هدف اصلی: حذف دولت احمدی نژاد

نویسنده
محمود کریم نژاد

» گفت و گو با بهاره هدایت

با بهاره هدایت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت در مورد علت حمایت این تشکل دانشجویی از کروبی گفت و گو کرده ایم. به گفته خانم هدایت “هدف اصلی رفتن احمدی نژادست که در این 4 ساله جز ویرانی برای کشور نتیجه ای به بار نیاورده است.

این مصاحبه در پی می آید.

 

دفتر تحکیم وحدت هفته گذشته نشست انتخاباتی برگزار کرد. افتتاحیه نشست با چگونه استقبالی روبروشدو چه افرادی ازچه جناح هایی درآن حضور داشتند؟

خوشبختانه نشست با استقبال گسترده ی فعالان سیاسی و مدنی روبرو شد و طیف های گسترده ای در نشست حضور یافتند و سخنرانی کردند. برنامه افتتاحیه نشست با سخنان دکتر سحابی و قرائت پیام دکتر عبدالکریم سروش به دفتر تحکیم وحدت آغاز شد. از سوی دیگر با وجود فشارهای گسترده از طرف نهادهای امنیتی و حراست دانشگاه ها برای تحت فشار قراردادن انجمن های زیرمجموعه ی دفتر تحکیم جهت عدم حضور در نشست، خوشبختانه انجمن ها حضور چشم گیری در نشست داشتند.

 

نشست شما به چه منظوری و برای دست یابی به چه هدفی برگزار شد؟

با اینکه اکثریت قابل توجهی از مجموعه متمایل به آقای کروبی بودند، ولی ما برای حفظ بی طرفی در آن مقطع و شنیدن سخنان و نقطه نظرات هر دو طرف بر خودمان لازم دیدیم که از هر دو طیف دعوت کنیم که این هم برای رسیدن به تصمیمی روشن تر و رعایت انصاف در مواضع بعدی بود. فکر می کنم به این شکل دانشجویان دفتر تحکیم بعد از فشارهای سهمگینی که در 6 ماه گذشته به این اتحادیه وارد  آمد، بار دیگر به رسمیت شناخته شدند و این هدف گذاری مهمی برای ما بود. خصوصا حضور شخص آقای کروبی در نشست و یاد دانشجویان تحکیمی که بازداشت هستند ـ به ویژه یاد شخص عباس حکیم زاده دبیر سیاسی اتحادیه ـ  اولا موجب تکریم این دانشجویان و ثانیاً اعتراض طیف وسیعی از اصلاح طلبان و تحول خواهان به این بازداشت ها و ثالثاً اثبات حقانیت و اصالت جریان دانشجویی در نزد فعالین سیاسی بود؛ و این اهداف برای برگزارکنندگان، فارغ از موضوع انتخابات اولویت داشت.

 

آیا نمایندگان کاندیداهای ریاست جمهوری اصلاح طلب هم در این نشست حضور داشتند؟

بله، برای پیگیری طرح مطالبات دفتر تحکیم و ارائه گزارش مستند به شورای عمومی مجموعه، سعی کردیم از هر دو طیف اصلاح طلب در نشست حضور پیدا کنند و نهایتا موفق شدیم پذیرای اعضاء برجسته ستادهای دو طرف باشیم. از طرف ستاد مهدی کروبی، آقایان عباس عبدی و غلامحسین کرباسچی و از جانب ستاد موسوی، آقایان نجفقلی حبیبی، محمدعلی حاضری و محمدرضا تاجیک حضور پیدا کردند و مناظره هایی میانشان برگزار شد.

 

چه تعداد از انجمن های عضو تحکیم با چه تعداد حق رای در نشست حضور داشتند؟

46 رای در نشست اعمال رای کردند و تقریبا همین تعداد انجمن هم از دانشگاه های سراسر کشور در نشست حضور پیدا کردند.

 

در بحث های داخلی پس از افتتاحیه نظر نماینده های دانشگاه ها چه بود؟یعنی تاکیدی که داشتند چه بود و در مورد انتخابات چه نظری داشتند؟

همانطور که گفتم اکثریت قابل توجهی از انجمن ها متمایل به تیم و برنامه های آقای کروبی بودند و خصوصا حضور آقایان عبدی و کرباسچی را در تیم آقای کروبی مثبت ارزیابی می کردند. اما همگی روی عدم تخریب آقای موسوی تأکید داشتند چراکه هدف اصلی حذف باندی است که در این 4 سال جز ویرانی چیزی برای ایران به ارمغان نیاورده، افرادی که برای حذف منتقدین خود از دروغ گفتن و حتی نشر آمار و ارقام تقلبی ابائی ندارند، مدیرانی که از مدیریت جز سرکوب و حذف چیزی نمی شناسند و…. هدف اصلی رفتن احمدی نژاد است.

