ایران به منظور ادامه فروش نفت به هند به جای پول از این کشور برنج، دارو، ادوات مهندسی و فولاد می گیرد.
جمهوری اسلامی همچنین برای فروش نفت به مشتری شماره یک خود یعنی چین، از نفتکش هایی استفاده می کند که با بیمه دولتی پشتیبانی می شوند و دیگر مانند قدیم از نفتکش های تجاری استفاده نمی کنند.
ژاپن همچنان به شدت مشتاق خرید نفت ایران است تا آنجا که دولت توکیو کشتی های خود را با قیمت های چند میلیارد دلار بیمه دریایی کرده است تا نفت خام ایران را جابجا کنند.
علی رغم آنچه دولت باراک اوباما سخت ترین تحریم های اعمال شده علیه ایران می نامد، تهران راه های قانونی یافته است که نفت خود را در مهم ترین بازارهای آسیا بفروشد یا داد و ستد کند. این تحریم شامل ممنوعیت خرید نفت از سوی اتحادیه اروپا و قوانین نهاد های مالی در آمریکا است که بانک مرکزی ایران را تحریم کرده اند.
معاملات جدید، گران قیمت و وقت گیر هستند و ریسک بالایی دارند اما کارشناسان می گویند این معاملات باری از دوش اقتصاد پر تنش تهران بر می دارد و در حالی که ایالات متحده و متحدانش در تقلا برای محدودسازی برنامه اتمی ایران هستند، باعث می شود تا رهبران ایران زمان بخرند.
حفره های حقوقی در ساز و کار تحریم ها به علاوه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار ذخایر ارزی، به تهران اجازه می دهد تا برای چند ماه و شاید بیش از آن ادامه دهد، کارشناسان می گویند تنها پس از آن احتمال خواهد داشت سویه های بزرگ شکاف یا سقوط اقتصادی آشکار شود.
رهبران ایران هرگز پنهان نکرده اند که در پی دور زدن تحریم ها هستند.
هفته پیش محمود احمدی نژاد در تلویزیون دولتی گفت ایران دائما در پی یافتن راه هایی است که محدودیت ها را پس بزند.
بر اساس گزارش های خبری او گفته است: “ما نفت داریم و دنیا به آن محتاج است.”
مقامات آمریکایی می گویند آن ها در تلاش برای متوقف کردن کامل تجارت نفتی ایران نیستند – دست کم فعلا همچین قصدی ندارند. در تلاش برای حفظ روابط راهبردی دو جانبه و به حداقل رساندن اختلال در بازار انرژی و اقتصاد جهانی، دولت اوباما چین، هند، ژاپن، کره جنوبی و شانزده کشور دیگر را از تحریم ها معاف کرده است.
تحریم های اتحادیه اروپا علیه نفت خام ایران که در ماه جولای شروع شد به همراه محدودیت های بانکی که از سوی ایالات متحده اعمال شد باعث شده است تا صادرات نفت ایران حدود یک میلیون بشکه در روز کاهش بیابد و به نصف سال گذشته برسد. این بدان معنی است که در آمد ایران روزانه ۱۰۰ میلیون دلار کاهش یافته است. بدون در اختیار داشتن دلار و یورو برای سرپا نگه داشتن ارز داخلی، ارزش ریال در یک سال اخیر به نصف رسیده است.
معاملات جدید ممکن است لغزش اقتصاد ایران را کند کند.
جواد صالحی اصفهانی اقتصاد دان و کارشناس ایرانی در دانشگاه “ویرجینیا تک” در این ارتباط می گوید: “این سیاست درستی است اگر از عهده اش بر آیند: آن ها یا باید قادر باشند ارز کافی در اختیار داشته باشند یا اینکه در مرزهای بین المللی معاملات مالی داد و ستد کنند.” او ادامه می دهد: “نمی دانم چقدر از پس آن بر می آیند اما این مسیری است که در آن حرکت می کنند.”
ماه گذشته، اولین نفتکش ایرانی که از سوی دولت هند بیمه شده بود ۹۴هزار تن نفت خام ایران را به این کشور جابجا کرد، این رقم نزدیک به نیمی از صادرات روزانه نفت ایران به هند است.
نایجل کوشنر، یک حقوق دان بریتانیایی متخصص در امر تحریم ها به بازرگانان هند اشاره می کند و می گوید آن ها میزان صادرات برنج، دارو، تجهیزات پزشکی، روغن، لوازم مهندسی و فولاد به ایران را افزایش دادند، ایران پول تمامی این کالا ها را با روپیه پرداخت می کند.
حساب ها معمولا از عایدی حاصل از فروش نفت به ایران پرداخت می شود، کارشناسان آشنا به معاملات می گویند اجناسی که ایران می خرد از این تعادل کسر می شود.
کوشنر که مدیر اجرایی یک شرکت حقوقی در لندن است می گوید: “ایران به آنچه می خواهد می رسد؛ اما زمان بیشتری می برد و هزینه اش بیشتر است، اما در کل آن ها به آنچه می خواهند می رسند.”
منبع : لس آنجلس تایمز – ۹ سپتامبر
