چند تن از مراجع تقلید با ابراز نگرانی از وضعیت حجاب در کشور از دولت حسن روحانی خواسته اند وارد عمل شود وبه آنچه آنها هنجار شکنی توصیف کردند خاتمه دهد.
دانشمندان علوم اجتماعی میگویند دولتها در ۳ مسئله مردم نباید دخالت کنند:باورهای مردم، خورد وخوراک وپوشاک مردم، اتاق خواب مردم.
اگر دولتها در این ۳ حوزه دخالت کنند نتیجه اش همین میشود که در کشورمان شاهدش هستیم. در اینجا من میخواهم چند پرسش را با مراجع عظام مطرح کنم:
آیا در این کشور دغدغه وگرفتاری مردم در همین مقوله حجاب محدود میشود یا اینکه مردم بحرانهای دیگری دارند که در مورد آن از سوی مراجع سکوت میشود. آیا مراجع تقلید از حجم ونرخ وپیامدهای ویرانگر تورم اطلاع دارند یا نه؟ آیا معیشت مردم وفقر مردم مسئله مهمی نیست؟ کاد الفقر ان یکون کفرا در فارسی چه معنایی دارد؟ آیا مراجع عظام از سوء استفاده ها و فساد مالی در رده های بالای حکومتی با خبرند یا خیر؟ آیا میدانند که در کشور ایران بی عدالتی قضایی بیداد میکند؟
آیا میدانند که ایران در آلودگی هوا، در تخریب جنگلها در مرگ ومیر مردم در راههای کشور در اثر تصادف (هر ۲۳ دقیقه یک کشته و ۳ تن زخمی میشوند) در سقط جنین در اثر پرازیتهای ارسالی نهادهای حکومتی، در میزان بیکاری جوانان فارغ التحصیل کشور، در میزان فرار مغزها، در زمینه میزان طلاق بویژه در میان همسران جوان، در زمینه فساد بالا وغیر رسمی اخلاقی، در زمینه بالا رفتن نرخ بیماری ایدز، در زمینه رشوه بگیری در دستگاههای شهرداری وادارات دولتی، در زمینه کاهش شدید امید به آینده و… جزو کشورهای اول جهان محسوب میشود؟
آیا مراجع عظام از این مقولات با خبرند یا خیر. اگر هستند چرا در مورد این مسائل چیزی از زبان وپیام مراجع نمیشنویم واگر نیستد حجاب را هم بخشی از ندانسته های خود تلقی کنند وسکوت اختیار کنند، زیرا مردم انتظار دارند که مراجع در حوزه گرفتاریهای مردم در کنار مردم باشند. به راستی چرا مراجع عظام در مورد مقولاتی که خود باید پاسخگوی آن باشند مانند مسائل فرهنگی، حجاب و باورهای مردم موضوع را به دولت پاس میدهند و در مسائلی که دیگران مسئول آن هستند وحرف زدن مراجع در باره آن هیچ هزینه ای ندارد، سکوت میکنند.
هرگز از یاد نمیبرم که یکی از همین مراجع عظام در زمان پیش از انقلاب به دولت شاه گفت اگر روزی دو ساعت رادیو وتلویزیون را در اختیار علما بگذارید همه ملت ایران با ایمان میشوند و کن فیکون میشود. حال که ۳۳ سال از انقلاب میگذرد ونه دو ساعت که ۲۴ ساعت ونه یک کانال که دهها کانال و مطبوعات و نشریات و کتابها و مساجد و تکیه ها و منابر در بست در اختیارتان است چرا دیگر گله میکنید؟ وچرا به جای پاسخگویی به امثال بنده در مورد سیاستهای فرهنگی تان به این روز افتادید و موضوع را به دیگرانی که اتفاقا کمتراز شما در زمینه پاسداری از حوزه عقیدتی مردم مسئولیت دارند ارجاع میدهید و از آنها شدت عمل بیشتری طلب میکنید؟ شما به گونه ای رفتار میکند که گویی اگر مردم هدایت شدند محصول کار شماست واگر منحرف شدند دیگران متهم اند و در نهایت شما هیچ مسئولیتی را در باب هیچ چیز به عهده نمیگیرید.
آیات عظام دغدغه مند! آیا فقر وتنگدستی مردم وبیکاری وفساد ورشوره خواری وربا خواری نهادینه شده وبه خطر انداختن جان مردم از طریق گسترش پارازیتهای کشنده (طبق گزارش خانم دکتر وحید دستجردی وزیر بهداشت دولت قبلی) در برابر تار موی ظاهر شده بانوان اهمیت کمتری دارد. اگر دارد بفرمایید وآشکارا بفرمایید تا ما تکلیف خودرا بدانیم. ما تا کنون ار شما آموخته بودیم که غیبت کردن از خوردن گوشت مرده برادر انسان بدتر است (طبق نص صریح قران) و آموخته بودیم که احل الله البیع وحرم الربا (طبق نص صریح قران) وآموخته بودیم که الملک یبقی مع الکفر ولا یبقی مع الظلم وآموخته بودیم که… وآموخته بودیم وآموخته بودیم… ما به این آموخته ها دل بسته و به جمع ایمان آورندگان پیوستیم. حال شما بفرمایید آیا در این آموزه های دینی تغییراتی صورت گرفته که ما از آن بی خبریم؟ یا شما از باب احتیاط سکوت کردید واز سطوه حکومت واز قطع امدادات مالی نگران هستید؟
پرسش آخر این است که یکی از افتخارات مرجعیت شیعه در طول سده ها این بود که آنها همواره در کنار مردم ودر برابر دولتها می ایستادند. آیا این رویه ویا سنت حسنه مرجعیت شیعه تغییر جهت داده واگر داده دلیلش چه بوده است؟ ودر آخر ما در مرکز جهان تشییع یعنی نجف اشرف علامه سیستانی را داریم که علی رغم نفوذ بلا منازع در عراق حد وحدود خودرا به عنوان مرجعیت شیعه حفظ کرده وابهت وجایگاه وشان مرجعیت را پاس داشته است. پرسش من این است که او به خطا رفته و میرود و یا خدای ناکرده شما در بخشهای ناهموار زمین حرکت میکنید وکدام رویکرد به مقصود اسلام نزدیکتر است؟ رویکرد نجف یا قم واز این دو مرکز تشییع کدام مرکز استقلال رای وعمل بیشتری در برابر حکومتها دارد؟