دیانا مقلد
حسن روحانی، رئیس جمهور ایران و وزیر امور خارجه اش، محمد جواد ظریف یا شاید کارمندان آنها به طور مستمر مطالب آنان را در پایگاه اینترنتی تویتر درج می کنند.
این دو نفر با اینکه مقامات ایرانی استفاده از این پایگاه اینترنتی و به طور کلی پایگاه های ارتباط اجتماعی را برای شهروندان خود ممنوع کرده اند، به چنین کاری ادامه می دهند.
هر کس مطالب رئیس جمهور میانه رو و وزیر امور خارجه اش را در صفحه آنها در توییتر می خواند، کلمات مشابهی را می بیند. این دو نفر از کلمه های عدالت، صلح، حقوق بشر، ثبات و فهرستی طولانی از اصطلاحات روز، به زبان انگلیسی برای خطاب قرار دادن غرب و نه افراد داخل ایران استفاده می کنند.
روحانی و وزیر امور خارجه اش درک می کنند لبخندها و جملاتشان گاهی بیش از کردارشان بازتاب پیدا می کند، به ویژه اینکه ما در مرحله گشایش ایران به سوی غرب قرار داریم و در این مرحله، کمتر به تخلفات ایران توجه می شود.
در جایی که باید به منافع پرداخت، توجه به برخی رویدادها کم می شود. دولت ایران تلاش می کند تا چهره ای از ایران نشان بدهد که متفاوت از ایران دوران احمدی نژاد باشد. اما وقتی به عملکرد می رسیم متوجه می شویم که حکومت ظالم ایران به کارخود ادامه می دهد.
از جمله اینکه طبق گزارش سازمان ملل متحد ظرف کمتر از دو ماه دست کم هشتاد نفر در ایران اعدام شده اند. سال گذشته، نیز بیش از پانصد نفر اعدام شدند که حدود یک سوم این اعدام ها پس از انتخاب روحانی اتفاق افتاد. به این ترتیب، شمار اعدام شدگان در ایران در دوره رئیس جمهور میانه رو این کشور به سیصد نفر رسیده است.
معروفترین مورد اعدام در سال ۲۰۱۴ میلادی که هنوز دو ماه از آن نگذشته است، به دار آویخته شدن هاشم شعبانی، شاعر ایرانی از اقلیت عرب ساکن خوزستان و هادی راشدی به اتهام محاربه و فساد و اقدام علیه امنیت ملی بود.
محاکمه و اعدام شعبانی کاملا مخفیانه انجام شد و سازمانهای حقوق بشری بین المللی این محاکمه را به علت فراهم نکردن کمترین میزان شفافیت و عدالت برای متهمان، محکوم کردند. اعترافاتی تلویزیونی از شعبانی پخش شد که روشن بود زیر فشار گرفته شده است.
در این اعترافات شعبانی گفت عضو یک گروه جدایی طلب تروریستی است، اما در واقع به جز این مصاحبه که تلویزیون دولتی ایران پخش کرد، قوه قضائیه ایران هیچ مدرک مستدلی ارائه نکرد که این اتهامات را ثابت کند.
هاشم شعبانی، شاعر جوان و استاد زبان عربی بود که یک مجله شعر تاسیس کرد و متون انتقادی درباره نظام و ظلمش به اقلیت عرب مقیم خوزستان می نوشت. وی به محاربه با خدا متهم و در خفا و در زمانی نا معلوم اعدام شد.
تناقض اینجاست که حسن روحانی، رئیس جمهور میانه رو اندکی قبل از اعدام شعبانی به خوزستان سفر کرد و در آنجا از حقوق اقلیت های قومی سخن گفت.
در واقع، این فقط ایران نیست که از یک شاعر واهمه دارد و فقط ایران نیست که نظامش هر سخن و فکری را سرکوب می کند؛ اما اعدام شعبانی چیزهای زیادی درباره ایران نشان داد.
دولت جدید ایران تلاش می کند چهره ای متفاوت از خود در مقایسه با دوره احمدی نژاد ارائه دهد، اما چنین چهره‌ای هنوز تخیلی است. چهره واقعی ایران هنوز عملا همان چهره زشت حکومتی استبدادی است.
اعدام یک شاعر نشان دهنده سرشت و خمیرمایه این نظام است و ضبط اعترافاتش در نواری ویدیوئی، بی‌عدالتی و جایگزین کردن فن آوری به جای مفهوم جدید عدالت یعنی محاکمه علنی و شفاف است.
“اعدام یک شاعر” عبارتی است که به طور خلاصه چهره واقعی رژیم ایران را نشان می دهد.
العربیه، ۲۴ فوریه
