بهمن ماه ایام رفتن “دیو” را پشت سرمی گذارد وبه سوی روز آمدن “فرشته” گام بر می دارد؛ وکارجهان چنان می شود که خبر نابودی کل خانواده عمه رهبر کره شمالی بر صدر اخبار می نشیند و دایی همتایش درایران زبان به انتقاد می گشاید.خبر از معامله روحانی با رهبر بر سر آزادی ها می رسد ؛ودراین میان سپاهیان، امنیتی ها و مداحان که قدرت های بزرگ را شکست داده اند و خیالشان راحت است که آزادیخواهان در کنترلند، برای رفع بیکاری به فکر “احیا و حفظ زبان فارسی” می افتند.
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، درسخنرانی سالیانه خود در کنگره آمریکا ۹ بار از ایران نام می برد وبازهم از تلاش‌های دیپلماتیک خود در برابر ایران دفاع می کند. با یک “اگر” مهم: “اگر رهبران ایران این فرصت را درنیابند، آن وقت من اولین کسی خواهم بود که تحریم‌های بیشتری خواهم خواست و برای استفاده از تمام گزینه‌ها آماده خواهم بود تا مطمئن شوم ایران سلاح هسته‌ای نخواهد ساخت.”
و بعد سراغ “ اما” هایی چند می رود:” اما عدم اعتماد بین دو کشور از بین نرفته است.این مذاکرات بر مبنای اعتماد نیست. حمایت ایران از گروه‌های تروریستی مانند حزب‌الله، برای ما روشن است. هر توافق جامعی که به آن دست پیدا کنیم باید بر اساس کنشی قابل اثبات باشد تا ما و جامعه بین‌المللی را قانع کند، ایران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست.”
محسن رفیق‌دوست٬ وزیر سپاه در دولت میرحسین موسوی٬ تاریخچه ای از تلاش جمهوری‌اسلامی برای دست یابی به بمب اتم را فاش می کند. یک مدیر منصوب رهبر جمهوری اسلامی، اعلام می دارد: “به توافق ژنو اعتراض نکنید! تصمیم نظام است.” و هاشمی رفسنجانی برای هزارمین بار نشانی رهبر را می دهد: “رهبری نظام هم قبل و هم بعد از مذاکرات، تیم دیپلماسی و کارهایشان را تایید کردند.”
۱۵۰ نماینده مجلس که ظاهرا از همه تحولات هسته ای بی خبرمانده اندو می دانند «توافق درشرایطی نابرابر بوده» درنامه ای به علی لاریجانی خواستاررویت متن توافق نامه می شوند.
ورئیس جمهور امریکا که برخلاف نمایندگان مربوطه و ملت ایران از جزئیات هم مطلع است، دست روی سوریه می گذارد که سرنوشت سیاسی اش درژنودر مسیررقم خوردن است: “سوریه بدون دیکتاتور، ترور و ترس.”
ترکیه که یک پای اصلی ماجرای سوریه است، نخست وزیرش را به “ ام القرای اسلام” می فرستد.رجب طیب اردوغان که دولتش هنوز با پرونده “فساد مالی” رضا ضراب تاجر ایرانی‌تبار دست و پنجه نرم می‌کند٬ به پایگاه اصلی آن فساد می آید؛ جایی که آب از آب تکان نخوردو قضیه با دستگیری یکی از هزاران معلول فساد که بابک زنجانی باشد، جمع شد.
صفایی فراهانی که بعدازسی وچند سال مدیریت، فعلا سمتی ندارد، دست روی این “نظام فاسد” می گذارد: “توان مدیریتی کشور خالی شده است.نظام اداری ایران به دلیل از دست دادن توان کار‌شناسی و مدیریتی خود تبدیل شده به یک نظام بوروکراتیک فاسد. این نظام فاسد فقط می‌تواند از هر قانونی که شما در ظرف آن بریزید، فساد بیشتری تولید کند. قانون را در تفسیر‌ها گوناگون و نا‌مربوط حل و از آن سوءاستفاده می‌کند تا بتواند نیت خود راکه سوءاستفاده از فرصت است، پیش ببرد.”
یکی دیگر ازاین مدیران که میدان را خالی می کند محمدعلی نجفی رئیس سازمان میراث فرهنگی است که به دلیل “مشکلات قلبی و با توصیه پزشک” از حسن روحانی٬ رئیس جمهور٬ می خواهد که از او “در سمتی کم استرس‌تر” استفاده کند.
و مقامات دولتی و نظامی و امنیتی که در”استرس کشی” تخصص دارند، به فکر زبان فارسی می افتند. علی‌اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش از تشکیل “اتاق فکر” برای بررسی جزئیات تدریس زبان‌های مادری در استان‌های مختلف کشور خبر می دهد. اکثریت اعضای فرهنگستان با آموزش زبان مادری که توسط حسن روحانی وعده داده شده بود، مخالفت و آن را “تهدیدی جدی برای زبان فارسی و یک توطئه برای کمرنگ کردن این زبان” توصیف می کنند.
حمید رضا مقدم‌فر، معاون فرهنگی و اجتماعی سپاه پاسداران که پیشتر مدیر عامل خبرگزاری فارس هم بوده، اعلام می کند که بسیج و سپاه پاسداران قصد دارند وظیفه پاسداری از زبان فارسی را هم به عهده بگیرند.ایشان فرمایش می فرمایند: “احیا و حفظ زبان فارسی برای تمام افرادی که ولایت‌مدار هستند و عرق دینی، ملی و مذهبی دارند، یک امر واجب است.”
مداحان و “برادران قاچاقچی” که وزیرکشور دولت روحانی ازآنها خواسته است، برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر وارد صحنه شوند، برای پاسداری از زبان فارسی آمادگی بیشتری دارند.
آیت‌الله محمد محمد ری‌شهری که تولیت “حرم شاه‌عبدالعظیم” را به عهده دارد، عده‌ای از مدیحه‌سرایان که خود را “شاعران آئینی” می‌نامند به حضور می پذیرد. اوکه در دو دوره وزیر اطلاعات بود ودر صدور حکم اعدام تبحری بی حدو شجاعتی بی پایان داشت، راهکارمقابله با انحراف در شعر و ادبیات را ارائه می کند: “باید یک قوه قهریه برای برخورد با منحرفان نیز داشته باشیم؛ چرا که این کشور، دارای نظامی اسلامی است و از انحراف به دور است.”
سیدحسین میردامادی، دایی آیت آلله خامنه ای، یادداشت کوتاهی منتشر می کند که خواننده رابی اختیار متوجه سرنوشت خانواده عمه رهبر کره شمالی می کند. مترجم و عضو سابق هیات علمی دانشگاه فردوسی از سکوت برخی مراجع نسبت به ستمهایی که به طبقات مردم می‌شود انتقاد می کند و به مراجع و علما یاد آور می‌شود که خود در آغاز انقلاب به مردم این شعار را یاد داده اند که” سکوت هر مسلمان خیانت است به قران” و حال این سکوت جای شگفتی بسیار دارد.
خانم ها!آقایان!
به روز “امام آمد” و “دهه با شکوه فجر” نزدیک می شویم. محمد رهبر آنچه را که دراین سی وچند سال بر ایران و فرهنگ ایران رفته است بیادمان می آورد.در آخرین دقایق روزچهارشنبه خبر از معامله رهبرو روحانی بر سر آزادی می رسد؛و صدای حکیم توس از اعماق تاریخ بگوش می آید که در زمان سلطه اسلاف حاکمان کنونی بر ایران شاهنامه رانوشت و چنین سرود:
بسی رنج بردم بدین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند
بناهای آباد گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب
