تلاش‌های انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران برای آغاز به کار این تشکل، هنوز به نتیجه نرسیده و هیات مدیره این انجمن، با انتشار یک نامه سرگشاده دیگر، خواستار این شده که رییس‌جمهوری و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به وعده‌شان در مورد بازگشایی عمل کنند. در این نامه بار دیگر تکرار و تاکید شده که برخی مقامات دولتی به دنبال ایجاد تشکل‌هایی به جای انجمن صنفی روزنامه‌نگاران هستند.
اگر دولت هیچ مشکلی ندارد…
هنوز یک ماه از زمانی نگذشته که انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران در نامه‌ای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را خطاب قرار داد و ضمن ابراز تاسف از مواضع علی ربیعی، اعلام کرد که او با عزمی جزم، در پی ایجاد تشکلی “دولت‌ساخته” است. این بار هیات مدیره چاره را در آن دیده که باز به حسن روحانی نامه بنویسد و به او یادآوری کند که وزیر ارشادش در مراسم رونمایی از دانشنامه مطبوعات درپاسخ به پرسش خبرنگاران گفته بود: “دولت هیچ مشکلی درباب بازگشایی انجمن های صنفی ندارد”.
همچنین با ارائه شرحی از آغاز به کار این تشکل و مقررات حاکم بر تشکل‌های صنفی، یادآوری شده که هیچ گاه پرونده این انجمن به “هیأت حل اختلاف یا دادگاه صالح” ارجاع نشده است.
هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران توضیح داده که اداره کل سازمان های کارگری وکارفرمایی وزارت کار، از ارسال مصوبات مجامع عمومی این انجمن به روزنامه رسمی امتناع کرده و باعث شده تا انتخابات انجام شده در مورد اعضای هیأت مدیره رسمیت پیدا نکند. همچنین در مورد پلمب دفتر این انجمن هم، اوراق قضایی ابلاغ نشده و صرفا به صورت شفاهی گفته شده که پلمب دفتر انجمن بر اساس شکایت وزارت اطلاعات صورت گرفته است.
این تشکل صنفی تاکید کرده: “هیچ‌گونه اقدامی توسط مقامات ذیربط دولتی جهت انحلال این انجمن صورت نگرفته و ادعای غیرقانونی آنها صرفا در محدوده نامه نگاری یا مصاحبه مطبوعاتی باقی مانده و به این لحاظ شخصیت حقوقی این انجمن که در اجرای قانون ایجاد شده، در معرض کوچکترین تردیدی قرار نگرفته است.”
در پایان هم با یادآوری قول مساعد رییس‌جمهوری، از او خواسته شده تا به وزارت کار دستور بدهد مصوبات مجامع عمومی این انجمن را برای درج و نشر به روزنامه رسمی ارسال کند.
تداوم پلمب و ادامه جایگزین‌سازی‌ها
پس از انحلال و پلمب انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران در ۱۴ مرداد ۱۳۸۸، تشکل‌های صنفی نزدیک به حکومت، با اعلام دوری از روند و مواضع انجمن صنفی سعی در جایگزین سازی داشتند اما به توفیق چندانی دست پیدا نکردند. “انجمن صنفی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران ایران” و “انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان” با ترکیب مدیریتی متشکل از مطبوعاتی‌های اصولگرا و موضعگیری‌های سیاسی همسو با اصولگرایان هیچ‌گاه نتوانستند فراگیری و جامعیت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را به دست بیاورند؛ چرا که طیف گسترده‌ای از روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلب اساسا تمایلی به حضور در این تشکل‌ها نداشتند و یا متقابلا انگیزه‌ای هم برای جذب آنها وجود نداشت.
اما پس از روی کار آمدن دولت روحانی و در شرایطی که با قول مساعد ریس دولت و وزیر ارشاد، امید بسیار به بازگشایی انجمن صنفی وجود داشت، رویه وسیاست جایگزین‌سازی تشدید شد. جالب این که برخی از اعضای بلندپایه دولت هم از مهره‌های تاثیرگذار این سیاست بودند.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران در نامه ماقبل آخر خود خطاب به علی ربیعی نوشته بود که “متاسفانه نه فقط عزمی برای مساعدت وجود ندارد، بلکه آن جناب و وزارتخانه متبوع تان با نادیده گرفتن کلیه قوانین و مقررات موضوعه جاریه و جایگاه روزنامه‌نگاران شریف کشور، برای ایجاد تشکلی جدید و دولت ساخته، عزم خود را جزم کرده‌اید.”
این انجمن همچنین معتقد است که تقریبا تمامی وزارتخانه‌ها، اقدامات غیرقانونی و تبعیض‌آمیز مدیران قبلی خود را باطل و یا اصلاح کرده‌اند اما وزیر کار به دنبال پاک کردن صورت مساله است؛ یعنی “انکار شخصیت حقوقی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران و ایجاد یک تشکل به اصطلاح قدرتمند و فراگیر برای روزنامه نگاران”.
پیش از آن هم مشخص شده بود که معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سخت به دنبال اجرای طرحی است که ضمن منتفی کردن بازگشایی انجمن صنفی، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران را بیش از پیش به دولت وابسته خواهد کرد. طرح مدنظر حسین انتظامی که مشابه ایده سعید امامی برای مطبوعات است در نهایت با مقاومت و مخالفت روزنامه‌نگاران به بایگانی سپرده شد اما مشخصا این مقام دولتی از مخالفان بازگشایی و آغاز به فعالیت مجدد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران است. او در دوران مدیریت خود چندین تشکل را راه‌اندازی و یا بازگشایی کرده و در گفت‌وگوهای خود با اهالی رسانه، هیچ گاه وارد بحث انجمن پلمب شده نمی‌شود.
حالا هم در شرایطی که انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان دفتر جدیدش را با برگزاری “همایش پاسداشت حماسه نهم دی ماه” افتتاح می‌کند،برای انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران تنها سربرگی باقی مانده که خطاب به مقامات دولتی نامه سرگشاده بنویسد. آیا این نامه‌های سریالی سرانجام باعث گشایشی خواهد شد و یا کلید دولت روحانی هیچ گاه در قفل پلمب انجمن نخواهد چرخید؟
