ونسان برون
ایران حداقل ۸۰ نفر را از ابتدای سال میلادی جدید اعدام کرده و به گفته برخی منابع موثق، این رقم می تواند به ۱۰۰ اعدام برسد. سازمان ملل به شدت نسبت به این آمار ابراز نگرانی می کند. جرم اکثریت محکومین به اعدام، قاچاق مواد مخدر ذکر شده. مسأله قاچاق مواد مخدر، چه بهانه ای برای سرکوب باشد چه نباشد، طی سال های اخیر در ایران به شدت افزایش یافته. وضعیت اقتصادی، نبود امید به آینده، و تلاش برای به دست آوردن یک بهشت خیالی توضیح دهنده این شرایط است. ایران در همسایگی افغانستان قرار دارد که اولین تولیدکننده افیون می باشد و این به دلیل بهبود نسبی وضعیت امنیتی در این کشور است.
علی لاریجانی، رییس مجلس ایران، به دیدیه رندرس، وزیر خارجه بلژیک که در اواخر فوریه به تهران رفته بود گفت: “می توان اعدام ها [قاچاقچیان] را متوقف کرد، ولی دراین صورت آنها به کشورهای شما سرازیر خواهند شد.” آقای رندرس نیز به نوبه خود می گوید: “آنها [مقامات ایرانی] به خوبی می دانند که باید ضمانت هایی را درخصوص مسایل مربوط به حقوق بشر و آزادی های عمومی ارائه دهند.” از دید او، پیوستن مجدد ایران به جمع ملت ها صرفاً ازطریق گفتمانی پیرامون این گونه مسایل امکان پذیر خواهد بود.
محدودیت های اجتماعی
علاوه بر حل و فصل کامل مسأله اتمی، شرایط غیرقابل اجتنابی برای ازسرگیری احتمالی روابط بازرگانی میان بلژیک [و اروپا] با ایران مهیا شده. وزیر خارجه بلژیک می گوید که ایران نسبت به این خواسته ها چندان نیز بی تفاوت ننشسته و علی لاریجانی از استاوروس لامبریندیس، نماینده ویژه اتحادیه اروپا در زمینه حقوق بشر، برای بازدید از این کشور دعوت بعمل آورد تا بتوان گفتمان را در این خصوص آغاز کرد. کاملاً مسجل است که در ایران و در این حوزه، گام های بسیاری باید برداشته شود. این کشور که به شدت متحمل یک بحران اقتصادی است و به دلیل تحریم های اعمال شده در سطح بین المللی منزوی شده، به عنوان یکی از مرموزترین و سرکوبگرترین کشورها در جهان محسوب می شود. تبعیض ها و دیگر محدودیت های اجتماعی در این کشور بسیار است.
وضعیت زنان ایرانی یکی از نگران کننده ترین آنهاست. جمهوری اسلامی آنها را محبور به پوشش اسلامی کرده، ولی این اجبار اغلب، به ویژه در شهرهای بزرگ، ازسوی “آزادی طلب ها” به بازی گرفته می شود. آنها موهای خود را از زیر روسری بیرون می آورند. در جابجایی ها، زنان در انتهای اتوبوس و مردان در جلوی اتوبوس قرار می گیرند. اگر زنان به کارهای سیاسی بپردازند، نقش آنها بسیار محدود و کم رنگ خواهد بود. تعداد آنها در مجلس به ۹ نفر می رسد [از ۲۹۰ کرسی] و این یعنی تنها ۳ درصد از نمایندگان مجلس.
ز
فیس بوک را تا ابد نمی توان ممنوع کرد
الکل ممنوع است. ولی یک روزنامه نگار فرانسوی که در تهران بسر می برد می گوید: “پیدا کردن آن خیلی آسان است.” او می گوید: “یک سری شماره تلفن در دست مردم می چرخد. فقط کافی است سفارش دهید و در منزل تحویل تان می دهند.” البته باید استطاعت پرداخت آن را داشته باشید، چون قیمت ها بسیار بالاست.
ایران به شکلی گسترده اینترنت را فیلتر می کند. استفاده از شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک و توئیتر ممنوع است. یک صفحه اینترنتی به رنگ های مختلف، دسترسی کاربر اینترنتی به “صفحات ممنوعه” را بلوکه می کند. کاربر برای دستیابی به این صفحات باید تمهیدات دیگری به کار بندد.
یکشنبه گذشته، علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد، اعلام کرد که ایران نمی تواند تا ابد شبکه فیس بوک را که ۴ میلیون ایرانی در آن عضویت دارند ممنوع کند. شخصیت های اصلی حکومت، ازجمله رهبر انقلاب علی خامنه ای، در این شبکه مشهور آمریکایی حساب دارند. آقای جنتی در ادامه گفت: “نمی توان مردم را حبس کرد و چیزی را به بهانه دفاع از ارزش های اسلامی ممنوع نگاه داشت.”
منبع: لا لیبر، ۵ مارس
