حمید کریمی
درباره دفن شهدا در دانشگاه تهران و نامه انجمن دموکراسی خواه به شهدای گمنام با حبیب فرحزادی، نایب دبیر انجمن دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به گفتگو نشسته ایم. او می گوید: “با عملی شدن دفن شهدا در دانشگاه و تبلیغ آن برای افکار عمومی این توان برای تمامیت خواهان حاکمیت مهیا می شود تا بتوانند با استفاده ابزاری از شهدای گمنام جایگاه خود را در میان افکار عمومی جامعه مستحکم کنند.“
این مصاحبه را می خوانیم.
بحث دفن شهدا در دانشگاه تهران از چه زمانی مطرح شده و سابقه طرح این مطلب به کی باز می گردد؟
از چند ماه پیش زمزمه های این بحث در دانشگاه تهران شنیده می شد و از آنجا که وزارت علوم دولت نهم از ابتدای روی کار آمدن، دفن شهدا در دانشگاه ها را در دستورکار خود قرار داده بود هم اکنون پس از دفن شهدا در چندین دانشگاه ازجمله دانشگاه شریف، بهشتی، صنعتی اصفهان و تربیت مدرس و… نوبت به دانشگاه تهران رسیده است. این مسئولین با بررسی وضع موجود از جمله نزدیک بودن امتحانات، نبودن بسیاری از بدنه دانشجویی در زمان فرجه ها و روز هشتم محرم این زمان را انتخاب کردند تا اقدام به تدفین شهدای گمنام در دانشگاه کنند که البته برای ما هم انتخاب این زمان توسط آنان دور از ذهن نبود. چرا که از طرفی با انتخاب این زمان به مطامع شان می رسند و از طرف دیگر ادعا می کنند که همه دانشجویان موافق کارشان بوده اند و هیچ مخالفتی دیده نشده است.
آیا در این زمینه گفتگو و مشورتی با گروههای دانشجویی و یا اصولا دانشجویان صورت گرفته است؟
تجربه عملکرد روسای دانشگاه ها در دولت نهم نشان داده است که آنها هیچ گونه احترامی برای ارزش های دموکراتیک در دانشگاه ها ندارند و در بسیاری مواقع از وظایف اصلی خود چشم پوشی می کنند و با انجام کار هایی از این دست، سعی در ترفیع مقام و منزلت خویش دارند. تجربه عینی این برخورد را می توان در عدم پی گیری مطالبات دانشجویی توسط ایشان دید وهمانگونه که دیدیم آنها حتی از اعلام تاریخ تدفین شهدا نیز ابا داشتند. از این رو آنها هیچ گونه اعلام عمومی و نظرخواهی انجام نداده و تنها موضوع را با نهادهایی همچون بسیج وجامعه اسلامی در میان گذاشته و تنها نظر آنها را که مسلما هیچ گونه مخالفتی با این موضوع نداشته اند و به گونه ای نیز باعث تحکیم مواضع ایشان می شود در میان گذاشته اند.
محل دفن کجاست و ایا ساختن بنای خاصی مد نظر است یا فقط قرار است چند قبر کنده شود؟
طبق اعلام قبلی مسولین و شنیده ها قرار بر این است که شهدا در ضلع شمالی مسجد دانشگاه دفن شوند که از سال گذشته نیز در این راستا در همان مکان شروع به احداث یادمانی کردند که هم اکنون آماده است ولی باز نمی توان اظهار نظر دقیقی در این باره کرد.
/strong>بسیاری از فرزندان شهدا پیش از این در دانشگاههای مختلف با این اقدام مخالفت کرده اند؛به گمان شما علت اصرار وزارت علوم بر این برنامه چیست؟
مهمترین دلیل دولت برای اینگونه اقداماترامی توان ایجاد جایگاه ارزشی برای سواستفاده ازفضای سیاسی دانشگاه برای رسیدن به مطامع خود دانست. با عملی شدن این برنامه و تبلیغ آن برای افکار عمومی این توان برای تمامیت خواهان حاکمیت مهیا می شود تا بتوانند با استفاده ابزاری از شهدای گمنام جایگاه خود را در میان افکار عمومی جامعه مستحکم تر نمایند. اما آنچه مسلم است اینکه تاثیر این برنامه فقط بر اذهان عده قلیلی خواهد بود و مسلما در داخل دانشگاه حتی گروه های طرفدار حاکمیت از اهداف پشت پرده این اقدامات آگاهند و تنها برای حفظ جایگاه خود با این حرکت همراهی می کنند و اکثر دانشجویان با این اقدام مخالف اند.
دلایل مخالفت دانشجویان با چنین عملی چیست؟
دانشجویان تحمل استفاده ابزاری از ارزشها برای رسیدن به اهداف تمامیت خواهانه را ندارند و بر این باورند که با دفن شهدا در دانشگاه، مجال ورود بسیاری از گروه های انحصارطلب و خشونت طلب به دانشگاه باز شده و فضای آکادمیک دانشگاه از وضعیت فعلی محدودتر خواهد شد. جدا از اینکه بحث طولانی بر سر این در گرفته است که نه ساحت دانشگاه چنین ساحتی است و نه مقام شهدا با این گونه اقدامات به درستی نشان داده می شود بلکه فقط موجب بی احترامی به ساحت این عزیزان خواهد شد و طبیعی است هر انسان آزاده ای با این قبیل اقدامات مخالفت کند.
از نامه انجمن دموکراسی خواه خطاب به شهدای گمنام چنین استنباط می شود که برنامه ای برای تجمع و مخالفت با این اقدام ندارند.آیا این استنباط صحیح است و اگر هست چرا؟
با توجه به اینکه برگزارکنندگان برنامه هر گونه مخالفتی با این اقدام شان را مخالفت با ارزشها و پایمال کردن خون شهدا جلوه می دهند و همچنین با توجه به فضای خالی از جمعیت دانشگاه به دلایل ذکر شده در قبل نمی توان مخالفت خود را به این اقدام در قالب برگزاری تجمع ابراز کرد؛ از همین رو انجمن دانشجویان دموکراسی خواه با تدوین نامه ای به شهدای گمنام و گنجاندن اعتراضات خود به این اقدام تمامیت خواهانه اعتراض خود را ابراز می دارد. بدیهی است این راه فتح بابی است در این عرصه تا بتوانیم از این راه هم به بیان انتقادات صادقانه خویش بپردازیم.