عبدالرحیم الراشد
اخیرا، آسوشتید پرس گزارش داده که حضور ایران به بهانه مبارزه با داعش در عراق، منجر به افزایش سلطه این کشور در عراق شده است. طبق گزارش ها، ایران سلاح هایی به ارزش ده میلیارد دلار به عراق فروخته است تا با تروریست ها مبارزه کنند. این محموله شامل کلاشنیکف، خمپاره و سلاح های دفاعی است که ارزش آن به ۵۰ میلیون دلار هم نمی رسد.
عراقی ها که اینک از حمایت ایرانی ها سرمست شده اند، در آینده از تسلط ایران بر کشورشان شاکی خواهندشد. آنها امروز هم از اینکه نمی توانند آزادانه و بر اساس منافع ملی خود تصمیم بگیرند، ناراحت هستند. عراق به دلیل زیاد شدن تاثیرات سیاسی و امنیتی تسلیم ایران خواهد شد. درست مانند لبنان در دهه هفتاد میلادی که تسلیم سوریه شد. سوریه برای نجات این کشور از نظامیان فلسطین وارد لبنان شد و سی سال بعد، با مداخله سازمان ملل این کشور را ترک کرد.
عراق نیز بدل به زمین بازی سپاه پاسداران، سیاستمداران و دلال های ایرانی شده است. عراقی ها در طی سال ها متوجه خواهند شد که مشکلات از سوی ایران ایجاد شده است. درست مثل لبنانی ها که سوری ها را به کشورشان راه دادند و بعد متوجه شدند که هرج و مرج و خشونت ایجاد شده توسط فلسطینی ها، کمتر از ارتش سوریه بود. سوری ها، جمعیت لبنان را کنترل میکردند و بر امورشان نظارت داشتند و این شامل جزئیات کوچک تا تصمیم گیری های بزرگ از جمله انتخاب رئیس جمهور، نخست وزیر و رئیس مجلس می شد. آنها هر کس را که مخالف بود، می کشتند.
حکومت ایران تا آنجا پیش می رود که از حفظ بغداد در مقابل داعش، اعتبار کسب کند. ما همه می دانیم که این گروه تروریستی از بغداد بیرون رانده شده و به سمت موصل و کردستان عراق رفته اند؛ جایی که ایرانی ها برای مقابله با آنان حضور نداشتند. رهبران شیعه برای حضور ایرانیان در خاک عراق، هزینه بیشتری خواهند پرداخت زیرا نفوذ ایران به مناطق سنی نشین عراق محدود است.
یک رهبر شیعه می گوید آمریکا در سال های گذشته از تندروهای سنی حمایت کرده است و باید تندرو های شیعه را تحمل کند. این نشان می دهد که ایران تا چه حد تندروهای شیعه را در برابر شیعه های میانه رو و احزاب سیاسی سنی، تقویت کرده است. حضور نظامی آمریکا در عراق موقتی بود و این آمریکایی ها بودند که منجر به سقوط صدام شدند و این در حالی بود که شیعیان و کرد ها موفق به چنین کاری نشده بودند.
اگر عراقی ها در برابر مداخله ایرانی ها در زندگی شان سکوت کنند، از سرکوب و بی رحمی که خود مردم ایران از آن در رنج هستند، بی نصیب نخواهند ماند. در نهایت، عراقی ها ایرانی ها را به چشم نیروهای اشغالگر نگاه خواهند کرد و با آنها مبارزه می کنند و مانند مغول ها، انگلیسی ها و آمریکایی ها، آنها را از کشورشان بیرون می کنند.
از سوی دیگراگر ایران در باتلاق عراق گیر کند و درگیری بین عرب های سنی و شیعه صورت بگیرد، به سود دیگر کشورهاست. حکومت ایران به حد کافی محتاط و باهوش هست که در خارج از مرز هایش وارد درگیری نظامی نشود. حتی وقتی طالبان در افغانستان با کشتن چند تن از شهروندان ایرانی، این کشور را تحریک کردند، ایران از مرز بیرون رفت و به آنها حمله نکرد. درجریان جنگ سی روزه نیز ایران بر نیروهای محلی، مثل حزب الله لبنان و حماس در غزه، تکیه کرد تا از منافعش دفاع کنند. این اعضای این گروه ها بودند که بجای ایران کشته شدند. ورود نیروهای ایرانی به عراق و سوریه، روی دیگری از ایران را نشان می دهد و یک مرحله پیشرفته تر از چالش درمنطقه را به نمایش می گذارد.
الشرق الاوسط، ۱۴ ژانویه
