کوروش زیاباری
تحریم‌های غیرانسانی آمریکا و متحدان اروپایی این کشور علیه ایران حد و مرزی نمی‌شناسد. هزاران بیمار ایرانی که با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند، به خاطر تحریم‌ها نمی‌توانند به داروهای مورد نیاز خود دست پیدا کنند. شرکت‌هایی که با ایران تجارت کنند با تنبیه آمریکا مواجه می‌شوند و تاکنون اقدامی در جهت اطمینان یافتن از دسترسی شهروندان ایرانی به مواد غذایی، دارویی و دیگر اقلام حیاتی صورت نگرفته است.
موج جدید تحریم‌ها رسانه‌ها را هم هدف قرار داده و چندین شبکه ماهواره‌ای ایران قطع شده و میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان نمی‌توانند وجهه دیگر ایران را ببینند.
تحریم‌ها آنقدر گسترده است که حتی ایرانی‌ها نمی‌توانند از مزایای تکنولوژی جدید لذت ببرند.
ایرانی‌ها نمی‌توانند گوگل کروم و دیگر نرم‌افزارهای جانبی این شرکت را دانلود کنند هر چند متخصصان کامپیوتری ایران راه‌هایی برای دور زدن این محدودیت‌ها پیدا می‌کنند.
شرکت گوگل در دوران اعتراضات انتخاباتی ایران در سال 1388 محدودیت‌های خود را برداشت و اعلام کرد ترتیبی داده است تا معترضان ایرانی بتوانند راحت‌تر نظرات خود را ابراز و دنیا را از وقایع این کشور باخبر کنند.
رئیس سیاست‌های عمومی گوگل اسکات رابین گفته بود: “در کشوری که در آن سابقه نظارت دولتی وجود دارد داشتن یک مرورگر که نتوان آن را به راحتی هک کرد مفید است.”
بنابراین روشن است که وقتی یک غول اینترنتی آمریکایی امتیازهایی می‌دهد برای خدمت به مردم نیست بلکه می‌خواهد دولت را ضعیف و مخالفان را تقویت کند.
تحریم‌های اینترنتی آمریکا علیه ایران تازگی ندارد. در تاریخ 19 اوت 1997، کلینتون قانونی را امضاء کرد که ایرانیان را از دسترسی به تکنولوژی‌های کامپیوتری ساخت آمریکا، مثل نرم‌افزار، سخت افزار و دیگر محصولات تکنولوژیک محروم می‌کرد.
طبق این دستور “صادرات، صادرات مجدد، فروش مستقیم یا غیرمستقیم تکنولوژی یا خدمات به ایران یا دولت ایران از آمریکا یا توسط یک شخص آمریکایی هرکجا و هرچه باشد ممنوع است.”
بنا به دستور وزارت خزانه‌داری آمریکا تنها تعدادی از برنامه‌های همگانی کامپیوتری مثل اکروبات، فلش‌پلیر و شاک‌ویو و برنامه‌های رایگان موبایل که مصارف شخصی دارند برای دانلود در ایران آزاد است.
در آوریل سال 2003 گزارش شد که طی یک تصمیم تبعیض‌آمیز و سیاسی، یک وب‌سایت شغل‌یابی محبوب به نام monster.com صفحه و رزومه اعضای خود از برخی کشورها از جمله ایران، سوریه، میانمار، کوبا، لیبی و کره‌شمالی را حذف کرده است.
اما اقدامات غیرمنصفانه آمریکا که به شرکت‌های تکنولوژیک دیکته می‌شود فراتر رفته و شکل تبعیض نژادی به خود گرفته است. در ماه ژوئن گزارش شد که یک مغازه اپِل در گرجستان از فروش یک آی‌فون و یک آی‌پد،با بهانه تحریم ها، به خریدار فارسی‌زبان خودداری کرده چرا که ممکن است یکی از این دستگاه‌ها را برای دوستانشان در ایران بفرستند!
شورای روابط ایران و آمریکا در بیانیه‌ای این اتفاق را محکوم کرد و آن را اقدامی تبعیض‌آمیز خواند و از شرکت اپِل خواست تا در سیاست‌های خود تجدیدنظر کند تا مشتریان با اقدامات تبعیضی مواجه نشوند. “اگر رفتار این فروشنده منعکس‌کننده سیاست شرکت باشد، این سیاست باید تغییر کند و تمام فروشندگان می‌بایست دوباره تعلیم داده شوند.”
به طور کلی، این رفتاری کشوری است که خود را سردمدار حمایت از حقوق بشر در سراسر جهان می‌داند. این تحریم‌ها زندگی روزمره شهروندان معمولی ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آیا کسی واقعا می‌تواند بفهمد عمو سام چه می‌کند؟
منبع: گلوبال ریسرچ - 16 ژانویه 2013
