این همه فشار برای چیست؟ زندانی کرده اند، از ملاقات حضوری و مرخصی محروم کرده و همه حقوق بدیهی شان را گرفته اند کافی نیست؟ حال زندان در زندان درست میکنند و حق انتخاب وکیل بند را هم از زندانیان می گیرند؟ وکیل انتصابی یعنی چه؟ ادعای قانون گرایی شان گوش فلک را پر کرده و خود بیش از همه قانون گریزی می کنند”.
اینها بخشی از سخنان خانواده ابوالفضل عابدینی و سیامک قادری در مصاحبه با “روز” است؛ دو زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین که از دو روز پیش به همراه ۸ زندانی سیاسی دیگر به بند انفرادی منتقل شده‌اند.
ابوالفضل عابدینی، عضو مجموعه فعالان حقوق بشر است که به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شده. ساره عیوضی، مادر آقای عابدینی به “روز” میگوید که فرزندش از مرخصی و ملاقات حضوری محروم است.
سیامک قادری اما روزنامه نگاری است که به ۴ سال حبس تعزیری و ۸۰ ضربه محکوم شده. او نیز از ملاقات حضوری و مرخصی محروم است.
روز یکشنبه، سیامک قادری و ابوالفضل عابدینی به اتفاق سعید مدنی، عبدالله مومنی، امیر خسرو دلیر ثانی، محمد حسن یوسف‌پور سیفی، سعید عابدینی، کامران ایازی، محمد ابراهیمی و پوریا ابراهیمی از بند ۳۵۰ زندان اوین به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ منتقل شدند. به گزارش وب سایت کلمه، مومنی، معاون زندان اوین با مداخله در امور بند ۳۵۰ خواستار عزل سعید مدنی، نماینده زندانیان و وکیل بند ۳۵۰ شده و اعتراض زندانیان سیاسی به این مداخله، منجر به انتقال آن‌ها به سلول‌های انفرادی شده است. روز گذشته هم تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ در اعتراض به این امر دست به اعتصاب ملاقات زده و از حضور در سالن ملاقات خودداری کرده اند.
محروم از مرخصی و در انفرادی
ساره عیوضی، مادر ابوالفضل عابدینی در مصاحبه با “روز” با اعتراض به این مساله می گوید: ۴ سال است او را بدون مرخصی در زندان نگهداشته‌اند، ۱۲ سال حکم بریده اند..اینها کافی نیست که زندان در زندان درست میکنند و نمیگذارند پسرم حداقل حکم محکومیت اش را در شرایط عادی سپری کند؟ هر روز یک دادگاه جدید، هر روز یک فشار جدید، بازرسی جدید، انفرادی…یک روز او را به اهواز تبعید میکنند، یک روز به قرنطینه می برند و.. هر روز مشکلی به وجود می آورند که هم خانواده ها را عذاب دهند هم نگذارند بچه های ما در زندان هم حداقل به صورت عادی زندان شان را سپری کنند. دیگر چه می خواهند از جان بچه های ما؟
سئوال میکنم: شما چه خبری از وضعیت ابوالفضل دارید؟ می گوید: هیچ خبری ندارم. دیروز هم نتوانستم برای ملاقات بروم. مریض ام. باید هر بار آن همه پله را بالا برویم تا چند دقیقه ای پشت شیشه بچه ام را ببینیم؛ ملاقات حضوری که نمیدهند. دیر به دیر امکان تماس تلفنی دارد، برای مرخصی اش ابتدا گفتند یک میلیارد تومان بیاورید. هر چند حتی همان هم در حد حرف بود. واقعا وقتی این ارقام رابه زبان می آورند، فکرهم میکنند؟ من چگونه می توانم این رقم راتهیه کنم؟
خانم عیوضی می افزاید: دیروز که من نتوانستم بروم اما بقیه خانواده ها که رفته بودند می گفتند بچه هایشان را ندیده اند. می گفتند یکسری از بچه ها را برده اند انفرادی و یکسری از بچه ها هم توی بند اعتصاب کرده و به ملاقات نیامده اند. هیچ دسترسی هم که به بچه ها نداریم. نگرانیم و واقعا مانده ایم که چرا توی زندان هم بچه های ما را راحت نمی گذارند. از جان بچه های ما چه می خواهند. واقعا چه کاری می توانستند که با بچه های ما نکردند؟
سئوال میکنم: برای پی گیری که می روید چه پاسخی به شما داده می شود برای مرخصی یا ملاقات حضوری؟ میگوید: میروم دادستانی، مسخره ام میکنند، به من میخندند و در نهایت می گویند فرم پر کن خبر میدهیم. پر میکنم و می آیم دیگر خبری نمی شود. سر می دوانند. این همه نامه نوشتیم، این همه رفتیم و آمدیم هیچی به هیچی. کسی جوابی نمیدهد. دیگر سپرده ام به خدا.
