با ادامه فشارهای امنیتی بر خانواده های روزنامه نگاران و همکاران بی بی سی فارسی، بیش از صد روزنامه نگار با انتشار نامه ای خواهان پایان دادن به آزار خانواده ها شدند. همزمان صادق صبا، مدیر تلویزیون فارسی بی بی سی در مصاحبه با “روز” تاکید کرد که این فشارها تاثیری بر سیاست های کاری این رسانه ندارد.
بیش از صد روزنامه نگار در نامه ای سرگشاده، آزار و اذیت خانواده های روزنامه نگاران شاغل در خارج از کشور را “نمونه آشکاری از نقض حقوق بشر” خوانده و اعلام کرده اند: بی تردید اینگونه فشارها و آزارها و تهدید شهروندانی که هیچ نقش و اطلاعی از کار فرزندان یا خواهران و برادران خود ندارند، چهره ای از جمهوری اسلامی ترسیم می کند که با تصور و آرزوهای مردمی که سی و پنج سال پیش با فریاد استقلال و آزادی، انقلاب را پی ریختند، مغایرت تمام دارد.
این روزنامه نگاران نوشته اند: مرد نود ساله را به دستگاه اطلاعاتی فراخوانده اند که چرا فرزندت در یک رسانه خبری جهانی کار می کند. یا دختر جوانی را به حراست محل کارش احضار کرده اند تا پس از تحمل تهدید و ارعاب، گریان به خانه برگردد و به برادر خود در بیرون از ایران پیام برساند که اگر از همکاری با رسانه‌های جهانی دست برندارد، آرامش و معیشت خانواده شان در خطر خواهد افتاد. شبیه این حکایت به شکل های مختلف در مورد خانواده کسانی اعمال می شود که به هر دلیل در رسانه های بین‌المللی کار می کنند. رسانه هایی همچون بی بی سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو فردا یا رسانه های دیگر رادیوئی، تلویزیونی و یا اینترنتی. این روزنامه‌نگاران تنها گناهشان این است که به حرفه خود در رسانه‌های آزاد مشغولند. رسانه‌هایی که خارج از حیطه کنترل و محدودیت‌های معمول داخل ایران قرار دارند.
آنها نوشته اند: ما روزنامه نگاران در هر جای جهان که هستیم با احترام به اصول و اخلاق حرفه خود، و فارغ از هر نوع تمایلات سیاسی، از تصمیم سازان و افراد صاحب نفوذ می خواهیم به آزار خانواده روزنامه نگارانی که در خارج از کشور هستند پایان دهند.
پیشتر پیتر هاروکس، رئیس بخش جهانی بی بی سی خبر از آغاز دور تازه ای از فشارها و تهدید ها علیه خانواده های کارکنان بخش فارسی بی بی سی داده بود.
صادق صبا، مدیر بخش فارسی بی بی سی به “روز” می گوید که پس از پخش مستند “اعترافات” این فشارها بر خانواده ها شدت گرفته است.
وی توضیح میدهد: یکسال پیش که مستندی در ارتباط با آیت الله خامنه ای از بی بی سی فارسی پخش شد خانواده های تعدادی از همکاران بی بی سی، از سوی نیروهای امنیتی احضار و تحت فشار قرار گرفتند که از فرزندان خود بخواهند با بی بی سی قطع همکاری کنند. این فشارها کم کم فروکش کرد هرچند گاه و بیگاه وجود داشت اما از اوایل دسامبر که بی بی سی تبلیغات مستند “اعترافات” را پخش کرد فشارها و آزارها شدت گرفت. خانواده ها را فرا میخواندند و مشخصا درباره همین مستند حرف می زدند. یعنی آزارها قبل از پخش خود مستند شروع و با پخش آن شدت گرفت. به طوریکه در طی یک هفته مثلا 6 خانواده فراخوانده شدند و آنها را تهدید کردند که فرزندان شان نباید برای بی بی سی کار کنند. در حالیکه اعضای خانواده های ما که در ایران زندگی میکنند هیچ ارتباطی با فعالیت ما در بی بی سی ندارند و پدران و مادران همکاران ما اغلب در سنین بالایی هستند از ۷۰ و ۸۰ سال تا ۹۰ سال. خود آنها هم به نیروهای امنیتی پاسخ داده اند که فعالیت فرزندان و اعضای خانواده آنها که در بی بی سی شاغل هستند هیچ ارتباطی با آنها ندارد.
