استوانه انقلاب و کویری های بانمک

نویسنده
مهرداد شیبانی

مهرداد شیبانی

در هفته ای که با انتخاب هاشمی رفسنجانی به عنوان رئیس مجلس خبرگان به پایان رسید و معلوم شد “احکام حضرت آقا بیشتر از 10 سال طول نمی‌کشد”، احمدی نژاد هم اعلام کرد “بانمک” است. نمکی که شوری آن، روز به روز بیشتر هویدا می شود. برای همین است که رئیس سابق بانک مرکزی، در مراسم معارفه رئیس جدید این بانک، به تاکید می گوید: “من با اصرار خودم پس از مخالفتهای مکرر رئیس جمهور موفق به استعفا شدم و پس از پذیرش استعفا دو بار نماز شکر در دفترم به جا آوردم.”

نمازی که ظاهرا حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان نیز بعد از شنیدن خبر انتخاب رفسنجانی ـ و نه جنتی ـ به جا آورد و لابد از سر همین احساس شعف بود که نوشت: “یاران انقلاب هرگز این استوانه انقلاب را تنها نمی گذارند.” بعد هم به یاد “اصلاح طلبان” آورد که “برخوردهای زشت، اهانت آمیز و کینه توزانه شما علیه آقای هاشمی رفسنجانی به عنوان نمادی از وفاداری به انقلاب از خاطر مردم نرفته و نخواهد رفت.” او البته اشاره ای به برخوردهای “زشت و اهانت آمیز” بقیه، از جمله حامیان رئیس دولت نهم نکرد؛ چرا که به هر روی”ماکیاولیسم مذهبی از ماکیاولیسم سکولارخطرناک‌تراست”.[عماد افروغ]

اما “خطر” تنها محدود به دعواهای خانگی نبود؛ که اگر چنین بود البرادعی، رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی، از “آخرین شانس” ایران سخن نمی گفت و وزارت امورخارجه آمریکا خواستار “مشارکت بیشتر شخصیت های منطقی ایران در مذاکرات هسته ای” نمی شد. آن هم در روزهایی که مطبوعات غربی، از بمباران گسترده مناطق نظامی ایران ـ در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای ـ خبر داده اند و در داخل همزمان با “راه اندازی 3000 سانتریفیوژ” ـ که احمدی نژاد خبر آن را اعلام کرد ـ سردار سرتیپ پاسدار محمد علی جعفری، که طرفدار “جنگ های نامتقارن” است، جای سردار صفوی را گرفت تا “به خاطر حساسیت موضوع” خون تازه وارد رگ های سپاه شود.

آن هم در حالیکه محمود احمدی نژاد حاضر است “بنویسد” که اینها ـ غرب ـ محال است جنگ کنند. به همین خاطر است که از دید او “در مساله هسته ای، هر قدمی که ایران جلو رفت، قدرتهای خارجی یک قدم عقب رفتند” تا جایی که اکنون دیگر “کار تمام است”. سخنی که جرج بوش، همتای آمریکایی احمدی نژاد با آن موافق نیست؛ شاید به همین خاطر است که فرماندهان و سرداران یک به یک اعلام می کنند که “اگر از هر ناحیه کوچکترین تهدیدی را احساس کنیم پاسخ کوبنده خواهیم داد” و چنانچه “دشمنان انقلاب اسلامی بخواهند کوچکترین تهدیدی علیه ملت و نظام جمهوری اسلامی ایران داشته باشند چنان برخوردی با آنها خواهیم کرد که برای همیشه نادم و پشیمان شوند.”

موضوعی که شامل حال همه “دشمنان انقلاب اسلامی” می شود و در همین راستاست که “سپاه در هر کجا که لازم باشد به کمک دستگاه‌های فرهنگی و امنیتی خواهد آمد” و این “تصمیم نیز به چند ماه قبل باز می‌گردد.”

