در پی انتشار کشفیات محیرالعقول جدید ارتش سایبری، که متعلق به سپاه سپاسداران است و البته همان دزدی اطلاعات خصوصی وسرک کشیدن به حریم شخصی شهروندان است، نهادهای امنیتی در یکی از همان گزارش های سراسر از توهم و دروغ خود، از کمپین یک میلیون امضا با عنوان کمپین گسترش فحشا نام میبرند و بدین ترتیب نشان می دهند که تا چه اندازه از فعالیتهای اجتماعی و سیاسی زنان عصبانی هستند. آنچنان عصبانی که به جای استدلال، در یک بیانیه رسمی به ناسزا روی آورده و درمانده از کنترل زنان ومردانی که خواستار رفع تبعیض هستند آنان را با القاب زشت و نامناسب مورد خطاب قرار می دهند .
از سوی دیگر بکارگیری چنین روش هایی نشان دهنده نهایت سقوط اخلاق آقایان اسلام مدار است که حتی در محاوره عادی این روش ها را به کار میگیرند و در بازجویی ها نیز به جای سند و مدرک، زندانی واطرافیانش را به روابط نامشروع و غیراخلاقی متهم میکنند و همه اسلام و ارزش های دینی را فدای حفظ نظام و حفظ شخص آقا می نمایند. و صد البته این همه را در زیر سایه فتوای آقایان روحانی که از ابتدای تولد مثل خود حضرت آقا مجتهد به دنیا آمده اند، انجام می دهند. آقایانی که بعضا اخلاق هم درس می دهند و ردای تقوا هم می پوشند، اما در مقابل هر ظلمی نه تنها سکوت میکنند بلکه برای آن کلاه شرعی هم می بافند.
یکی از دوستانم که فرزند شهید است میگفت هر بلایی در زندان سر من آوردند می گفتند برای حفظ خون پدرت و حفظ آقا این کارها رامیکنیم! و ما نشسته ایم تا پرده ها بیافتد و افراد حاضر شوند بدون ترس از آقایان مومن و اسلام مدار، خاطرات زندان ها را تعریف کنند و نشان بدهند که این افراد میتوانند هر چیزی باشند به جز مسلمان و دیندار.
بدون تردید بکار گیری اصطلاح کمپین ترویج فحشا علیه کمپین یک میلیون امضا نشاندهنده آن است که برادران امنیتی ابتکار عمل خود را از دست داده و بر عکس تبلیغاتی که گوش دنیا را کر کرده است در موضع ضعف و انفعال قرار گرفته اند. هر چه بازداشت میکنند و پرونده سازی و تهدید می نمایند، هر چه همه را جاسوس بیگانه و فریب خورده و عوامل فتنه مینامند، از آسمان مثل تگرگ بر سرشان جنبش سبزی میبارند و خواب را از چشمان آنها می رباید. خوب طبیعی است که در چنین شرایطی به جز فحاشی قادر به بیان حرف دیگری نیستند.
وزارت اطلاعات اگر چه در ظاهر اعلام میکند که اوضاع در کنترل است و خلاصه همه در تور امنیتی آقایان قرار دارند، اما خود به خوبی میدانند که آب ریخته شده جمع نخواهد شد و دیگر هیچ اشرافی برای کنترل و جهت دهی افکار عمومی ندارند. در این جنبش همه قرار دارند. از سکولار گرفته تا سپاهی بریده و افرادی که به مخیله آنها خطور نمیکند؛ فرزندانشان شال سبز می بندند و برای آزادی و دمکراسی تلاش میکنند و خواهان دنیایی پر از عشق و رهایی هستند.
به هر حال فعالان جنبش زن به این اتهامات و سناریو های نخ نما شده نیشخند می زنند و با انگیزه بیشتر برای برابری همه جانبه زن و مرد تلاش میکنند تا در سایه این برابری، خانواده هایی مدرن و متعادل بسازند و به قوانینی دست یابند که منزلت زنان بر اساس شان انسانی آنها سنجیده شود. و صد البته آقایان می توانند کماکان از ما عصبانی باشند و از عصبانیت سرخک بگیرند.