به گفته مدیر بخش فارسی بی بی سی، فشارها و آزارها تاثیر و تغییری در سیاست های خبری این رسانه ندارد:اصولا حکومت ایران از بی بی سی و رسانه های فارسی خارج از کشور خوش اش نمی آید. به نظر هم می رسد هر موقع ما فیلم مستندی پخش میکنیم که خوش شان نمی آید فشارها بر خانواده ها را تشدید می کنند. این یک کار غیر انسانی است که هیچ حکومتی در دنیا تن به آن نمی دهد و فقط از جمهوری اسلامی بر می آید که برای فشار بر یک رسانه، پدر و مادران کارکنان آن رسانه را فراخوانده و تحت فشار قرار دهد و تهدید کند. اغلب هم مادران را به اطلاعات فرا می خوانند و فکر می کنند از این طریق راحت تر می توانند فشار بیاورند.
صبا می افزاید: علیرغم همه فشارهایی که به اعضای خانواده های ما وارد می کنند ما سعی میکنیم رسانه ای بی طرف و منصف باشیم و وارد این بازی ها نشویم. این رفتارها را محکوم میکنیم، اما هیچ یک از این فشارها تاثیر و تغییری در سیاست های خبری ما ندارد.
از مدیر بخش فارسی بی بی سی می پرسم مسئولان بی بی سی در مقابل این فشارها و آزارها چه راهکارهایی اندیشیده اند؟ می گوید: ما به این آزار و اذیت ها اهمیت زیادی می دهیم و هر کاری که بتوانیم برای پشتیبانی از همکاران مان انجام میدهیم. ما یک رسانه هستیم؛نه قدرت اجرایی داریم نه توان این را داریم که برویم ایران و بگوییم نکنید. اما به افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری اطلاع رسانی می کنیم و فکر میکنیم افشاگری گسترده در این زمینه موثر خواهد بود چون اقدامی که در آزار و اذیت خانواده ها می کنند با هیچ معیاری قابل قبول نیست؛ غیر قانونی، غیر انسانی و غیر اسلامی است و حتی با اسلامی که آنها به آن اعتقاد دارند هم نمی خواند.
او می افزاید: اگر زشتی و شنیع بودن اینکار در سطح گسترده در دنیا مطرح شود و سازمان های بین المللی و اتحادیه اروپا دراین زمینه حرف بزنند به احتمال زیاد در ایران هم برخی خواهند گفت که این کار درست نیست و نباید بکنیم. ممکن است البته مدعی شوند که کار نیروهای خودسر است هرچند بعید میدانم خودسر باشد ولی فکر میکنم با افشاگری و محکوم کردن این اقدام ها و فشاری که بر حکومت ایران وارد می شود این روند را متوقف خواهند کرد. بخصوص اینکه متوجه می شوند این اقدامات بی نتیجه است چون نه در کار ما تاثیری دارد و نه در روحیه همکاران ما. بلکه ما را متحد تر می کندهرچند که واقعا ناراحت می شویم و ما هم آزار می بینیم از آزار خانواده ها.
آقای صبا سپس می گوید که تنها همکاران بی بی سی قربانی این نوع تاکتیک های جمهوری اسلامی نیستند و همکاران رادیو فردا، صدای امریکا و دیگر رسانه های فارسی زبان خارج از کشور هم قربانی این نوع آزار و اذیت ها هستند.
متن کامل نامه روزنامه نگاران ایرانی در خصوص آزار و اذیت خانواده های روزنامه نگاران به شرح ذیل است:
به آزار خانواده های روزنامه نگاران پایان دهید
خبر می رسد دور تازه ای از اعمال فشار بر خانواده روزنامه نگارانی آغاز شده که در رسانه های جهانی به حرفه اصلی خود مشغولند. این نمونه آشکاری از نقض حقوق بشر است و این بار حقوق کسانی که هیچ نقشی در سرنوشت و شغل فرزندان و برادران و خواهران خود ندارند زیر پا گذاشته شده است.