ابوالفضل عابدینی فروردین ۸۹ توسط دادگاه انقلاب اهواز به اتهام “ارتباط با دول متخاصم، فعالیت‌های حقوق بشری و تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه با رسانه‌های بیگانه” به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. او یک سال بعد از صدور حکم اول، بار دیگر از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه‌ای به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به یک سال حبس تعزیری دیگر محکوم شد. او از سال ۸۸ در زندان به سر می برد و تاکنون از مرخصی محروم بوده است.
وکیل انتصابی یعنی چی؟
فرزانه میرزاوند، همسر سیامک قادری هم که روز گذشته برای ملاقات با این روزنامه نگار به زندان اوین مراجعه کرده در مصاحبه با “روز” میگوید: شب قبل شنیده بودم که به انفرادی منتقل کرده اند، برای همین با آمادگی رفتم. دیدم سالن ملاقات به هم ریخته است، مثل همیشه نیست. کارت ملاقات را که پر کردم و تحویل دادم گفتند ممنوع الملاقات است. پرسیدم به چه دلیل؟ گفتند اطلاعی نداریم. پرسیدم از کجا ممنوع الملاقات شده اند؟با دستور چه کسی و تا چه زمانی؟ گفتند خبر نداریم.
خانم میرزاوند می افزاید: از کسانی که برای ملاقات آمده بودند شنیدم که با دستور مستقیم دادستان آقای قادری و ۹ نفر دیگر به سلول انفرادی منتقل و ممنوع الملاقات شده‌اند. دیروز در سالن ملاقات هم متوجه شدیم که تعداد زیادی از زندانیان سیاسی به سالن ملاقات نیامده و اعتصاب کرده‌اند. اسامی ۳۵ نفر را داشتیم اما احتمالا بیشتر از این تعداد بوده چون از دیروز صبح خبر نداشتیم که به چه شکلی بوده. اما شرایط خاصی بود همه چیز به هم ریخته بود و خانواده ها جمع شده بودند و می خواستند با مسئولی صحبت کنند اما متاسفانه کسی پاسخگو نبود.
سئوال میکنم: دلیل این برخوردها چه بوده؟ همسر سیامک قادری میگوید: تا زمانی که مستقیم با آقای قادری حرف نزده ام نمی توانم بگویم قضیه دقیقا چیست اما چیزی که مشخص است و سایر زندانیان می گفتند این است که مسئولان زندان می خواستند وکیل بند را عوض کنند و وکیل انتصابی بگذارند که بچه ها اعتراض کرده اند.
خانم میرزاوند می افزاید: چندین هفته است که ما فشار زیادی را تحمل میکنیم. هر دوشنبه که برای ملاقات کابینی می رویم به هم ریخته برمیگردیم.هر بار یک داستان جدید درست میکنند. نمیدانم آقایان چرا همیشه روش فشار را انتخاب میکنند. وکیل انتصابی یعنی چی؟ ادعای قانونگرایی شان گوش فلک را پر کرده اما خودشان قانون گریزتر هستند. آخر این همه فشار برای چیست؟ چرا حق انتخاب وکیل را هم از زندانیان می گیرند؟ آخر بگذارید محکومیت شان را بگذرانند. باور کنید نه بچه های ما که به انفرادی منتقل شده اند، نه ما و نه بچه هایی که دست به اعتصاب ملاقات زده اند دلمان نمیخواهد اینطور شود. ما میخواهیم حال که زندانی کرده و از بدیهی ترین حقوق شان محروم کرده اید لااقل بگذارید در شرایط عادی محکومیت شان را سپری کنند اما متاسفانه کاری میکنید که صدای هر بی صدایی هم در می آید.
درباره پی گیری های شان می پرسم. همسر سیامک قادری می گوید: امروز می رویم دادستانی برای پی گیری، هرچند امید چندانی نداریم که جواب درستی بشنویم اما می رویم تا وظیفه خود را انجام داده باشیم. به هر حال کسی را که به زندان می برند و سه سال تمام مرخصی نمیدهند، از ملاقات حضوری محروم میکنند خب انتظار انفرادی هم داریم و شوکه نمی شویم اما واقعا آزاردهنده است؛ هم برای خانواده ها هم برای زندانیان.
سیامک قادری، خبرنگار سابق خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) است که به نشراکاذیب، تبلیغ علیه نظام، توهین به رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه و همچنین فعل حرام متهم وبه ۴ سال حبس تعزیری و ۸۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
این روزنامه نگار ۳۴ ماه است از مرخصی و ۲ سال است که از ملاقات حضوری با خانواده اش محروم است.
