توصیه‌ای برای اعضای کنگره آمریکا که از آن‌ها خواسته شده از حمله به رهبری آمریکا به سوریه حمایت کنند: اولویت‌ها را در نظر بگیرید، روشن کنید که چه چیزی برای کشور بیشترین اهمیت را دارد. دولت اوباما به درستی به دو موضوع اضطراری اشاره می‌کند: متوقف کردن ایران در پیشرفت هسته‌ای و حفظ امنیت اسرائیل. مورد سومی هم به این‌ها اضافه می‌شود: بالا بردن اعتبار آمریکا که توسط خود اوباما تنزل کرده است.
توجه داشته باشید که هیچ اشاره‌ای به سلاح‌های شیمیایی سوریه نشده است. چون پیشرفت هسته‌ای ایران در مقایسه با موضوع سوریه خطر بسیار بیشتری دارد. حمله شیمیایی 21 اوت چندین معاهده بین‌المللی را نقض کرد اما مسلما هیچ‌کس انتظار ندارد این “حمله محدود” دیکتاتورهای ناامید را بازدارد.
چگونه می‌توان به اولویت‌ها در مورد ایران و اسرائیل و آمریکا دست یافت؟ گزینه‌های متعددی موجود است، از خشن‌ترین تا آرام‌ترین:
1. سرنگونی رژیم اسد. فی‌نفسه ایده جذابی است خصوصا به خاطر اینکه متحد شماره یک تهران را از بین می‌برد و مسیر کمک به حزب‌الله را مسدود می کند. اما این سناریو کنسرو کرم‌ها را باز می‌کند: هرج و مرج در سوریه، دخالت خارجی همسایه‌ها، حضور گروه‌های مرتبط با القاعده، دشمنی علیه اسرائیل در بلندی‌های جولان و افتادن سلاح‌های شیمیایی به دست سازمان‌های تروریستی. سقوط بشار اسد می‌تواند سرنوشت عراق و لیبی را به دنبال داشته باشد و موجب سال‌ها خشونت و بی‌ثباتی گردد. این موضوع می‌تواند جایگاه اردوغان را، که در غیر اینصورت رو به نابودی است، دوباره بالا بکشد.
2. تنبیه رژیم بدون سرنگونی آن، که برخورد پیشنهادی دولت اوباما است. این گزینه هم نتایج روشنی ندارد: شواهدی وجود دارد که رژیم اسد نگران تنبیه آمریکا نیست و آمادگی دارد که دوباره حمله شیمیایی انجام دهد یا اینکه ایران منافع آمریکا را هدف قرار دهد. همچنین حمله محدود می‌تواند موجب بروز خشونت علیه اسرائیل شود. باقی ماندن آقای اسد می‌تواند به او اجازه دهد که فکر کند آمریکا را شکست داده است. این گزینه تمام خطرات سرنگونی او را دارد اما مزیت خلاصی از دست او را ندارد.
3. هیچ کاری نکنید. این گزینه بدی‌های متعددی دارد: اگر اسد به خاطر حملاتش تنبیه نشود اعتبار آقای اوباما پس از اینکه عنوان کرد استفاده از این سلاح خط قرمز آمریکاست تضعیف می‌شود و تندروهای ایران را تقویت می‌کند. با این حال، مزیت این را دارد که به آتش جنگ سوخت بیشتری نمی‌رسد و بن‌بست سودآور استراتژیک بین رژیم و شورشیان حفظ می‌شود و مهم‌تر از همه این ها، حواس واشنگتن از کشور مهمتری پرت نمی‌شود: ایران.
رژیم ایران به نقطه ساخت سلاح هسته‌ای بسیار نزدیک است و می‌تواند به سرعت آنرا آماده استفاده کند. بر خلاف استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه شهروندان سوریه، آینده تصمیم ایران موضوعی است که مستقیما بر آمریکا تاثیر دارد.
برای کنگره موضوع کشتار سوری‌ها اهمیت کمتری نسبت به موضوع ایران دارد. آقای اوباما شیوه بیل کلینتون را دنبال کرده است و نیروهایش را در جاهایی آماده قرار داده که آمریکا دقیقا منافع مستقیمی ندارد مثل سومالی، بوسنی، کوزوو، هائیتی، لیبی و حالا سوریه. باید این سئوال را پرسید که آیا سربازان آمریکایی فقط برای حفاظت از کشورشان گسیل می‌شوند؟
منبع: واشنگتن تایمز - 8 سپتامبر2013