بی تردید اینگونه فشارها و آزارها و تهدید شهروندانی که هیچ نقش و اطلاعی از کار فرزندان یا خواهران و برادران خود ندارند، چهره ای از جمهوری اسلامی ترسیم می کند که با تصور و آرزوهای مردمی که سی و پنج سال پیش با فریاد استقلال و آزادی، انقلاب را پی ریختند، مغایرت تمام دارد.
مرد نود ساله را به دستگاه اطلاعاتی فراخوانده اند که چرا فرزندت در یک رسانه خبری جهانی کار می کند. یا دختر جوانی را به حراست محل کارش احضار کرده اند تا پس از تحمل تهدید و ارعاب، گریان به خانه برگردد و به برادر خود در بیرون از ایران پیام برساند که اگر از همکاری با رسانه‌های جهانی دست برندارد، آرامش و معیشت خانواده شان در خطر خواهد افتاد. شبیه این حکایت به شکل های مختلف در مورد خانواده کسانی اعمال می شود که به هر دلیل در رسانه های بین‌المللی کار می کنند. رسانه هایی همچون بی بی سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو فردا یا رسانه های دیگر رادیوئی، تلویزیونی و یا اینترنتی. این روزنامه‌نگاران تنها گناهشان این است که به حرفه خود در رسانه‌های آزاد مشغولند. رسانه‌هایی که خارج از حیطه کنترل و محدودیت‌های معمول داخل ایران قرار دارند. رفتاری که با خانواده‌های آنان می‌شود غیرانسانی و غیراخلاقی است و باید هرچه سریعتر متوقف شود.
ما روزنامه نگاران در هر جای جهان که هستیم با احترام به اصول و اخلاق حرفه خود، و فارغ از هر نوع تمایلات سیاسی، از تصمیم سازان و افراد صاحب نفوذ می خواهیم به آزار خانواده روزنامه نگارانی که در خارج از کشور هستند پایان دهند.
مهرداد ابوالقاسمی، محسن احمدی، صبا آذرپیک، شبنم آذر، شکوفه آذر، محمد آقازاده، ساناز اقتصادی نیا، رسول اصغری، سعیده امین، آسیه امینی، نیما اکبرپور، مریم افشنگ، سولماز ایکدر، بیتا بختیاری، سعید پورحیدر، فرزانه بذرپور، سحر بیاتی، مسعود بهنود، آرش بهمنی، میلاد بهشتی، علیرضا بهنام، مهدی تاجیک، فرن تقی زاده، دلبر توکلی، محمد تنگستانی، مهدی جامی، احمد جلالی فراهانی، مریم جعفری، احسانه حاجی اسماعیلی، رضا حاجی حسینی، مولود حاجی زاده، رضا حقیقت نژاد، جواد حیدریان، فرید حائری نژاد، رضا خانکی، ناهید خیرابی، همایون خیری، سعیده خدابخش، سام خسروی فرد، بهمن دارالشفایی، نعیمه دوستدار، احمد رافت، رعنا رحیم پور، مهدی رستم پور، شهرام رفیع زاده، بهرام رفیعی، نسرین رضایی، فیروزه رمضان زاده، محمد رهبر، اردوان روزبه، لادن سلامی، لیلا سعادتی، مجید سعیدی، فریبرز سروش، مسعود سفیری، میترا شجاعی، بزرگمهر شرف الدین، رضا شجاعیان، نگین شیرآقایی، شبنم شعبانی، سعید شمس، نیوشا صارمی، رضا صدیق، بیژن صف سری، بهروز صمدبیگی، ریحانه طباطبایی، حمیدرضا ظریفی نیا، عسل عباسیان، حدیث علمی، حسین علوی، محمدحسن(سینا) علیپور، ارشاد علیجانی، ماهرخ غلامحسین پور، پویان فخرایی، محمود فرجامی، مهران فرجی، فرناز قاضی زاده، ساناز قاضی زاده، حسین قاضیان، فرشته قاضی، آیدا قجر، بهنام قلی پور، کاوه قریشی، نازنین کاظمی، محسن کاکارش، امید کشتکار، رضا گنجی، حمید مافی، نیکی محجوب، احسان محرابی، امیر حسین متقی، مهدی محسنی، سام محمودی سرابی، نفیسه مطلق، ریحانه مظاهری، لیلا ملک محمدی، جواد منتظری، رضا نادم، مجتبی نجفی، هادی نیلی، سید مجتبی واحدی، سعیده هاشمی، علی همدانی
