نمیدانم وقتی آقای “داد”ستان دادگاههای انقلاب اسلامی تهران خبر دستگیری خانم نرگس محمدی را در شهر زنجان و در خانه پدری بوسیله مامورین اطلاعات شنید یا خواند چه احساسی داشت. طبیعی است هر انسانی که یک جو از انسانیت بو برده باشد وقتی خبردار می شود که به خانه یک مادر بیمار ریخته اند و او را در حضور مادر پیر و دو فرزند خردسالش دستگیر کرده اند دچار چه حالتی می شود. راستی آقای دادستان به شما چه احساسی دست داد؟ حتما احساس پیروزی !! که حکومت توانسته درچنین فتح المبینی پیروز گردد !! یک لحظه از خود سئوال کرده اید که این پیروزی است یا منتهای جبن و وحشت. شما مدعی هستید در یک نظام قدرتمند ! انجام وظیفه می کنید پس چگونه است که از یک مادر بیمار که شوهرش برخلاف میلش مجبور شده برای فرار از ظلم و شقاوت نظام ولایی زن و بچه ها را رها کرده و به یک کشور بیگانه “هجرت” کند آن قدر می ترسید که اورا در زنجان دستگیر می کنید و بلافاصله به زندان اوین منتقل می نمائید؟
آقای “داد”ستان به راستی نرگس محمدی ها چه کرده اند که سزاوار این چنین رفتار وحشیانه ی مامورین شما باشند؟ به زعم شما نرگس محمدی یک چریک مسلح بود یا یک مدافع حقوق بشر که بارها مخالفت خود را با هرگونه مبارزه ی خشونت آمیز اعلام کرده بود؟ شما و همپالکی هایتان در قوه قضائیه و وزارت اطلاعات و دیگر ارگان های اطلاعاتی نشان داده اید که دشمن آزادی هستید و هیچگونه نقد و مخالفتی را از سوی هیچ کس برنمی تابید و در اتهام زنی به هر دگر اندیشی از هیچ دروغ و پرونده سازی ابا ندارید. فکر می کنید شما و اربابانتان و دیگر استبدادیان تا کی می توانید به این اعمال جنایت کارانه ادامه دهید؟
در یادداشت قبلی (اسفند90) خطاب به شما نوشتم “پرسش من این است که به عقیده ی شما در یک جامعه مدنی و در قرن بیست و یکم وظیفه ی یک دادستان چیست ؟ جز اینکه “داد” مردم را از “بی داد”گران بستاند ؟ شما هنگامی به این سمت منتصب شدید که اتفاقا مصادف با بی دادهای بسیار از سوی حاکمیت بود، از جمله کشتار ده ها نفر در تظاهرات اعتراضی به کودتای انتخاباتی سال 88 و 25 بهمن 89 و زندانی و شکنجه شدن صدها نفر بعد از این حوادث، کشتار در زندانها، شهادت مظلومانه ی هاله سحابی و هدی صابر و…. راستی بگوئید آقای “داد”ستان، داد کدام خانواده ی دادخواه را از بیدادگران ستانده اید ؟ شما می دانید نداها و سهراب ها و مختاری ها به دست چه کسانی شهید شدند. شما می دانید مامورین وزارت اطلاعات چگونه هاله را در تشیع پیکر پدرش مهندس سحابی کشتند و شما می دانید در زندان اوین چه کسانی هدی صابر را شهید کردند. شما می دانید در زندانهای کهریزک و قرچک ورامین چه گذشت، بنابراین وظیفه ی شما “داد”ستانی است از بیدادیان نه تهدید مردم بخاطر اظهارنظر و تبلیغ عقیده”.
آقای دادستان دادگاههای انقلاب اسلامی تهران، شما دو ماه پس از نوشتن این یادداشت نه تنها کاری انجام ندادید که نرگس محمدی را به زندان فرستادید. همسرش تقی رحمانی را وادار به مهاجرت کردید. بچه های بی گناه این زن و شوهر را ویلان نمودید. حکم های سنگین برای وکلای دادگستری از جمله جناب سلطانی صادر کردید و احضاریه برای به زندان کشیدن پیرمردی 81 ساله و مریض (دکتر ابراهیم یزدی) فرستادید و ده ها عمل خلاف و مخالف عدالت و آزادی دیگر.
آقای دادستان می دانیم شما و قاضی هایتان و قضائیه تان هیچ کاره اید و دستور از بالا می گیرید و اطاعت “امر” می کنید ولی هشیار باشید که فردا این شما هستید که باید جوابگو باشید. به تاریخ بنگرید و از سرنوشت دیگران عبرت بگیرید.
بس کنید. 33 سال کشور عزیزمان ایران را تبدیل به یک سرزمین سوخته نموده اید. به اطرافتان بنگرید آیا جز فساد، دزدی، دروغ، اعتیاد و فحشاء و دشمنی چیزی می بینید؟ مطمئن باشید بهار آزادی مردم ایران نزدیک است و پشیمانی حاکمان ظلم و جور خیلی دیر.
سلام به زندانیان سیاسی، ننگ بر استبدادیان
درود بر نرگس ها، شیر زنان آزادی ستان