پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی و از اعضای گروه مادران صلح با استقبال از سخنان اخیر حسن روحانی در دانشگاه تهران در مورد حق دانشجویان در انتقاد از دولت منتقد دولت، میگوید: با توجه به انتخابات ۹۲ فضا باید فرق بکند و دانشجویان و سایر فعالان و منتقدان در جامعه بتوانند حرف شان را بزنند، نقد کنند و حرف سایر اقشار جامعه را هم بزنند. ما هم منتظریم ببینیم چگونه رفتار خواهد شد و تحمل آقای روحانی در چه حد و اندازه ای است.
حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی، روز دانشجو در دانشگاه شهید بهشتی گفته بود: دانشجویان عزیز ما علاوه بر اینکه حق مسلم آنهاست تا از دولت انتقاد کنند و راه بهتر را به دولتمردان نشان بدهند، باید نقاد جامعه و فرهنگ هم باشند.
این در حالیست که در حال حاضر بیش از ۲۵ دانشجو و تعدادی از فعالان سیاسی، مدنی، مطبوعاتی و فعالان سایر عرصه ها به دلیل انتقاداتی که از دولت قبلی و وضعیت حاکم بر کشور داشته اند در زندان به سر می برند و بیش از صد نفر هم در جریان اعتراضات بعد از انتخابات ۸۸ کشته شده اند.
پروین فهیمی میگوید که گام نخست باید آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر از رهبران جنبش سبز باشد. او خواهان برگزاری دادگاه علنی و معرفی قاتلان فرزندش و سایر کسانی است که به خاطر اعتراضات خیابانی، کشته شده اند.
خانم فهیمی میگوید: آن موقع آقای روحانی رئیس جمهور نبود، دولت ایشان هم نبود، حالا که ایشان چنین حرفی می زنند ما از حرف های ایشان استقبال میکنیم. از این به بعد باید ببینیم چگونه رفتار خواهد شد و تحمل آقای روحانی در چه حد و اندازه ای است. الان با انتخابات سال ۹۲ و آمدن رئیس جمهوری جدید، به هر حال باید روشها فرق بکند. من فکر میکنم قصد آقای روحانی این است که دانشجویان از حالت احتیاط بیرون بیایندو حرف های شان را بزنند. این حق آنها است. فضا باید فرق بکند و دانشجویان و سایر فعالان و منتقدان جامعه باید بتوانند حرف شان را بزنند، نقد کنند و حرف سایر اقشار جامعه را هم منتقل کنند.
مادر سهراب اعرابی، در ادامه این مصاحبه بسیج را مسئول جان باختن فرزندش میداند و می گوید: من نمی خواهم بگویم مسئول اتفاقاتی که سال ۸۸ افتادفقط احمدی نژاد بود بلکه به بسیج، سپاه و نیروی انتظامی هم ربط دارد و مسئولیت این وقایع با همه آنها است. مشخصا اتفاقی که برای بچه من افتاد مطمئنا به دست بسیج بوده.
سهراب اعرابی، جوان ۱۹ ساله، در راهپیمایی ۲۵ خرداد ناپدید شد و در حالیکه مادرش در ۱۶ تیرماه با گذاشتن کفالت در دادگاه انقلاب در انتظار آزادی وی بود، در تماسی با خانواده آقای اعرابی به آنها گفته شد فرزندشان جان باخته و برای تحویل جسد به پزشکی قانونی کهریزک مراجعه کنند.
خانم فهیمی با بیان اینکه “اشتباه بزرگی بود که حاکمیت مقابل مردم ایستاد” میگوید: امیدواریم متوجه اشتباه خود شده باشند و بعد از این کسی به خاطر انتقاد به زندان نیفتد و به خاطر انتقاد و اعتراض مسالمت آمیز جان کسی را از او نگیرند. الان هم من فکر میکنم باید اولویت بندی شود. در شرایط کنونی آزادی زندانیان سیاسی و آقای موسوی، خانم رهنورد و آقای کروبی خواسته اصلی و خواسته اصلی من هم است و من همیشه تکرار میکنم.
