ایران در جنگ است؛ چندین دهه است که در جنگ است. ولی سلاح آن اسلحه های معمول نظیر تانک، هواپیما و ناو جنگی نیست. در عوض ایران از پول برای خرید متحدین (بخصوص در لبنان و سوریه) استفاده می کند؛ و همچنین یک نیروی ویژه به نام سپاه قدس دارد که مشاور دیکتاتورهای منطقه است و به آنها یاد می دهد چگونه در قدرت باقی بمانند؛ و به شورشیان هوادار ایران کمک می کند (نمونه بحرین، یمن، لبنان، عربستان سعودی و غیره) تا حکومت های خود را سرنگون کنند.
ایران در داخل هم به کمک پلیس مخفی و شبه نظامیان بسیجی به موعظه و ارعاب مخالفان مشغول است. ایران همچنین به رسانه های طرفدار ایران کمک مالی می کند و یا به سادگی به روزنامه نگاران رشوه می دهد. نقدینگی سلاحی همه کاره است. در سوریه ایران ماهیانه بالغ بر یک میلیارد دلار هزینه می کند تا رژیم این کشور کلیه نیازهای خود برای ماندن در قدرت را وارد کند. بودجه سالیانه ایران 453 میلیارد دلار است و مبلغ ماهیانه یک میلیارد دلار در وضعیت فعلی ایران می تواند مبلغ مهمی باشد. با توجه به کاهش ارزش پول ملی ایران در برابر ارزهای خارجی، قدرت خرید دولت ایران درخارج از کشور بیشتر نزدیک به رقم 300 میلیارد دلار است.
آنچه همه ایرانیان را آزرده می کند آن است که این مقدار پول و استعداد برای سر پا نگاه داشتن یک دیکتاتوری فاسد به هدر می رود. ایرانی ها معمولا وضعیت اقتصادی خوبی داشتند و از نظر نظامی هم در منطقه موفق بودند ولی این توانایی ها اکنون برای حفاظت از یک دیکتاتوری فاسد در ایران به هدر می رود. ایرانی هایی که وطن خود را ترک کرده اند و به غرب رفته اند معمولا وضع خوبی دارند. ولی در ایران فرصت ها محدودتر است و ابتکار عمل و تفکر آزاد به شدت محدود می شود. اکثر ایرانی ها خواستار حکومتی کمتر فاسد است، ولی این به زمان نیاز دارد. مستبدین فاسد و غیر کارآ در گذشته هم سقوط کرده اند ولی این موضوع می تواند زمان زیادی طول بکشد. به هر حال مستبدین نیز از هوش و استعداد ایرانی برخوردار هستند. تعداد کمی از ایرانیان خواهان یک جنگ داخلی برای رسیدن به هدف هستند و همین امر موضوع را طولانی تر می کند.
تحریم های اقتصادی واردات بسیاری از کالاهای اساسی را مسدود کرده است و ایران مجبور شده است به واردات کالاهای چینی روی بیاورد. کالاهای چینی معمولا ارزان تر و از کیفیت نازل تری برخوردار است. ولی واردات کالاهای چنین می تواند اختلال شدیدی در ایران ایجاد کند. در گذشته ایران واردات کالاهای چینی را برای حمایت از تولید کنندگان و فروشندگان خرد ممنوع ساخته بود. لیکن اکنون ایران در پی کشورهایی است که از تحریم پیروی نکنند و بتوانند به ایران کالا صادر کنند. چین، درعوض این امتیاز خواهان عدم محدودیت در صادرات شده است. این به معنی آن است که اکنون هزاران چینی در راه آمدن به ایران هستند تا کسب و کار خود را به راه اندازی کنند. این باعث کاهش کار برای ایرانیان می شود. مهاجرت چینی ها به ایران چندان مورد استقبال نیست.
تحریم های اقتصادی غرب بر ایران فشار وارد کرده است ولی نه به اندازه ای که این کشور را مجبور به توقف برنامه هسته ای خود کند. بیشتر ایرانیان آمادگی دارند تا برای ادامه برنامه هسته ای کمی فداکاری کنند. ولی مردم تا چه اندازه درد را تحمل می کنند؟ این سئوالی است که رهبران ایران را به خود مشغول کرده است. هیچ کس پاسخ آن را واقعا نمی داند.
