه‌ی آن شرحی افسانه ‌وار از کم و کیف کشف این قطعات منتشرنشده‌، آورده شده است: روزی یک استودیوی ضبط در شهر فرانکفورت دچار خسارات ناشی از آبگرفتگی می‌شود.

در حین جمع‌آوری زیرزمین استودیو و کار رفع خرابی‌ها، نوارهای صوتی قطعاتی از فالکو کشف می‌شوند که بیست سال پیش ضبط شده و هرگز منتشر نگردیدند. سخن از برلیان‌ها و گنج‌هایی می‌رود که ارزش آنها را از لحاظ تاریخ موسیقی نمی‌توان محک زد. سخن از قطعاتی است که به گفته‌ی تهیه‌کنندگان در دوران اوج فعالیت‌های فالکو شکل گرفته‌اند.

 

“گونتر منده” که در زمینه تهیه‌ی آلبوم‌های موسیقی، به ویژه موسیقی به اصطلاح “بازاری” فعالیت دارد، این قطعات را سروسامان می‌دهد و در آلبومی جدید روانه‌ی بازار می‌کند، به ویژه حال که ایام پیش از جشن کریسمس است و بازار خرید آلبوم‌های موسیقی حسابی داغ.

 

از افسانه تا واقعیت

شاید ماجرای کشف این قطعات هاله‌هایی از افسانه را با خود داشته باشد، اما به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان موسیقی، آثار و ترانه‌هایی که در مجموعه‌ی The Spirit Never Dies ارائه شده‌اند، قطعاتی درجه دو از فالکو هستند که در سال ۱۹۸۷، یعنی بعد از دوران اوج درخشش این خواننده، ساخته شده‌اند.

منتقدان موسیقی آثار عرضه شده در آلبوم جدید را قطعاتی می‌دانند که به خاطر ضعف موسیقیایی و پایین بودن کیفیت به آلبوم‌های قبلی فالکو راه نیافته‌اند، آنهم آلبوم‌هایی که در دوران نه چندان درخشان و موفق فعالیت‌های این خواننده‌ی اتریشی تهیه و روانه بازار شده‌اند. تنها جذابیت آلبوم جدید شاید قسمت سوم تریلوژی قطعه‌ی معروف و جنجال‌برانگیز Jeanny باشد.

 

زندگی برای موسیقی

فالکو که نام اصلی او Johann Hölzel  است، در روز نوزدهم فوریه سال ۱۹۵۷ در وین در خانواده‌ای مرفه به دنیا آمد، در سن هفده سالگی خانواده‌اش را ترک کرد تا تمام وقت و زندگیش را به موسیقی اختصاص بدهد.

“من همیشه در امتداد مرزها پیش می‌روم تا افق‌های جدیدی را کشف کنم و طبیعی است که که دائما هم با جانم بازی می‌کنم. این دیدی است که فالکو نسبت به خود داشت، تنها خواننده پاپ و راک اتریشی که موفق شد در آسمان عالم پاپ و راک به روشنی بدرخشد و جایی برای خود باز کند.

او بعد از اینکه مدتی را به تحصیل رشته‌های مختلف در دانشگاه گذراند، مدتی در برلین اقامت داشت و بعد از بازگشت به وین در گروهی اتریشی به عنوان باسیست و خواننده فعال بود و درهمان وقت هم بود که اسم هنری فالکو را برای خود انتخاب کرد.

 فالکو بعدها درباره هدف‌هایش در زندگی گفت: “ قضیه را می‌شود اینطور خلاصه کرد که آدم بعد از ده سال یاد می‌گیرد و می‌فهمد که چه نمی‌خواهد و آنچه که باقی می‌ماند درواقع چیزیست که آدم طالب و در پی آن است.”

در اوایل دهه هشتاد میلادی بود که فالکو فعالیت سولوی خود را شروع کرد و در سال ۱۹۸۲ با ترانه‌ی “بازرس” Der Kommisar  یک ‌شبه معروف شد. این ترانه نه تنها در قالب صفحه تک آهنگی بیش از ۶ و نیم میلیون بار به فروش رفت، بلکه به رده‌بندی ترانه‌های پرفروش روز آمریکا هم راه یافت.

ترانه Rock Me Amadeus که در سال ۱۹۸۵ به انتشار رسید، اولین ترانه به زبان آلمانی است که موفق شد صدر رده بندی ترانه‌های پرفروش روز آمریکا را فتح کند و حتی سه هفته تمام بر نوک قله بماند.

بعد از این موفقیت‌های بزرگ، کسب ۷۵ جایزه صفحه طلایی و جایزه صفحه طلایی اروپا، دیگر بخت آنطور که باید و شاید با فالکو یار نبود و آلبوم‌هایی که در اواخر دهه هشتاد میلادی و اوایل دهه نود میلادی از این خواننده به انتشار رسید، با آن استقبال گذشته روبرو نگردید.

در سال ۱۹۹۶ فالکو، راهی جمهوری دومینیک شد تا در آسودگی و به دور از هیاهو و غوغا، روی آلبوم جدیدش کار کند، آلبومی به اسم Out of the Dark که کار ضبط بعضی از قطعات آن هم به پایان رسیده بود، اما فالکو انتشار این آلبوم را خود به چشم ندید، زیرا در روز ششم فوریه ۱۹۹۸ در پی سانحه اتومبیل درگذشت.

سخن آخر را هم به خود فالکو می‌سپاریم که در مورد منتقدانش می‌گوید: “ در واقع منتقدان می‌توانند نقدهایی مرگبار در مورد کارهای من بنویسند، می‌توانند رفتاری خبیثانه با من داشته باشند، ولی من یک چیز را نمی‌توانم تحمل کنم و آن اینکه منتقدان من را دست کم بگیرند. اینجاست که دیگه عصبانی می‌شم !”

منبع: دویچه ویله