با توجه به آنچه در کمیسیون امنیت ملی گذشته و خبرش به بیرون درز کرده است، جای تاسف دارد که در این کمیسیون مجلس شورای اسلامی که جایگاه وکلای مردم و محرمان ملت است، نتوان بحث کرد و اسرار کشور را در آن مورد بحث و بررسی قرار داد. نمایندگان ملت محرم اسرار کشورند به ویژه در مسائلی که مربوط به منافع ملی است باید محرم‌تر باشند. به فرض که آقای ظریف وزیر امور خارجه کشورمان آن صحبت‌ها را در کمیسیون امنیت ملی انجام داده باشد، آن‌گونه نباید باشد که این سخنان از کمیسیون به بیرون درز کند. به هر حال این سخنان محرمانه بوده و در جلسه‌یی محرمانه بیان شده است. به فرض صحت این سخنان باید آن رسانه‌یی که این سخنان را منتشر کرده، پاسخگو باشد که این سخنان را از کجا گرفته است و با آنان برخورد شود و هم با آن رسانه‌یی که اخبار طبقه‌بندی شده را منتشر کرده است. به یاد دارم که از بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلب به این دلیل که ادعا می‌شد اخبار طبقه‌بندی شده را منتشر کرده‌اند سلب فعالیت می‌شد. حال اگر این قانون است که رسانه‌ها نباید اسناد طبقه‌بندی شده را منتشر کنند، چطور است که یکی از رسانه‌ها این مصونیت را پیدا کرده که بدون هیچ‌گونه دغدغه‌یی اخبار طبقه‌بندی شده را منتشر کند و کسی هم برخورد نمی‌کند. این نگاه دوگانه در مجموع ابهاماتی را ایجاد کرده است. اگر این‌گونه آزادی‌های بی‌حد و حصر، همگانی باشد ما هم خوشحال می‌شویم و از آن استقبال می‌کنیم که همه آزاد باشند و هرچه می‌خواهند بگویند و بشنوند. نامحرمانی که در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی هستند و بحث‌های محرمانه را بیرون می‌آورند چه کسانی هستند؟ حداقل انتظاری که می‌رود این است که آنها معرفی شوند و مردم بدانند که چه کسانی علیه منافع‌شان در خانه ملت صحبت می‌کنند. به عنوان محرمان ملت به مجلس رفته‌اند و به این شکل دارند با منافع ملت برخورد می‌کنند. آیا ما واقعا می‌توانیم اینها را به عنوان محرم ملت تلقی کنیم که بشود مسائل ملی را در بین‌شان بیان کرد؟ به فرض صحت این موضوع، آیا دستگاه دیپلماسی ما زیر سوال نمی‌رود؟ در برابر تاثیرات این اتفاق در مذاکرات آتی و اقداماتی که تاکنون انجام شده است و می‌توان انتظار داشت که نتایج خوبی از آن حاصل شود، چه کسی می‌تواند پاسخگو باشد. این موضوع باید به شکل جدی شکافته و زوایای مختلف آن مشخص شود. از طرف دیگر این فرض وجود دارد که اصلا این صحبت‌ها نشده است و عده‌یی در راستای منافع خودشان خبرسازی کرده‌اند. آن وقت با کسانی که این کارشکنی‌ها را در مقابل پیشبرد منافع ملی انجام می‌دهند چه برخوردی باید صورت بگیرد؟ عده‌یی بدون توجه به هر شکلی منافع خود را بر هر چیزی ارجح می‌دانند. این افراد چه سودی از این وضعیت می‌برند که سنگ‌اندازی‌ها را انجام می‌دهند؟ از کنار این موضوع نباید به سادگی گذشت. حتی مجلس نیز باید به این قضیه واکنش نشان دهد. این نوعی کژکارکردی است که بهتر است کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی در این زمینه طرح شکایتی کند و این روند غلطی را که در آنجا به وجود آمده است، اصلاح کند و در کنار این سایر نهادهای قانونی نیز نباید از کنار این موضوع که به منافع ملی گره خورده است به سادگی بگذرند.
منبع: اعتماد، ۲۰ مهر