 

به نظر شما چه اتفاقی افتاد که تحکیم بعد از تحریم سال 84 اکنون قائل به شرکت در انتخابات شده است؟

ما برای پاسخ به این سوال یک بیانیه ی 52 صفحه ای در اسفند ماه گذشته منتشر کردیم که حاصل کار فشرده در واحد سیاسی و مشورت با صاحبنظران برجسته و ساعتها بحث و بررسی در شورای مرکزی اتحادیه بود. من پیشنهاد می کنم کسانی که در این مورد ابهامی دارند به همان بیانیه رجوع کنند، چون ذکر همه ی موارد آن در اینجا میسر نیست.اما به طور خلاصه باید بگویم ما از مواضع پیشین مان عدول نکرده ایم، هنوز اعتقاد داریم که قانون اساسی دارای تعارضات و مشکلاتی است که گذار به دموکراسی را با موانع جدی روبرو کرده است، انتخابات در این چارچوب نمی تواند آزاد برگزار شود و دخالت نهادهای معلوم الحال سلامت آن را نیز زیر سوال می برد و ورود ما هم با یک نگاه حداقلی است. شرکت در انتخابات را به عنوان یک تاکتیک برای “گذار از وضعیت موجود” برگزیدیم و فکر می کنیم سر کار آمدن یک دولت تسهیل گر برای عبور از این وضعیت ضروری است.

فکر می کنم ما با استفاده از تجربه مشارکت در 2 خرداد 76 و تحریم سال 84 به موضع منطقی و قابل دفاع مطالبه محوری رسیده ایم که به این وسیله می توانیم در هر دوره ای نسبت به وضع موجود و اهداف و استراتژی های مجموعه در مورد انتخابات اظهار نظر کنیم.

 

دولتی ها مشکلی در راه برگزاری نشست تحکیم بوجود نیاوردند؟

آنها تمام تلاش خود را کردند تا مانع از انسجام تشکیلاتی دفتر تحکیم وحدت، خصوصا در این روزهای منتهی به انتخابات و بعد از فشارها و سرکوب بی امانی که در پاییز و زمستان متوجه این اتحادیه شد، بشوند. اما خوشبختانه نشست اخیر که با حضور گسترده فعالین سیاسی مدنی همراه بود ثابت کرد که شایعه پراکنی ها و اتهام زدن های شنیعی مثل ارتباط با گروهک تروریستی مجاهدین نه تنها باورپذیر نیست بلکه عملکرد فعالین دفتر تحکیم وحدت حاکی از نگاه انتقادی و اصولی آنها است و چنین اتهاماتی جز به زور شکنجه و فشار روحی و جسمی در زندان انفرادی و پخش اعترافات تلویزیونی مضحک و بی اثر، قابل اثبات نیست.

 

برآیند آرا در نشست چه شد؟

تصمیم بر این شد که طی دو نامه رسمی مطالبات دفتر تحکیم به ستاد کروبی و موسوی تحویل داده شود و بر اساس پاسخی که گرفته و منتشر می شود جمع بندی نهایی ظرف 5 روز از تاریخ نشست صورت بگیرد.

 

چرا در این نشست تصمیم گیری قطعی صورت نگرفت؟

آخرین گام را، برای اتخاذ نتیجه نهایی، قطعیت نظر کاندیداها طرح مکتوب مطالبات و پاسخ شفاف و مکتوب آنها در نظر گرفتیم و بر همین اساس هم نامه ها را به دو ستاد فرستادیم و منتظر نتیجه نهایی ماندیم. فکر می کنم این روش بهتری بود.

 

نتیجه چه شد؟

آقای کروبی به مطالبات ما پاسخ روشنی داد.

 

و به این صورت به کروبی رسیدید؟

ما زاویه ورود تحکیم به انتخابات را از 6 ماه قبل مشخص و تحلیل خود را طی بیانیه مفصلی در اسفندماه منتشر کردیم. در فروردین ماه هم مطالباتمان انتشار یافت. طی این مدت هم شاهد بیانیه ها و مواضع آقای کروبی بودیم، تیم اجرایی ایشان چهره های قابل قبولی هستند و حمایت روشنفکرانی نظیر دکتر سروش و بابک احمدی را هم از ایشان شاهد بودیم. در نهایت هم آقای کروبی به مطالبات ما پاسخ روشنی دادند. ما به جای رأی آوری روی مطالبه محوری متمرکز بودیم که در نتیجه کل این فرایند آقای کروبی را به عنوان اولویت اول در میان انتخاب های محدود موجود برگزیدیم.

 

موضع اتخاذ شده توسط ادوار چقدر روی تحکیم تاثیر گذار خواهد بود؟

 ما با چهره های برجسته همه سازمانها و احزاب نزدیک به تحکیم صحبت کرده بودیم. ادوار تحکیم هم یکی از اینها بود. نظر آنها را هم شنیدیم. فکر می کنم ما بیشتر روی آنها تأثیر داشتیم تا آنها روی ما…