یک هفته نامه محلی در استان کرمان از رها شدن بیماری دیگر در خیابان توسط پرسنل یک بیمارستان دولتی خبر داد. هفته نامه سخن تازه روز چهارشنبه گزارش کرد که فردی به نام “احمد کشاورز” پس از دو هفته درمان در بیمارستان امام رضای شهرستان سیرجان، “در ساعت دو بعد از ظهر روز یکشنبه 29 خرداد، در اوج گرمای تابستان توسط آمبولانس بیمارستان” در محله “آباده” ی این شهرستان رها شده است.
فاجعه پشت فاجعه
این خبر در حالی منتشر می‌شود که کمتر از دو ماه پیش، وقوع حادثهای مشابه در تهران وزیر بهداشت و درمان را تا مرز استیضاح توسط مجلس کشانده بود. در آن زمان اعلام شده بود که دو بیمار رها شده در اطراف تهران توان پرداخت مخارج درمان خود را نداشتهاند. آنطور که هفته نامه محلی سخن تازهی استان کرمان گزارش کرده پیرمرد بیمار رها شده در سیرجان نیز به لحاظ مالی در شرایط نا مناسبی قرار داشته است.
گزارشگر این هفته نامه منزل و امکانات زندگی این بیمار را “خانه ای کوچک، گِلی، متروک… اما اجاره ای” با “اتاقهایی تنگ و نمور و تنها یک یخچال قدیمی” توصیف کرده که تنها به وسیلهی یک “کپرِ خیس ساخته از نی” که “شاید نقش کولر خانه را ایفا می کرده” خنک میشده است.
گفته شده این فرد در سالهای قبل از سقوط حکومت پهلوی “ به دلیل انقلابی بودنش به سیرجان تبعید شده بود” و “ تنها پسرش که در شرکت نفت آبادان کار می کرده در ایام پیروزی انقلاب شهید شده” و همسرش نیز بر اثر بیماری سالها پیش درگذشته است. همسایگان وی گفتهاند او سالهاست که “هیچ کس را ندارد.”
ماه گذشته مرضیه وحید دستجردی، وزیر بهداشت و درمان در شصت و ششمین اجلاس روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور در واکنش به خبر رها‌سازی دو بیمار در بیابانهای تهران گفته بود این موضوع “به هیچ وجه واقعیت نداشت.” همزمان معاون وی نیز ضمن تکذیب این خبر علت مراجعه این دو بیمار را به بیمارستان امام خمینی تهران “به منظور درمان سرپایی” اعلام کرده بود. این درحالی بود که عکسهای منتشر شده نشان از وخامت حال این دو بیمار رها شده میداد. پس از آن محمدرضا رحیمی، معاون اول محمود احمدی نژاددلیل رها شدن بیماران در بیابان را تلاش برای تخریب “وزارت بهداشت” عنوان کرد.
وقتی کسی متولی نیست
حالا رئیس شبکه بهداشت و درمان شهرستان سیرجان نیز در اظهاراتی مشابه ضمن آنکه مدعی شده “پرسنل ما هیچ کوتاهی نکرده اند وما وظیفهمان را انجام داده ایم “، گفته که این بیمار “دو هفته رایگان درمان” شده است و به دلیل ابتلای وی به هپاتیت ب “ به درمان بیمارستان نیاز ندارد.”
رئیس شبکه بهداشت و درمان سیرجان افزوده: “اصلاً ما متولی این امر نیستیم. فقط اشتباه پرسنل ما این بوده که پس از اتمام درمان بیمار و ترخیص او، راننده محبت کرده او را سوار بر ماشین کرده و تا دمِ درِ خانه آورده اند.”
رییس اداره بهزیستی سیرجان نیز گفته که “او فقط یک سالمند نیست. اوالان یک بیمار است که هپاتیت ب دارد” و در ادامه توضیح داده به همین دلیل “نمی توانستیم او را در مراکز شبانه روزی بهزیستی بپذیریم.”
از سوی دیگر مسوولین کمیته امداد ضمن آنکه گفتهاند نمیدانند “در چنین مواردی، متولی امرکیست” از کمکی “دویست هزار تومانی” آن هم “به صورت موردی و فقط برای یکبار” به این بیمار خبر دادهاند.
تبلیغ انقلاب مهمتر از جان انسانها
این اظهارات مسوولان کمیته امداد در حالی عنوان شده که در گزارش هفته نامه سخن تازه آمده “تمام اوراق هویت” این بیمار در”آتش سوزی خانه قبلیاش” از بین رفته است. قوانین ایران به شکلی است که در چنین شرایطی فرد نمیتواند حتی از کمترین خدمات تامین اجتماعی هم بهرهمند شود. در حال حاضر کمتر از 45 درصد مردم ایران امکان استفاده از خدمات تامین اجتماعی را دارند.
