اتحادیه اروپا با تحریم نفتی ایران، موجب ترس صنعت نفت ایتالیا شده است که با جمهوری اسلامی ایران روابط تجاری نزدیک و دوستانه ای دارند، در واقع آن ها از عواقب منفی این اقدام که موجب بالا رفتن قیمت نفت و صنعت پالایش نفت می شود، می ترسند.
پیتروو د سیمونه، مدیر اتحادیه پالایشگاه های ایتالیا، نگران تحریم نفتی ایران است، وقتی می گوید: “در ایتالیا پالایشگاه هایی تاسیس شده اند که فقط قادر به تصفیه نفت خام ایران هستند. تحریم نفتی ایران باعث بالا رفتن قیمت نفت، مشتقات نفت و پالایش نفت می شود.”
به گفته داریو اسکافاردی، مدیر عامل پالایشگاه ساراس، در مورد عرضه محصولات نفتی هم مشکلاتی وجود دارد و این کاری نیست که براحتی انجام اش داد، بخصوص به این دلیل که این کار موجب افزایش هزینه ها هم می شود.
کشور های اروپایی وابسته تر به واردات نفت ایران، همان کشور هایی هستند که در بحران بیشتری قرار دارند: ایتالیا، اسپانیا و یونان که به تنهایی 80 درصد واردات نفتی شان از ایران است: در حدود 450 هزار بشکه در روز که 20 درصد صادرات نفتی ایران را تشکیل می دهد.
طبق آمار اتحادیه شرکت های نفتی ایتالیا، این کشور از ژانویه تا نوامبر سال 2011، بیش از 13.2 درصد نفت وارداتی اش را از ایران تهیه کرده است که بعد از فشار آمریکا و بقیه کشور های اتحادیه اروپا این مقدار کاهش پیدا کرده است اما این کاهش خودخواسته و بسرعت اتفاق نیافتاده است.
میکله مارسیلیا، مدیرعامل فدرپترول ایتالیا، بعد از یک نشست با برخی از شرکت های نفتی گفت: “تحریم ایران مشکل بزرگی برای ما ایجاد خواهد کرد. ایران همانطور که قبلا هم گفته ام نه تنها مهم ترین صادرکننده نفت به ایتالیا است بلکه تنها کشوری است که نفت خام با کیفیت بالا تولید می کند که در بزرگترین پالایشگاه های ایتالیا تصفیه می شود. ما نگران این تغییرات و کشور هایی که با ایران وابط تجاری خوبی دارند از این تحریم ها خشنود هستند؛ منظور من کشور های آسیایی نیز هستند که از چندی پیش واردات نفت از ایران را آغاز کرده اند و مقدار زیادی از نفت ایران را وارد می کنند. اگر وضعیت باثبات بماند، افزایش قیمت نفت در بازار جهانی در ماه های آینده اجتناب ناپذیر خواهد بود. در حال حاضر منتظر شنیدن اخبار در مورد تنگه هرمز می مانیم تا بتوانیم تصمیم گیری قاطع تری در مورد سیاست های پیش رو بگریم.”
در مورد این نگرانی ها روزنامه “ایل جورناله” هم نوشته است که تا همین چند روز پیش از تحریم ایران حمایت می کرد، چنان که از برلوسکونی که در سفربه اسرائیل ایران را تهدید کرده بود، طرفداری می کرد. البته در آن زمان برلوسکونی، صاحب روزنامه “ایل جورناله” هنوز نخست وزیر بود. اما در حال حاضر این انگلستان و فرانسه و سایر کشور های اروپایی هستند که برای این روزنامه تصمیم می گیرند. قبل از تصویب تحریم ها، ایرنا نوشت: “این اتفاق در مورد لیبی هم افتاد، در مورد ایران هم افتاده است. روز دوشنبه در مورد تحریم نفتی ایران در بروکسل تصمیم گیری خواهد شد. درصورت تصویب این حکم قتل ایتالیا خواهد بود که قیمت انرژی در این کشور سر به فلک خواهد کشید و قیمت بنزین در این کشور به لیتری دو یورو می رسد.”
