از زمان پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم٬ گروه‌ها و افراد مختلف٬ مطالبات گوناگونی را مطرح کرده‌اند؛ مطالباتی که بیان آنها از سوی برخی مصداق تندروی و دوری از اعتدال توصیف و از سوی برخی دیگر٬ تحقق آنها در این دولت٬ غیرممکن دانسته می‌شود. علی‌اکبر موسوی‌خویینی٬ نماینده مجلس ششم و دبیرکل سازمان دانش‌آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت)٬ اما نسبت به تحقق مطالبات در این دولت امیدوار است. وی البته معتقد به تقدم و تاخر این مطالبات است و در گفت‌وگو با “روز”٬ می‌گوید که در صورت درست عمل کردن دولت و گروه‌های سیاسی٬ تمام مطالبات قابل تحقق خواهد بود.
در زمان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری و بعد از پیروزی آقای روحانی٬ مطالبات گوناگونی از سوی گروه‌های مختلف مطرح شده است. به نظر شما دولت جدید٬ قادر است پاسخ‌گوی این مطالبات باشد؟
مطالباتی که از دولت آقای روحانی وجود دارد٬ دو دسته‌اند: دسته اول مطالباتی که ایشان تصریحا یا تلویحا در دوران تبلیغات انتخاباتی آنها را به عنوان برنامه یا دیدگاه مطرح کردند. دسته دوم٬ مطالباتی است که در سطح جامعه وجود دارد٬ ولی در عرصه انتخابات اخیر توسط آقای روحانی مطرح نشدند٬ چه به علت قبول نداشتن آنها و چه از نظر عملی بودن‌شان.
دسته اول این مطالبات، به نظرم فکر شده‌اند و قابل اجرا. یعنی قاعدتا به لوازم طرح آنها در سطح جامعه آگاهی داشته اند. این دسته از مطالبات عمدتا مواردی بوده اند که باعث جلب آرای ایشان در سطح جامعه گردید.
یعنی معتقدید که مطالبات دسته دوم٬ قابل اجرا نیست؟ یا نباید پیگیر آنها بود؟
به نظرم در حال حاضر بایستی پیگیر اجرای یک به یک مطالبات دسته اول بود و برداشتم این است که همه آنها عملی است٬ اگر درست عمل کنیم. چرا که آقای روحانی به عنوان کاندیدای پیروز انتخابات وتیم انتخاباتی ایشان٬ مدت‌ها روی آنها کار کرده و محاسبات عملی آن را انجام داده‌اند. اگر روی مطالبات دسته اول به عنوان اولویت تمرکز گردد٬ اجرای آنها در درازمدت می‌تواند زمینه‌ساز اجرای بخش‌های قابل اجماع‌تر مطالبات دسته دوم در سایر موقعیت‌ها گردد.
چگونه عملی شدن مطالبات دسته اول می‌تواند باعث باز شدن راه برای دیگرمطالبات شود؟ یعنی شما معتقدید که این دو دسته مطالبات٬ به هم مربوط هستند؟
برای مثال حل بحران هسته‌ای و کاهش تنش و ارتباط بهتر با جامعه بین‌المللی به ویژه آمریکا به عنوان راهگشای بهبود اقتصاد و معیشت مردم، آزادی زندانیان و رفع حصر رهبران جنبش سبز، آزادی تشکل‌های صنفی، اجتماعی و سیاسی، بازتر شدن فضای دانشگاهها، رفع محدودیت از سرعت اینترنت و پرهیز از برخورد با تکنولوژی ماهواره وغیره مطالباتی هستند که به تصریح توسط آقای روحانی وعده داده شد و اجرای آنها عملی وموجب بازتر شدن فضا بدون برخوردهای امنیتی خواهد بود.
ولی به هر حال حل برخی از این بحران‌ها٬ نظیر پرونده هسته‌ای٬ به همین سادگی هم امکان‌پذیرنیست.
خوشبختانه در باره حل بحران هسته‌ای٬ با توجه به افزایش احتمال راه حل‌های دیپلماتیک در مورد سوریه، امکان آغاز فصل جدیدی از حل موضوع هسته‌ای در موعد مجمع عمومی سازمان ملل وسفر رئیس جمهور پدید آمده است. این فصل جدید می‌تواند از رهگذر کاهش تنش با جامعه بین‌المللی، به ویژه آمریکا گشوده شود.
مطالبات بخش‌های دموکراسی‌خواه چطور؟ مطالباتی نظیر آزادی رهبران جنبش سبز٬ از بین بردن فضای امنیتی در دانشگاهها و دیگر خواست های مشابه؟
در مورد آزادی زندانیان و رهبران جنبش سبز با توجه به انتصاب شایسته آقای شمخانی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی و نماینده رهبری در این شورا و اخبار نگران‌کننده از وضعیت جسمانی رهبران محصور و زندانیان و نیز به جهت برگرداندن آرامش واطمینان بیشتر میان مردم و از نظر منافع ملی پرداختن وعملی نمودن این مطالبه زمینه بیشتری یافته است. و یا در مورد آزادی تشکل‌ها و بهبود فضای دانشگاهها٬ بازگشایی خانه سینما و دل‌جویی از دانشجویان واساتید مورد ظلم واقع شده دانشگاه علامه طباطبایی با برکناری رییس٬ آن طلیعه مناسبی برای این حرکت آرام به این سمت بود. در خصوص رفع محدودیت از سرعت اینترنت سخن عمومی وزیر جدید ارتباطات همچنان مطرح است ولی باید در انتظار وپیگیر تحقق این وعده یعنی لغو ممنوعیت استفاده از سرعت بیش از ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه برای کاربران خانگی بود. توقف برخورد با تکنولوژی ماهواره با بازنگری در رویکرد پلیس و پارازیت‌های غیرقانونی نیز با انتصاب خانم ابتکار که در شورای تهران معترض به زیان‌بار بودن آنها برای زیست مردم بودند٬ مطالبه‌ای روشن وغیرقابل اغماض است.
در دولت اصلاحات هم برخی از این مطالبات مطرح بود٬ اما بودند نهادها و افرادی که در مقابل خواست عمومی مقاومت می‌کردند؛ نهادهای رسمی و غیررسمی که به هر حال در هشت سال گذشته به نظر می‌آید قوی‌تر شده‌اند. آیا این نهادها اجازه مطرح و عملی شدن وعده‌ها در دولت روحانی را می‌دهند؟ همچنین گروه‌هایی از حامیان دولت جدید هم هستند که معتقدند نباید این مطالبات را در وضعیت فعلی بیان کرد
بدون تردید کسانی که برای تعقیب مطالبات وعده داده شده توسط رئیس جمهور صحبت از جلوگیری از افزایش توقعات می‌کنند٬ خواهان مایوس شدن مردم از دولت و رای خود هستند. آنان می‌دانند که اگر دولت حمایت مردمی خود را از دست دهد٬ امکان برگرداندن فضا به سمت اقتدارگرایی آسان‌تر خواهد شد. بنابراین کمک به تحقق این خواسته‌ها راه را برای افزایش نشاط در جامعه و پیشبرد کشور به سمت توسعه و پیشرفت خواهد گشود.