و همین “چند ماه” هم هست که باید “هوشیار باشیم و نگذاریم سفره‌ای به عنوان بسیج آماده کنند تا آراء خودشان را تثبیت کنند و بایستی سخنان مقام معظم رهبری را در زمینه انتخابات به جوانان منتقل کنیم و آنها را به سمت کسانی که به امام(ره)، نظام و انقلاب معتقد باشند، سوق دهیم.”

لذا: “یکی از مسائلی که امسال بسیج با آن به شدت درگیر است، انتخابات آخر سال است”[ جانشین حوزه نمایندگی ولی فقیه در نیروی مقاومت بسیج] که باید نظامیان و شبه نظامیان با “حضور حداکثری.. خوب آموزش ببینند” تا “در سرنوشت انتخابات کشور موثر باشند.”

و درست از سر هراس از نتایج این “آموزش” است که محمد خاتمی، رئیس جمهور سابق در مورد “مسائلی که در مورد انتخابات و صلاحیت‌ها مطرح می‌شود” احساس نگرانی دارد و هاشمی رفسنجانی، رئیس مجلس خبرگان، قرار است “برای برگزاری انتخابات سالم با رهبری مذاکره” کند. به هر حال اینان با نظام “قهر” نیستند، “انتظاراتی” دارند که امیدوارند “برآورده شود.”

انتظاراتی که گونه دیگرش را شهروندان عادی مملکت دارند؛ و از جمله خانواده زندانیان سیاسی؛ و هم زندانیان عادی که همین دیروز21 نفر از آنان به جرم قاچاق مواد مخدر و “محاربه با خدا” به دار آویخته شدند و همه در حیرت مانده اند از این سرعت عمل قضایی، در حالیکه دادگاه دانشجویان دستگیر شده، بعد از ماه ها زندان انفرادی قرار است تازه در پایان شهریور ـ جلسه اول آن ـ برگزار شود و البته به صورت غیرعلنی و بدون حضور وکیل. وکلایی که در چارچوب کنونی به کار قضا نمی آیند و وظیفه شان محدود به خبررسانی شده است. البته اگر به این دلیل راهی زندان نشوند.

زندانی که هر کس از آن بیرون آمده، از “وحشتناکی” آن سخن گفته و نقض حقوق بشر؛ همان طور که هاله اسفندیاری، 24 ساعت پس از خروج از ایران آن را توصیف کرد. خروجی که “یک مقام آگاه در دادستانی تهران” هم خبر آن را بعدا شنید.

به هر روی در شرایطی که معلوم شده “ایران اولین و شاید تنهاترین کشوری است که بیشترین شعار و وعده را به مردم می‌دهد و به آنها عمل نمی‌کند” و “هیچ یک از شعارها در عمل تحقق پیدا نکرده”n[نماینده شیراز] خبر خوب این بود که معاون علمی رئیس جمهورخبر از “تأسیس اتاق فکر و خانه ملی نخبگان” داد تا معلوم شود “نقد دولت نهم اصلاً ضرورت ندارد، چرا که همه چیز آشکار است”.[ مصطفی درایتی] حتی “بانمکی” رئیس این دولت. به ویژه وقتی که جواد شمقدری، مشاور هنری وی “برخی شروط تعیین شده برای الیور استون، جهت ساخت فیلم از احمدی‌نژاد” راتشریح می کند: “قطعا از او در مورد طرح و برنامه‌ای که برای ساخت این مستند دارد توضیح خواهیم خواست. همچنین مدت زمانی که برای انجام کار پیش بینی کرده و اینکه از شکل اجرای کار چه پیش بینی دارد از مواردی است که از او در این زمینه پرسش خواهد شد ضمن اینکه قطعا طرح فیلمنامه‌ای هم از او خواهیم خواست و می پرسیم که استون می‌خواهد چه چیزی را در این فیلم بیان کند. یکی دیگر از شروطی که داریم این است دوربین ایشان صحنه و نماهایی را که می‌خواهد، همزمان با رخ دادن اتفاقات بگیرد و چیزی را بازسازی نکنند. چون که نه تنها فرصت این کار وجود ندارد بلکه از نظر ارزش و زیبایی شناسی نیز بازسازی این لحظه‌ها جالب نیست”.