آقای واعظی، در پانصدمین شماره روزنامه الکترونیکی روز، عملکرد این روزنامه را در طول این مدت چطور می بینید؟
به نظر من روزنامه های الکترونیکی برای کسانی که به روزنامه کاغذی دسترسی ندارند یا وقتی برای مطالعه آنها ندارند، می توانند به نحو احسنت خبررسانی کنند. منتها مشروط بر اینکه نوع خبر آنها بگونه ای نباشد که با واقعیت همخوان نباشد یا منجر به تشویش اذهان عمومی شود.
یعنی چی؟
اخبار صحیح و منطقی.
یعنی چه جوری؟
اخبار باید مبتنی بر یک سری آشنایی ها با ابعاد سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی برای جامعه باشد. باید مبتنی بر واقعیت ها باشد.
این واقعیت ها توسط چه جریانی تعریف می شود؟
یعنی بگونه ای حرکت نشود که منجر به تشویش اذهان عمومی به ناحق شود. این حق مردم است که از اخبار پیرامون خود و بیشتر از آن اطلاع پیدا کنند. من با اطلاع رسانی از طریق نشریات الکترونیکی موافقم.
این مساله “تشویش اذهان عمومی” در سالهای اخیر برای روزنامه نگاران و اهالی رسانه آشنا و تکراری است. با توجه به اینکه برخی از روزنامه نگاران حرفه ای کشور که عرصه را برای قلم زدن در رسانه های تحت مجوز رسمی ارشاد بسیار تنگ می بینند و ترجیح می دهند مقالات و مصاحبه های خود را در فضایی نسبتا بازتر منتشر کنند، معیار “حفظ امنیت ملی” در کار آنها از سوی دستگاههای ذیربط چه می تواند باشد؟
ببینید، مساله امنیت ملی در هر کشوری مطرح است. شما اگر به رسانه های خارجی هم مراجعه کنید، در هر صورت امنیت ملی برای آنها هم قابل توجه است. ما باید رعایت اصول حرفه ای خبرنگاری، روزنامه نگاری و اطلاع رسانی را داشته باشیم. ما باید کنکاشی منطقی و اصولی نسبت به اخبار داشته باشیم تا مردم استقبال کنند. بارها شاهد بودیم روزنامه ها و سایت هایی که اخبار جعلی منتشر کرده اند با استقبال مردم مواجه نشده است.
در سالهای اخیربرخی از محافل در جمهوری اسلامی هر گونه پویش اعضای جامعه مدنی، خصوصا روزنامه نگاران مستقل را به “دشمن” و “بیگانه” منتسب کرده و مدعی شده اند که این افراد با ابزارهای کار رسانه ای و اینترنت، بدنبال راه انداختن “انقلاب مخملی” در کشور هستند. تا چه حد مستنداتی مبنی بر فراگیر بودن این مساله وجود دارد؟
من هم فکر می کنم نباید رفتاری از خودمان نشان بدهیم که چنین تصوری پیش بیاید.
یعنی چی؟
یعنی رویه ای را دنبال نکنیم که خدای نکرده اینگونه استنباط شود که یک رسانه ای دارد خط بیگانه را می رود. ضمن اینکه ما رسانه ها، خبرگزاری ها و روزنامه هایی داشتیم و داریم که از بیگانگان ارتزاق می کنند.
چه جوری؟
یعنی از طرف آنها تغذیه مالی می شوند. این را که نمی شود کتمان کرد. در ایران و در همه جای جهان هست.
خب گرفتن حقوق از هر نشریه ای، اصل اولیه کار یک روزنامه نگار حرفه ای هست. ممر درآمد اوست. منظور شما به طور مشخص چیست؟
منظور من جریانی است که در لایه های جاسوسی این کار را انجام می دهد یا به نام روشنفکری و…
با چه قرائن و استدلالی؟
ما باید این واقعیت را بپذیریم که دشمنان ما و دیگر کشورهایی که می خواهند استقلال داشته باشند، در این ارتباط هزینه های گزافی می کنند. وقتی در سنای امریکا، سیصد میلیون دلار برای اقدامات تخریبی علیه جمهوری اسلامی تخصیص می دهند، این پول کجا هزینه می شود.
ببینید، اینها را همه می دانیم. منظور من آن طیف پویشگران سیاسی و روزنامه نگاران مخالفی است که “امنیت ملی” و “استقلال” کشور بیش از هر چیز برای آنها مطرح است و مشغول انجام کار حرفه ای خود در زمینه اطلاع رسانی هستند. معیار دستگاههای ذی ربط برای تشخیص آنها با جریانی که “ستون پنجم دشمن” نامیده می شود چیست؟
به هر حال باید این مرز مشخص شود.
چه جوری؟
من فکر می کنم آنها که ستون پنجم دشمن هستند با نوع اخبار خود، پیامشان را می رسانند. ولی کسانی هم وجود دارند که منتقد هستند اما خط امنیت ملی کشور و وطنشان برایشان اهمیت دارد. حتی دینشان برایشان قابل احترام است و حاضر نیستند دین و وطنشان را با هیچ چیز معامله کنند. اینها را باید از کسانی که راه خیانت را طی می کنند متمایز کرد. متولیان امر در کشور باید شرایط کشور را ترسیم کنند. نقادی کارشناسی و منطقی در جامعه بد نیست.