نیما شاهرخ شاهی با بازی درفیلم “مکس” به سینما آمد وپس ازنزدیک به دو سال وقفه برای نقش متفاوت کوهیاردرفیلم پارک وی توسط فریدون جیرانی انتخاب شد. حرف های او را می خوانید.
حرف های نیما شاهرخ شاهی بازیگرفیلم پارک وی
تو دیوانه ای
در فیلم “پارک وی” “کوهیار”، ازیک عاشق رمانتیک به یک انسان روانی چگونه به این روند رسیدید؟
پارک وی هنگام ساخت اصطلاحا رج زده نشد وحتی برای فیلمبرداری برخی سکانس های میانی ازمحل فیلمبرداری ازمحل فیلمبرداری بیرون می رفتیم وپس ازاتمام فیلمبرداری مجددا به همان لوکیشن اولی برمی گشتیم؛ فکرمی کنم این رج نزدن هم به کل فیلم کمک کرد وهم باعث شد من که بازیگرشخصیت کوهیاربودم، بتوانم تغییروتحولات این شخصیت رابه تدریج درخود ایجاد کنم و با ماجرا جلو بروم. نکته دیگرهم که به باورپذیری تغییرات کوهیارکمک کرد به واکنش ها ورفتارکوهیاربرمی گردد که درفیلمنامه به خوبی نوشته شده بود؛ من برای بازی درسکانس های ابتدایی فیلم که به رابطه کوهیارورها می انجامد وکوهیاردرنهایت ازرها درخواست ازدواج می کند؛ به آقای جیرانی پیشنهاد دادم که کوهیاریک مقدارلبخند به رفتار خود اضافه کند، چرا که این ویژگی رفتاری پسرهای امروزی درچنین شرایطی است؛ آقای جیرانی درمجموع این نظررا داشت که لبخند باید ازشخصیت کوهیارگرفته شود ومعتقد بود که کوهیاری که درادامه قاتل می شود و… از اول باید نت های روانی دررفتارخود نشان دهد.
شخصیت کوهیاررا چگونه حس کردید؟
بعد ازخواندن فیلمنامه “پارک وی” برای شناخت بیماری کوهیارتحقیق کردم و متوجه شدم که بیماری کوهیارتلفیقی ازچند بیماری بود. بنابراین امکان پیاده کردن مجموعه ای ازنشانه ها وخصوصیات یک نوع بیماری روانی دربازی ام وجود نداشت ومن باید این حس رادرخودم ایجاد می کردم.
خوب شما بااین سختی چطورکنارآمدید واین حس رابازی کردید؟
به نظرمن آدم ها یک بخش روانی دروجود شان دارند ومن برای بازی درنقش کوهیاراین بخش رادروجودم خیلی تشدید کردم وسعی کردم یک بازی کاملا حسی ارائه دهم که این خیلی شرایط راسخت می کرد؛ ازآنجائیکه کاملا حسی بازی می کردم خیلی وقت ها بعد ازتمام شدن پلان 2 تا 3 ساعت عملا نمی توانستم ازحس کوهیارفاصله بگیرم؛ یا گریه می کردم یا عصبی بودم وخیلی وقتها دلم برای کوهیارواقعا می سوخت ومی دانستم خیلی ازعکس العمل هایش واقعا دست خودش نیست. فکرنمی کنم تاآخرعمرم چنین حسی راتجربه کنم؛ حس غریبی که تا به حال دروجودم احساس نکرده بودم وهنگام بازی درفیلم نیزفکرمی کردم که نقش دارد خوب ازآب درمی آید چون کاملا حسی بازی می کردم وباهمه وجودم بازی می کردم.
شخصیت کوهیاربیشترعاشق است یاروانی ؟
کوهیاربیشترروانی است وفقط تا نیمه های فیلم روانی بودن خودرا مخفی می کند. کوهیارتا صحنه ای که برای رها سن تئاتردرست می کند ورها به او می گوید تودیوانه ای، آرام است ودیوانگی خودش رامخفی نگه می دارد، پس ازآن اتفاق کوهیاربهم می ریزد؛ بنابراین کوهیار یک آدم کاملا دیوانه بود که سعی داشته دیوانه بودن خودش رامخفی کند.
فکرمی کنید خط قرمزها چقدردر فیلم “پارک وی” تغییر ایجاد کرده اند و سانسور در مرحله نگارش فیلمنامه “در ذهن فیلمنامه نویس” و پس از ساخته شدن فیلم چقدر روی آن تاثیرگذاشته است؟
دوست دارم خود آقای جیرانی دراین مورد توضیح بدهد اما بعنوان بازیگرفیلم، خیلی دوست داشتم نقش پلیس اصلا وارد فیلم نمی شد؛ من فیلم “سالاد فصل” راهم تا زمانی که پلیس وارد ماجرا نشده است، خیلی بیشتردوست دارم و فکرمی کنم ورود پلیس به ماجراهای این فیلم ها اتفاق خوبی برای داستان آنها نیست. نمی دانم شاید برای تصویب فیلمنامه وصدورپروانه نمایش لازم بوده بدمن فیلم گرفتارپلیس شود ویا… خلاصه فکرمی کنم اگرپلیس وارد نمی شد بهترمی شد. درباره بقیه خط قرمزها هم نمی خواهم صحبت کنم.
فیلم رابه اندازه فیلمنامه دوست دارید؟
فیلمنامه ای که می خواندم بسیارکامل بود؛ اما منتقدان درباره فیلم “پارک وی” می گویند شخصیت ها دراین فیلم گم شده اند وروند فیلم باعث شده بخش هایی ازفیلمنامه بی معنا باشد، به نظرمن بخش اعظم این اتفاق درتدوین فیلم افتاده است.
فکرمی کنید چند درصد فیلمنامه درفیلم پیاده شده است؟
هنگامی که فیلم ساخته شد، فکرمی کنم 90 درصد فیلمنامه در فیلم پیاده شد، اما این فیلم اکنون اکران شده 70 درصد فیلمنامه رادرخود دارد.
مطرح شدن این موضوع که شما نقشی را دریکی ازفیلم های آقای جیرانی بازی کردید که ازابتدای کاربا نقش “ناصر” در فیلم قرمز که محمد رضا فروتن آن را بازی کرد و هم او و هم هدیه تهرانی بازیگر نقش مقابلش رابه سیمرغ رساند، درشما استرس وحس خاصی ایجاد نمی کرد؟
قطعا اگربگویم استرس نداشتم دروغ گفته ام، چون “پارک وی” انتخاب دوم من درسینما بود وبرایم خیلی مهم بود ومی توانست موقعیتم رادرسینما تثبیت کند. قرمزراهم درسال 77 وهم قبل ازشروع بازی در فیلم “پارک وی” دیدم وبه نوع بازی فروتن توجه کردم، اما نقش های “ناصر” درفیلم قرمزبا “کوهیار” درفیلم پارک وی را متفاوت می دیدم. نقش “کوهیار” نقش بسیارلب مرزی درفیلم “پارک وی” است، یعنی اگرنقش “کوهیار” خوب از کار در نمی آمد تماشاچی از اول تا آخر کارمی خندید و نقش را باورنمی کرد؛ این موضوع که اکثرمخاطبان هنگام تماشای 20 دقیقه میانی فیلم بسیاربا دقت و علاقه فیلم را دنبال می کنند رانشانه ای می دانم ازخوب بازی شدن نقش کوهیار.