مادر سهراب اعرابی برگزاری دادگاه و معرفی قاتلان جانباختگان را حق خانواده ها میداند و میگوید: این حقی است که بیشتر قوه قضائیه مسئول پاسخگویی به آن است و باید جوابگوی ما باشد که چرا این اتفاقات افتاد و توسط چه کسانی. چه کسانی باعث شدند بچه ها و جوان های ما از بین بروند. این حق را باید برای ما قائل شوند و من هیچ وقت از حق خودم کوتاه نخواهم آمد. آن موقع دیگر ما خانواده ها تصمیم می گیریم؛ هر کسی براساس نظر خودش که بخواهد ببخشد یا قصاص کند یا اعدام کند یا هر چیزی که به خودش مربوط است. همانطور که آقای ماندلا هم گفته هر کسی باید خود تصمیم بگیرد. ما این حق رابرای خودمان قائل هستیم که خودمان تصمیم بگیریم. من این حق را برای خودم قائل ام که ببخشم یا نبخشم. مسئولیت همه این اتفاقات با قوه قضائیه است و باید از حق مردم دفاع کند. عدالت را باید قوه قضائیه در مملکت برقرار کند.
او می افزاید: معرفی قاتل بچه من و سایر بچه ها و تشکیل دادگاه خواسته اصلی من است. دادگاه باید علنی باشد و مردم در جریان قرار بگیرند. من قاتل بچه ام را خواهم بخشید اما این خواسته طبیعی ما است و من به عنوان یک مادر از این خواسته و حق طبیعی خودم دفاع میکنم.
سئوال میکنم:در فضای جدید امیدی به معرفی قاتلان و برگزاری دادگاه دارید؟ میگوید: من فکر میکنم مجبورند به اینجا برسند. یعنی قدم به قدم باید برسیم. ما مردمی هستیم خواهان عدالت؛ ما چیزی فراتر از عدالت نخواسته ایم. مجبورند برسند. باید به این افق روشن عدالت برسیم.
خانم فهیمی اخیرا به اتفاق سیمین بهبهانی، محمد ملکی، محمد نوری‌زاد، بابک احمدی، فریبرز رئیس‌دانا، علی‌رضا جباری و اسماعیل مفتی‌زاده، کارزاری را با عنوان کارزار لغو گام به گام اعدام به راه انداخته اند. از او که فرزندش در جریان اعتراضات ۸۸ با گلوله نظامیان کشته شده در این زمینه سئوال میکنم. می گوید: در رابطه با کارزار اعدام، من فکر میکنم با کشتن هیچ وقت چیزی حل نمی شود. با خشونت هیچ مشکلی حل نمی شود و جامعه باید به این سمت برود و دریابد که خشونت حلال مشکلات نیست. راهی که سهراب انتخاب کرده بود راه ضد خشونت بود. بچه من طرفدار صلح بود، من هم طرفدار صلح هستم و اعدام برای من اصلا قابل قبول نیست. من حتی اعدام دشمن ام را هم نمی توانم بپذیرم. من قاتل بچه ام را می بخشم اما خواسته هایم نیز سر جای خود است. از خواسته هایم نمی گذرم.
مادر سهراب اعرابی می افزاید: در این چهار سال سعی کردم از راه مدارا و راهی که خشونت نباشد این مساله را دنبال و پی گیری کنم. دوست دارم راهی را که ماندلا در پیش گرفت پیش بگیریم. این اما حق ما خانواده ها، حق ما به عنوان مادر یا پدر یا اعضای خانواده هاست که بدانیم چرا اینکار را کردند. چرا بچه های ما را کشتند. اتفاق عظیمی در مملکت افتاد و بچه های ما کاملا مسالمت آمیز راهپیمایی کردند اسلحه نداشتند و به صورت صلح و مسالمت آمیز به خیابان رفتند اما کشته شدند. ما باید یاد بگیریم که از حق مان نگذریم، حق ما برگزاری دادگاه علنی و معرفی قاتل است و قانون هم باید به ما و خواست طبیعی ما احترام بگذارد. ما دادخواهی میخواهیم و قوه قضائیه باید عدالت و قانون را برای همه مردم یکسان اجرا کند.
