با توجه به ضرورت حضور در صحنه های انتخابات و دادن رای در همین صحنه ها و برای اینکه بتوانیم تشخیص دهیم به کدام کاندیدا باید رای بدهیم، برخی روش های زیر که کاملا شخصی و احساسی است، پیشنهاد می شود. لطفا در صورت استفاده از آن، این روش ها را برای دیگران هم پیشنهاد کنید.
از طریق لمس کردن( برادران):
چشم مان را می بندیم و صورت کاندیدای مورد نظر را لمس می کنیم، اگر زبر بود و دست مان خراش برداشت، متوجه می شویم جزو حامیان دولت است. اگر نرم بود و فقط کمی ته ریش داشت می فهمیم اصلاح طلب است، اگر بخشی از صورتش بسیار نرم و بخشی از آن بسیار زبر بود می فهمیم جزو کارگزاران است، اگر خیلی نرم بود می فهمیم جزو جنبش مظلومان شهر است.
از طریق لمس کردن( واحد خواهران):
اگر هنگامی که چشم مان را بستیم و دست مان را دراز می کنیم تا صورت کاندیدای مورد نظر را لمس کنیم، و در همین هنگام یک صدای جیغ بلند گوشخراش زنانه شنیدیم متوجه می شویم که شخص مورد نظر آبجی رئیس جمهور است. در این حالت بسرعت از محل واقعه فرار می کنیم.
از طریق نگاه کردن:
چشم مان را می بندیم و کاندیدای مورد نظر را فقط به اندازه یک لحظه نگاه می کنیم. اگر احساس درد شدید کردیم، می فهمیم کاندیدای مورد نظر جزو حامیان دولت است. اگر احساس گرسنگی شدید کردیم، می فهمیم کاندیدای مورد نظر جزو جنبش مظلومان شهر است. اگر احساس کردیم چشم مان تار می بیند، احتمالا کاندیدای مورد نظر چمران است. اگر احساس کردیم « یک چیزهایی دارد یادمان می آید» کاندیدای مورد نظر جزو اصلاح طلبان است. اگر احساس کردیم چشم مان دچار خطای دید شده، کاندیدای مورد نظر جزو کارگزاران است.
از طریق بوکردن:
اگر بوی خاصی می داد یا رایحه خاصی از او به مشام می رسید، نتیجه می گیریم که دوسال دیگر قیمت نان چهار برابر می شود.
از طریق گوش کردن:
به حرف های کاندیدا گوش می کنیم، اگر دیدیم حرف هایش خیلی خوب است، ولی به درد مردم لبنان می خورد، از او می خواهیم به لبنان برود و عضو شورای شهر بیروت شود [آن ها هم البته گناه دارند بابا عروس خاورمیانه بودند حالا چه گناهی کرده اند که پول های ملت ایران از تهران به در آمده و به حلقوم سید حسن نصرالله رفته که لبنان را داغان کند]، اما اگر دیدیم حرف هایش یک مشت حرف های معمولی است می فهمیم احتمالا ممکن است به درد بخور باشد.
از طریق لباس:
اگر دیدیم جوراب کاندیدا پاره است، ولی قیمت عینکش 200 دلار است، می فهمیم جزو حامیان دولت است و به او رای نمی دهیم.
از طریق جغرافیا:
به او یک نقشه نشان می دهیم و او را در یک اتاق تنها می گذاریم، اگر بعد از بازگشت به اتاق دیدیم بخش هایی از نقشه پاک شده و بخش های دیگری به آن اضافه شده، می فهمیم که این کاندیدا اگر روی کار بیاید حداقل دو سالی ما را با مشکل مواجه می کند.
از طریق زندان:
از او می پرسیم مهم ترین زندان کشورمان کجاست؟ اگر در مورد گوانتانامو و ابوغریب حرف زد، می فهمیم اگر روی کار بیاید احتمالا ما را هم در زندان اوین زندانی می کند، اما اگر گفت نمی دانم مهم ترین زندان کشور کجاست، می فهمیم طرف از اکثریت است ما می ترسد و فکر می کند ما حزب اللهی هستیم، بنا براین به او رای می دهیم.
از طریق پاسپورت:
به پاسپورت کاندیدا نگاه می کنیم، اگر دیدیم تا قبل از روی کار آمدن احمدی نژاد فقط یک بار حج عمره رفته و بعد از آن تمام صفحات گذرنامه اش مهر اروپا و آمریکا و آفریقا و لبنان دارد، می فهمیم جزو پابرهنگان خوش رایحه حامی دولت است و به او رای نمی دهیم. اگر دیدیم قبل از روی کار آمدن احمدی نژاد تمام صفحات شناسنامه اش مهر اروپا و آمریکا دارد، اما بعد از آن ممنوع الخروج شده، می فهمیم ملی مذهبی است و صلاحیتش تائید نشده، بنا براین نمی توانیم به او رای بدهیم. اگر پاسپورتش فقط مهر ترکیه و دبی داشت می فهمیم عضو دفتر تحکیم است و انتخابات را تحریم کرده. اگر پاسپورت نداشت، می فهمیم از خودمان است و می توانیم به او رای بدهیم.
از طریق نام طرف:
نام او را می پرسیم، اگر گفت اسمم کیانوش است ولی بچه ها مرا میثم صدا می کنند، می فهمیم جزو حامیان دولت است. اگر گفت اسمم یاسر است، ولی بچه ها مرا هوخشتره صدا می کنند، می فهمیم جزو هواداران دموکراسی و حقوق بشر است و احتمالا شش ماه بعد به پاریس می رود و همانجا می ماند، برای همین به او رای نمی دهیم. اگر گفت اسمش اصغر است، اما بچه ها او را دکتر صدا می کنند، می فهمیم طرفدار جنبش مظلومان شهر است و برای اینکه یک ساعت به سخنانش گوش نکنیم، سریعا از دستش فرار می کنیم. اگر گفت اسمم سید محمد است، اما بچه ها به من فریبا می گویند، می فهمیم اصلاح طلب است و می توانیم به او رای بدهیم از همه بهترست.