یکی از دلایی که ملایان بر سر کار مانده اند این است که پول زیادی برای ارتش خرج نمی کنند. بیشتر پول صرف حمایت از حامیان آنها (حدود یک چهارم از جمعیت اسلام گرایان محافظه کار هستند و یا ترجیح می دهند خریده شوند) می شود؛ بقیه نیز برای ایجاد منافع اقتصادی درست در حدی که باعث ناآرامی عمومی نشود صرف می شود. ارتش ایران، علی رغم کهنه بودن تجهیزات آن، ارتش قوی محسوب می گردد. این موضوع تا حدی هم زائیده تبلیغات است و ارتش مرتبا سلاح ها و تجهیزات جدید خود را از رادیو و تلویزیون به نمایش می گذارد. لیکن بسیاری از این تبلیغات صرفا گزافه گویی است و تعداد کمی از این تجهیزات واقعا ساخته می شوند. از آن گذشته در ایران دوارتش وجود دارد. یکی از آنها ارتش متعارف شامل نیروی زمینی، هوایی و دریایی است. دیگری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ( وشاخه بسیج آن) است که تجهیزات بهتری دارد و تعلیم یافته تر است. ارتش منظم برای ترساندن همسایگان بکار می رود؛ سپاه برای ترساندن ایرانیان مخالف است.
بحرین دیگر از ماهواره عرب ست استفاده نمی کند. دلیل این کار خودداری عرب ست از سانسور تبلیغات ایران برای به پا خواستن شیعیان علیه حاکمان سنی منطقه است. در حالیکه عرب ست یک ماهواره عربی است ولی روابط خوبی با ایران دارد و نمی خواهد مشمول پارازیت های دولت ایران بر روی این ماهواره شود.
در داخل ایران، دولت به زندانی کردن و مجازات روزنامه نگاران مخالف مشغول است. پلیس مخفی اصلاح طلبان و یا مظنونان به اصلاح طلبی را تحت تعقیب قرار می دهند. همه در هراس یه سر می برند که چیزی است که دیکتاتور های می خواهند.
یکی از فرماندهان سپاه نیز به دنیا یادآور شد که موشک های دوربرد ایران قادر است هرنقطه ای در منطقه خاورمیانه را هدف بگیرد. آنچه وی اشاره نکرد میزان قابل اعتماد بودن این موشک هاست، که گفته می شود در سطح پائینی قرار دارد. ایران تلاش خود را بر ساختن تعداد بیشتری موشک، به عوض کنترل کیفیت آنها متمرکز کرده است.
آژانس بین المللی انرژی هسته ای سازمان ملل در گزارشی گفته است که بازرسان این سازمان آثار اورانیوم با درجه خلوص بالاتری از آنچه برای سوخت نیروگاه را یافته اند. اورانیوم با درجه خلوص 20 تا 40 درصد برای سوخت نیروگاه برق ضروری است ولی باید تا 85 درصد غنی شود تا برای کاربرد در سلاح هسته ای مورد استفاده قرار گیرد. لیکن با اورانیوم با درجه خلوص 20 تا 30 درصد نیز می توان سلاح های هسته ای با قدرت کمتر تولید کرد. ایران تولید سلاح یا بمب هسته ای را رد کرده است و گفته است آثار اورانیوم با درجه خلوص بالا که توسط بازرسان آژانس کشف شده است تنها اتفاقی بوده است.
آژانس هسته ای معتقد است که ایران اکنون اورانیوم غنی شده کافی برای ساخت سه بمب هسته ای را در اختیار دارد ولی هنوز از نظر فنی برای ساخت چنین سلاحی مشکل دارد. هرچند مقامات ایرانی برای خارجیان وجود برنامه هسته ای نظامی را انکار می کنند، ولی در داخل ایران همه معتقدند چنین برنامه ای وجود دارد و برای کشور هم ضروری است.
ایران دنبال کردن تولید سلاح هسته ای را رد کرده است.
منبع : استراتژی پیج – 27 مه
