استفن پلارد
اسرائیل برای استقبال از وزیر خارجه انگلیسی، تشریفات خاص خود را دارد. ویلیام هیگ روز سه شنبه و هنگام پائین آمدن از پلکان هواپیما در تل آویو، تجربه رابین کوک وزیر خارجه پیشین بریتانیا در سال 1998 را در ذهن مرور می کرد.
آقای کوک تنها چند ساعت پس از ورود به اسرائیل، در منطقه بحث انگیز حر حمرای اورشلیم با یک مقام فلسطینی دیدار کرد. این دیدار چنان نخست وزیر وقت اسرائیل، بنیامین نتانیاهو را برآشفت که وی مهمانی شام خود برای کوک را لغو کرد. آقای کوک در ادامه دوره وزارت خود، احترامش را نزد اسرائیلی ها از دست داد.
آویگدور لیبرمن وزیر خارجه فعلی اسرائیل به عادت صریحه اللهجه بودن دربرابر میهمانان اسرائیل، معروف است. وی ماه گذشته بر سر میز شام به وزیران خارجه فرانسه و اسپانیا گفته بود “قبل از اینکه با شکایت هایتان به اینجا بیاید، ابتدا مشکلات خود در اروپا را حل و فصل کنید.” وی افزوده بود “اسرائیل، چک و اسلاواکی سال 2010 نخواهد بود.”
در بحبوحه هیاهوی به پا شده در ماه مارس گذشته بر سر جعل گذرنامه های انگلیسی و اخراج رئیس موساد شاخه بریتانیا، تصور احتمال دیدار هیگ از اسرائیل غیرممکن بود.
از دید بسیاری، وزارت خارجه انگلستان به عنوان طرفدار عرب ها شناخته می شود. به نظر می رسد این گمانه زنی در جریان اولین دیدار رسمی هیگ از واشنگتن تأیید شد. یکی از میهمانان در جریان صرف صبحانه در سفارت انگلستان در واشنگتن از آقای هیگ درباره عبارتی پرسیده بود که وی به دفعات استفاده کرده است، اینکه انگلستان باید روابط “محکم اما نه کورکورانه” با ایالات متحده داشته باشد. رفتار آقای هیگ در مقایسه با تونی بلر و گوردون براون، می تواند درباره چه موضوعاتی متفاوت باشد؟
وی پیش از آنکه توضیح دیگری بدهد، پاسخ داده بود: “اسرائیل، جنگ لبنان”. او از پشتیبانی ایالات متحده و انگلستان از اسرائیل به عنوان ابزاری برای حمله به روابط ویژه دو کشور استفاده می کرد.
به زبان دیگر، قبل از استقبال از هیگ در اسرائیل، حرف و حدیث های بسیاری وجود داشت. دان مریدور معاون نخست وزیر اسرائیل مجبور شد روز دوشنبه قرار خود برای سخنرانی در ضیافت شام یهودیان لندن را لغو کند زیرا مقامات اسرائیلی به وی اطلاع دادند اجازه سفر به بریتانیا را ندارد. علت لغو این سفر نیز احتمال شکایت ترک ها از وی درباره نقش وی در حمله به کشتی نجات “ماوی مرمره” اعلام شده بود. از آنجا که سفر وی به طور رسمی انجام نمی شود، وی از مصونیت سیاسی برخوردار نبوده و به دلیل آنکه قوانین بین المللی در حوزه جهانی هنوز در انگلستان تغییر نکرده، احتمال دستگیری وی وجود داشت.
در نقطه مقابل، ایگال پالمور سخنگوی وزارتخارجه اسرائیل نیز همزمان با ورود آقای هیگ به این کشور اعلام کرد، دولت اسرائیل مذاکرات استراتژیک سالانه با بریتانیا را تا زمان تغییر قوانین یاد شده به تعویق خواهد افتاد. به نظر همه چیز برای دیداری فاجعه انگیز آماده شده بود.
اما اظهارات مقام اسرائیلی که از دید یکی از منابع انگلیسی، “کوتاه و خشن” توصیف شده بود، بعداً توسط آقای لیبرمن به این شکل اصلاح شد: “ما این مذاکرات را تنها به تعویق می اندازیم، به هیچ وجه آن را لغو و یا به حالت تعلیق در نیاورده ایم.” اسرائیل به جای آنکه بخواهد آقای هیگ یا انگلستان را سر جای خود بنشاند، این کشور را همسو با اتحادیه اروپا می بیند.
اقدامات تأثیرگذاری که از سوی متیو گولد، سفیر انگسلتان در اسرائیل انجام شده و نیز توانمندی های شخص وزیر امور خارجه باعث شده است که اسرائیلی ها به آقای هیگ به چشم یک بازیگر نگاه کنند. بنابراین استقبال از او همه جانبه بوده و وی توانست با نتانیاهو نخست وزیر، شیمون پرز رئیس جمهور، ایهود باراک وزیر دفاع و نیز تزیپی لوینی رهبر مخالفان دیدار کند.
ذهن اسرائیل به یک چیز مشغول شده است: ایران. بقیه دنیا بر روی مذاکرات اسرائیل با فلسطین متمرکز شده است اما از نظر اسرائیلی ها، خطری که موجودیت آنها را تهدید می کند، بمب های ایرانی است. به نظر می رسد انگلستان در این خصوص در طرف اسرائیلی هاست و این موضعی کمیاب در دل اروپاست.
ممکن است آقای هیگ دوست بالفطره اسرائیلی ها نباشد؛ اما او دشمن ایران است و همین برای اسرائیل کافی است.
منبع: تلگراف- 4 نوامبر
