امید معماریان
بدرفتاری با دستگیر شدگان هفته های گذشته، با انتشار اخباری از افزایش فشارهای فیزیکی بر زندانیان، نگرانی های زیادی را برانگیخته است. بدرفتاری های انجام شده به گونه ای است که برخلاف موارد سالهای گذشته، به نظر می رسد ماموران امنیتی حتی از اینکه جای ضرب وشتم روی بدن زندانیان مشاهده شود ویا خبرهای چنین رفتارهایی به بیرون اززندان انتقال یابد، نگرانی چندانی از خود نشان نمی دهند.
نمونه چنین رویکردی مشاهده آثارضرب وشتم روی صورت وبدن عبدلله مومنی بوده که درملاقات با خانواده اش مشاهده شده است. سخنگوی قوه قضاییه ودیگر مسئولان بلند پایه این قوه نیز نسبت به وضعیتی فوق العاده ای که دستگاه های امنیی حاکم کرده اند، سکوت اختیار کرده اند و جواب نامه های خانواده های زندانیان را نیز نمی دهند.
خبرهایی که از بدرفتاری با دانشجویان دستگیر شده طی هفته های اخیر به گوش می رسد، درپیوند با شنیده های جسته و گریخته نسبت به تلاش مقامات امنیتی برای پیوند دادن دانشگاهیان خارج و داخل کشور به پروژه های “براندازی نرم”، این احتمال را تقویت می کند که برخی از مقامات اطلاعاتی به دنبال تکرار پروژه های اعتراف گیری در مورد دانشجویان زندانی باشند.
یکی ازفعالان دانشجویی در تهران که اخبار دستگیری های دانشجویان ودوستان خود را ازنزدیک دنبال می کند به “روز” گفت : “کلید پروژه اعتراف گیری وچسباندن ماجرای محققین خارج ازکشوربه جنیش دانشجویی، کارگری وزنان از خیلی وقت پیش زده شده است وهم اکنون مراحل اجرایی آن درحال انجام است.” به گفته وی، نحوه برخورد با زندانیان سیاسی ودانشجویی درزندان طی هفته های گذشته، همگی شبیه همه پرونده های اعتراف گیری سالهای گذشته است که با یک فشارطاقت فرسای یکی دوماه همراه است.
این درحالی است که نزدیک به سه ماه از زندانی شدن دانشجویان پلی تکنیک می گذرد وهیچ یک ازمسئولان اطلاعاتی وقضایی درخصوص وضعیت آنها حاضربه پاسخگویی نبوده است، تا آنکه طی روزهای گذشته مادر سه تن ازدانشجویان زندانی درنامه ای افشاگرانه از رفتاری که با فرزندانشان می شود سخن گفتند.
خانواده های مجید توکلی، احمد قصابان و احسان منصوری دراین نامه که خطاب به آیت الله هاشمی شاهرودی نوشته شده است از وی خواسته اند نسبت به پیگیری وضعیت آنها اقدام عاجل کند. این چهارمین نامه ای است که توسط خانواده های یاد شده درطی 80 روزگذشته به رییس قوه قضاییه نوشته شده است: “همان طور که می دانید طی نامه های گذشته نگرانی خود را نسبت به آزار و اذیت جسمی و روحی فرزندانمان در جهت گرفتن اعتراف از آنان به گناه ناکرده اعلام نمودیم و از حضرتعالی درخواست نمودیم به عنوان عالی ترین مقام قضایی کشور مانع از تحقق چینن روندی شوید.هم اینک از جمع هشت دانشجوی زندانی ۵ تن از آنان آزاد شده ند و سه عزیز ما همچنان در زندان می باشند.”
درادامه نامه یاد شده صراحتا ازوضعیت ناهنجار وتلاش برای اعتراف گیری وهمچنین فشارهای روانی وفیزیکی سخن به میان آمده است. آنها هنگامی به جزییات رفتارهای رخ داده با فرزندانشان پرداخته اند که ازجمع هشت نفردانشجوی زندانی آن پرونده پنج نفرآزاده شده اند. ازجمله فشارهایی که درنامه یاد شده مورد توجه قرارگرفته می توان به این موارد اشاره کرد: “ بازجویی طولانی مدت (۲۴ ساعت مداوم) توسط یک تیم ۷ نفره و نیز بازجویی های گاه و بیگاه شامل نیمه های شب، ارائه اخبار کذب بر دستگیری ،ضرب و شتم و آزار اعضای خانواده و همچنین اخباری مبتنی بر بیماری(سکته قلبی) و انتقال اعضای خانواده به بیمارستان، پخش صداهای آزار دهنده در سلول در زمان استراحت به طوری که مانع خوابیدن دانشجویان می شده است، توهین های شدید و سخیف به فرد و اعضای خانواده، تهدید های مختلف اعم از تهدید به قتل و ضرب و جرح شدید و تهدید به آزار رساندن به اعضای خانواده، ارائه احکام مجعول مانند حکم اخراج والدین از محل کار ، حکم قطعی شلاق ( ۸۰ ضربه ) برای فرد و فرستادن دانشجویان به سلول افراد خطرناک و دادن وعده ی آزادی و تحویل کلیه وسایل دانشجویان دربند و سپس بازگرداندن آنها به سلول انفرادی.”
خانواده زندانیان یاد شده تصریح کرده اند که فرزندانشان مورد آزاد بدنی نیزقرارگرفته وبه برخی ازاین موارد نیز اشاره کرده اند: “ ضرب و شتم شدید توسط هفت بازجو به صورت هم زمان که به بیهوشی و انتقال فرزندانمان به
بهداری بند ۲۰۹ منجر شده است، ضربه با پا به بازوها ، سینه ، پشت و … ضرب و شتم با مشت و لگد به سر و صورت و پا ها به صورتی که در اثر ضربه دانشجویان از روی صندلی سقوط کرده یا به شدت به دیوار برخورد می کردند، اجبار به ایستادن متوالی طولانی مدت (۴۸ ساعت)، استفاده از کابل و شلاق برای ضرب و شتم، خواباندن دانشجویان روی زمین و اذیت و آزار توسط تیم هفت نفره باز جویی از جمله فشار بر سر و صورت با پا، ایستادن روی پا ها و کمر و نشستن روی پشت و کمر ودیگر مواردی که حاکی ازوضعیت دشوار دانشجویان یاد شده درزندان می کند.
بدرفتاری وخشونت با زندانیان منحصر به زندانیان سیاسی نبوده وشامل افراد دیگری می شود که دادستانی تهران ازآن به نام “اراذل واوباش” نام برده است. اعدام برخی ازاین افراد طی روزهای گذشته و عکس های منتشره ازآن درحالی که به شدت مورد ضرب وشتم قرارگرفته اند، همگی از رواج نوعی خشونت عامدانه توسط نیروهای امنیتی حکایت می کنند.
در همین راست، عده ای از مادران متهمانی که با عنوان اراذل و اوباش بازداشت و حکم اعدام خود را دریافت کرده اند با ارسال نامه ای خطاب به رهبر، رییس جمهور و رییس قوه قضاییه و سایر مقام های ارشد حکومت، خواهان رسیدگی قانونی پرونده فرزندان خود شدند. این خانواده‌ها در نامه خود تاکید کرده اند که اصراری بر برائت و بیگناهی فرزندان خود نداشته و تنها خواستار رسیدگی عادلانه این پرونده ها هستند.