جولیو ترتزی، وزیر خارجه ایتالیا معتقد است که “ تحریم نفتی ایران تاثیر مهمی بر اقتصاد جهانی نخواهد گذاشت، اما در ستونی در روزنامه ایل جورناله، د سیمونه از طرف پالایشگاه داران ایتالیایی، چنین پاسخ داده بود: “ده میلیون تن نفت ایران که هرساله به ایتالیا صادر می شود، 13 درصد واردات نفتی ما را تشکیل می دهد.” رقمی که اجازه نمی دهد ایتالیا بدون خسارت تحریم ایران را تاب بیاورد. او می افزاید: “نفت خام ایران، نفت سنگین است که به درد شرکت های نفتی آی ای اس مانتوا، آپی، ای ار جی، ساراس و سایر واردکنندگان بزرگ نفت از ایران، می خورد و به سختی می توانند این نوع نفت را از جای دیگری بخرند”.
احتمالا ایل جورناله با تحریم شرکت چند ملیتی بی پی هم مشکل دارد زیرا این شرکت به کارش با ایران ادامه می دهد و قرارداد پروژه 20 میلیارد دلاری نفت ایران برای استخراج گاز دریای خزر را با این کشورامضا کرده است. این موردی است که به دلیل اینکه یک پروژه ضد روسیه محسوب می شود، مورد قبول آمریکا هم قرار گرفته است تا روسیه نتواند روی این پروژه دست بگذارد.
در مقابل این شرکت نفت انی است که درخطر از دست دادن 2 میلیارد دلار برای توسعه میدان های نفت و گاز پارس جنوبی، دارخوین در سال 2001 و 2001 بوده است و برای نفت خام ایران تا سال 2010 در حدود 500 میلیون دلار پرداخته است.
اگرچه ممکن است آمریکا- اسرائیل یا نیروهای ناتو به دلیل ادامه برنامه های اتمی این کشور در ماه فوریه به ایران حمله نظامی کنند، اما باراک اوباما در سخنرانی اخیرش گفت که قصد ندارد تنش را افزایش بدهد اما به تهدید نظامی ایران و مصمم بودن در ادامه فشار ها بر این کشور، ادامه داد.
اوباما گفت: “آمریکا مصمم است که جلوی دستیابی ایران به سلاح اتمی را بگیرد، و من هیچ گزینه ای را منتفی نمی دانم. هنوز راه حل های صلح آمیز برای رفع این مشکلات وجود دارد و مسلما بهتر است که ایران رفتارش را تغییر بدهد و به وظایفش در قبال جامعه جهانی عمل کند.”
اگر آمریکا و ناتو به ایران حمله نظامی کنند، نمی تواند از کشور های عضو ناتو درخواست کمک بکنند: ترکیه هم اعلام کرده است که خاک کشور را در اختیار نیروهای متحد نخواهد گذاشت.
احمد داووداوغلو، وزیر خارجه ترکیه که در مسکو بسر می برد، بعد از ملاقات با همتای روس اش، سرگئی لاوروف، گفت: “ترکیه هرگز اجازه نداده است که از خاک این کشور برای حمله به کشور های همسایه استفاده کنند”. این گفته داوود اوغلو در حالی صورت گرفت که موشک های آمریکایی در گذشته از همین کشور بسوی شوروی سابق نشانه گرفته شده بود و حملات مخفیانه ای به خاورمیانه انجام شد و این ترکیه بود که برای از بین بردن مخالفان کرد، پ ک ک، به کشور همسایه اش عراق حمله نظامی کرد.
بعنوان آخرین تزیین کیک باید گفت که سوریه، دو کشور ترکیه و لبنان را متهم کرده است که برای گروه های مخالف بشار اسد، اسلحه می فرستند. با این حال ایران و روسیه هم از حکومت اسد حمایت می کنند. در حال حاضر مسیر ژئوپولیتیک و نفت، براستی مغشوش است.
گرین ریپورت، 25 ژانویه