طبق قوانین ایران در چنین شرایطی اگر فرد توان اداره خود را نداشته باشد، نهادهایی چون بهزیستی و کمیته امداد موظف به رفع نیازهای او هستند.
سالانه 100 میلیارد تومان از طریق صندوقهای صدقات، حدود 8 میلیارد تومان از هریک جشنهای نیکوکاری و بیش از 60 میلیارد تومان از طریق کمک مستقیم خیرین جذب کمیته امداد می‌شود در حال حاضر بیش از 5 میلیون و سیصد هزار ایرانی تحت پوشش مستقیم کمیته امداد امام خمینی قرار دارند و بطور متوسط سالانه 100 هزار نفر نیز به شمار آنها افزوده می‌شود.
با این حال سال گذشته حسین انواری، سرپرست این کمیته گفته بود که بودجه این نهاد امکان افزایش مستمری افراد تحت پوشش کمیته امداد را از مبالغ 35 تا 50 هزار تومان به 90 هزار تومان در ماه نمی‌دهد. این در حالی است که روند رو به رشد کمک‌های خارجی این کمیته انتقادات زیادی را در داخل ایران در پی داشته است.
گرچه تا کنون هیچگاه گزارش دقیقی از فعالیتهای خارجی این کمیته منتشر نشده است اما سال گذشته روزنامه “اندیشه نو” مقداری از آمار و ارقام مربوط به کمک‌های کمیته امداد را منتشر کرد. بر اساس این گزارش مشخص شده دولت نهم تا آغاز سال 88 نزدیک به پنج میلیارد دلار به کنیا کمک مالی کرده است. همزمان دست کم به تاجیکستان مبلغ 500 میلیون تومان، به زیمبابوه دو میلیون دلار، به نیکاراگوئه 350 میلیون دلار، به افغانستان 100 میلیون دلار، به لبنان 125 میلیون دلار، به سریلانکا یک میلیارد و 950 میلیون دلار وام بی‌بهره، به بولیوی وام 225 میلیون دلاری و… کمک مالی کرده است. به استناد اخبار منتشر شده کمک‌های مالی مزبور به این اعداد خلاصه نشده است. مثلاً بنا به گزارش «هانس روله» روزنامه‌نگار و رئیس پیشین ستاد برنامه ریزی وزارت دفاع آلمان، تاسیسات هسته‌ای سوریه با سرمایه‌گذاری ایران ساخته شده است.
سال گذشته انواری، سرپرست کمیته امداد در پاسخ به انتقادات موجود از فعالیت های خارجی این نهاد گفته بود “اگر چنین شعاری سر داده شود همه دستگاه های کارگزاری خارج باید تعطیل شوند.“ به گفته سرپرست کمیته امداد، بسیاری از دستگاه های کشور نظیر وزارت خارجه و سازمان ارتباطات اسلامی هزینههای بسیار زیادی صرف سیاستهای جمهوری اسلامی ایران در سطح بین المللی میکنند و با این نگاه باید همه این فعالیت ها تعطیل شود. او دلیل این هزینهها را ” کار فرهنگی” و “خنثی کردن تهدیدات نسبت به نظام جمهوری اسلامی” عنوان کرده بود.
هجمههای غیر واقعی
در حالی طی دو ماه گذشته دومورد رها سازی بیماران در خارج از بیمارستان و محیطهای تحت مراقبت گزارش شده است که به درستی مشخص نیست تعداد موارد گزارش نشده مشابه چقدر است. ضمن آنکه طی همین دو ماه اخبار دیگری مبنی بر تخلیه آسایشگاه از بیماران جذامی در مشهد و موارد تخلف در بیمارستانهای استان مرکزی یا استان لرستان نیز منتشر شده است. موضع گیری مسوولان نهادهای درمانی و حمایتی ایران نشان از ناخرسندی آنها از اعلام اینگونه اخبار دارد. چنانچه مرضیه وحید دستجردی انتشار اینگونه اخبار را “هجمه‌ای غیر واقعی” دانست که نظام سلامت ایران با آن مواجه است. او گفته بود “نباید بگذاریم بهانه به دست کسانی بیفتد که می‌خواهند زحمات خالصانه خادمان نظام سلامت را زیر سئوال ببرند.”
رها سازی دو بیمار در بیابانهای اطراف تهران و انتشار گسترده خبر و گزارش پیرامون این مساله تنها در نهایت به بازداشت شش نفر از کارمندان رده پائین بیمارستان امام خمینی چون راننده آمبولانس انجامید. هیچ سئوالی از وزیر بهداشت در مجلس پرسیده نشد و هیچ نمایندهای هم به اظهارات وزیر بهداشت، معاون درمانی او و معاون اول رئیس جمهور واکنش جدی نشان نداد.
