این خبر کل هفته داغ بود: شیوا نظر آهاری، به “محاربه” متهم شده است. و همین کافی بود تا موج نگرانی ها و موج اعتراضات به راه بیافتد.
عفو بین الملل و “خانه آزادی” هر یک جداگانه اعلام کردند نگرانند؛ چون این اتهام ممکن است حتی مجازات مرگ را در پی داشته باشد.
گزارشگران بدون مرز هم کمپینی در حمایت شیوا نظرآهاری به راه انداخت. طوماری خطاب به رییس قوه قضاییه نوشت، با این مضمون: ما امضا کنندگان این طومار خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط شیوا نظرآهاری هستیم.
فیس بوک، وبلاگ ها و وبسایت ها هم پر بودند از یادداشت و خاطره و عکس های شیوا نظرآهاری.
وزارت خارجه هلند هم ابراز نگرانی کرد که اتهامات وارده به زهرا بهرامی، شهروند هلندی- ایرانی که روز عاشورا در تهران بازداشت شده، ممکن است منجر به صدور حکم اعدام برای او بیانجامد.
گیتی پور فاضل هم نگران صدور حکم اعدام برای دو موکلش به نامهای البرز قاسمی و حمید قاسمی بود که به جاسوسی متهم شده اند. او گفت: پاپوش است، هیچ مدرکی وجود ندارد.
عفو بین الملل هم اعلام کرد که ابراهیم حمیدی، نوجوان ایرانی در آستانه اعدام قرار دارد. عفو بین الملل نگران اجرای این حکم بود.
اما کار از نگرانی هم گذشته بود. آنجا که یک فعال حقوق بشر به کمپین بین المللی حقوق بشر گفت: در چند ماه اخیر دست کم 300 زندانی که عمدتا متهم به فروش مواد مخدر بوده اند در زندان وکیل آباد مشهد اعدام شده اند.
کار از نگرانی گذشته بود آنجا که نامه حمزه اکرمی درباره شکنجه هایی که متحمل شده بود توضیح داد. آنجا که نوشت: “از جمله فشارهای روحی تهدید بنده به اعدام و مرگ بود که هر روز بازجوی بنده مرا بخاطر همکاری با هاشمی ها مستحق مرگ می دانست و نوید آنرا می داد. مسأله دیگر تهدید به تجاوز و همچنین تهدید به استعمال بطری توسط بازجو ها بود. یا تهدید به ارسال و اعزام بنده به بندهای عمومی مخوف که افراد خلاف در آن سپری میکنند و ظاهراً حسب گفته بازجوها در آن بند ها به افراد جدید الورود تجاوز جنسی می نمایند”.
نگرانی ها اما همچنان در جریان بود. جبهه مشارکت نگران وضعیت تاج زاده و نوری زاد بود و نوشت: “در حالیکه بیش از ده روز از اسارت مجدد مصطفی تاج زاده و بیش از هفت روز از بازگشت عارفانه محمد نوری زاد به زندان می گذرد، اوج قانون شکنی را در رفتار زندانبانان سیاه دل آنها می توان یافت که اولیه ترین حقوق این عزیزان و خانواده بی پناه آنها که چیزی جز اطلاع از وضع این بیگناهان نیست زیر پا می گذارند.”
گزارشگران بدون مرز نگران تحدید و سانسوربود و نوشت: “گزارشگران بدون مرز ادامه سیاست توقیف مطبوعات و صدور احکام محکومیت برای روزنامه‌نگاران را محکوم می‌کند. از سوی هیات نظارت بر مطبوعات، ارگان سانسور وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روزنامه‌ی اقتصادی آسیا توقیف و مجوز انتشار دو نشریه سپیدار و پرستو لغو شده است. در همین حال صدور احکام زندان برای روزنامه‌نگاران ادامه دارد. بدرالسادات مفیدی همکار بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلب و دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران به شش سال زندان محکوم شده است”.
و تازه با همه اینها، خبر جدیدی هم از راه رسید: وزارت ارشاد، با ارسال نامه ای خطاب به روزنامه و خبرگزاری های کشور، به آنان اعلام کرده است از آوردن خبر یا تصویر میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی در مطالب خود، خودداری کنند.
فعالان جنبش زنان نگران برخلاف نگرانی هایشان، شاهد تثبیت چندهمسری در قانوی جدید حمایت از خانواده بودند.
و همزمان با همه این نگرانی ها، موجی از بازداشت ها هم به راه افتاده بود. از جمله پنج شهروند مریوانی و پنج درویش گنابادی و البته حسن اسدی زیدآبادی، علی جمالی، بهزاد کردستانی، دلیر روزگرد، غیاث نادرزاده و امیر حسین شیروی، رییس اسبق دانشگاه جندی شاپور دزفول.
و بالاخره اینکه چند قاضی که مسبب نگرانی های زیادی بودند و تصمیماتشان منجر به کشته شدن تعدادی از زندانیان شده بود، تعلیق شدند؛ خبر این بود: حکم تعلیق سعید مرتضوی، دادستان سابق تهران، و دو مقام قضایی دیگر به دلیل تخلفاتشان در پرونده مربوط به بازداشتگاه کهریزک صادر شد.
در هفته ای که همه یا نگران بودند و یا کار از نگرانی گذشته بود، احمد خاتمی هم مثل همه نگران بود اما نگران چیز دیگری. او گفت: زنان شنا و کشتی نگاه نکنند؛ حرام است.