یکی از مشکلاتی که کشور ما با آن درگیر است، مشکل مبارزه با بدحجابی است که در واقع هر سال سی تا چهل درصد بودجه کشور صرف همین می شود که این یک تکه پارچه را به هر زوری که هست روی سر خواهران حفظ کنیم. حالا اینکه زنان کشور طلاق می گیرند، حقوق اجتماعی ندارند، فحشا وجود دارد، کار زنان همیشه مثل خار توی چشم رهبران کشور است و همه اینها بماند، اصلا همان یک تکه پارچه خودش میلیاردها دلار در سال صرف نگه داشتنش می شود.
یکی دیگر از مشکلاتی که داریم، همین است که چون ایران جمهوری اسلامی است و می خواهد کل بشریتی را که در جهان زندگی می کنند، از منجلاب فساد و بی عدالتی و پوچگرایی نجات بدهد، و جهانیان را به همان جایی که خودش رسیده برساند، مردم خاورمیانه با ایران اختلافات جدی دارند، هی ایران می خواهد مردم عراق را نجات بدهد، ولی مردم عراق نمی خواهند نجات پیدا کنند، هی ایران از مردم لبنان دعوت می کند که آنها را از منجلاب فساد و ورطه فحشا نجات بدهد و همه شان را منفجر کند، مردم لبنان هم که می دانند در منجلاب فساد راحت تز زندگی می کنند و دور هم خوش هستند نمی خواهند نجات پیدا کنند. در واقع میلیاردها دلار صرف همین می شود که ما هی می خواهیم جهانیان را نجات بدهیم، هی آنها نمی خواهند نجات پیدا کنند. نتیجه همین می شود که الآن ترکیه با ایران مشکل دارد، عراق مشکل دارد، عده ای از مردم افغانستان معتقدند ایران در کشورشان نفوذ سیاسی و فرهنگی دارد و از این موضوع ناراحت اند، حالا پاکستان و عربستان و بقیه هم که اظهر من الشمسی خانوم.
از طرف دیگر این اسلام علمای اعلام هر روز یک کشف جدید می کند، تا یک ماه قبل آقای علم الهدا می گفت کنسرت گذاشتن در مشهد ممنوع است، از هفته قبل به این نتیجه رسیده که برگزاری کنسرت خیلی خیلی ممنوع است، ولی اجرای موسیقی فقط ممنوع است. همین دو سه روز پیش هم به این نتیجه رسیده که برای اینکه بطور کلی با مسئله موسیقی فاسد برخورد کنند، در همین شهر مشهد، نمایشگاه نقاشی برگزار شده در گالری آبان را بکلی پلمب کرد. هفته دیگر هم می گویند چون در فیلم موسیقی اجرا می شود و موسیقی هم در خراسان به عنوان حیاط خلوت خانه علم الهدا ممنوع است، برای همین نمایش فیلم هم ممنوع است، لابد بعدش هم می خواهند آسفالت ها را از کف خیابان گاز بزنند و بکنند و اجازه ندهند که اتومبیل در خیابان راه برود.
یعنی جمهوری اسلامی الحمدالله رب العالمین، سالانه خودش حداقل سی تا موضوع جدید تولید می کند برای جنگیدن. که همه اینها به تنهایی می تواند ده درصد از کل نیروی حکومت و ثروت ملی را هدر بدهد، آن هم برای چی؟ برای مشکلی که وجود ندارد. الآن اگر از هر کدام از مسئولان کشور بپرسید که وضعیت ایران در سال ۱۳۸۲ بهتر بود یا ۱۳۹۲، تقریبا هیچ شکی نیست که همه‌شان می‌گویند وضع ایران در سال ۱۳۸۲ بهتر بود، یعنی در همان زمانی که نه موسیقی، یا قلیان، یا حجاب، یا هزار تا چیز دیگر اصلا موضوع دعوای مردم و حکومت نبود. و این از شگفتی های حکومت است که به محض اینکه تصمیم می گیرد با یک مشکل اجتماعی مبارزه کند، دو تا مشکل جدید ایجاد می کند.
حالا همه اینها را بگذارید کنار، مشکل انرژی اصلا مهم نیست، مشکل آزادی بیان که کلا بی خیال، مشکل تورم و رشد اقتصادی را که اصلا بیاندازید دور، مشکل بزرگ کشور یک چیز مهم تر است. مشکل آب آشامیدنی و آب برای زندگی. مملکت دارد به بحرانی می رسد که تا چند ماه دیگر تقریبا همه کشور دچار بحران آب می شود، رهبران کشور هم به جای اینکه به این بحران اجتناب ناپذیر فکر کنند، دارند هی مشکلات جدیدی خلق می کنند که با آن بجنگند.
طرف افتاده توی آب دارد غرق می شود و داد می زند “کمک کمک”، یکی می گوید این یارو منحرف است، آن یکی می گوید فتنه گر است، سومی می گوید ضدانقلاب است، چهارمی می گوید آریایی نیست، پنجمی می گوید روشنفکر واخورده است، ششمی می گوید حجابش بد است، هفتمی می گوید شیطان پرست است، نهمی می گوید عنصر دشمن است و دهمی می گوید ممنوع التصویر است. بابا جان! طرف دارد غرق می شود و می میرد، شما دارید از او اصول دین می پرسید؟ آب آب آب، مشکل جدی کشور بحران آب است، شوخی هم ندارد، در عرض دو ماه کل کشور نابود می شود. حالا باز هم بی خیال شوید و شویم.
چرا حکومت ایران مشکل آب را جدی نمی گیرد؟
اول: چون مشکل آب در ایران بیش از حد جدی است و حکومت فعلی ایران بلد نیست مشکلات جدی را حل کند.
دوم: برای اینکه در جریان مشکل آب، نه دست آمریکا توی کار است، نه دست اروپا، نه دست عربستان و نه دست اسرائیل. حکومت ایران فقط مشکلاتی را حل می کند که در جریان حل آن دو تا مشت محکم هم به دهان استکبار جهانی زده شود.
سه: برای اینکه حل مشکل آب نیازمند مدیریت خوب، برنامه ریزی دقیق، عزم ملی و چند تا چیز دیگر است و مدیریت و برنامه ریزی و این جور چیزها اصلا حرام اندر حرام است.
چهار: برای حل مشکل آب نه می شود از حمله و هجمه استفاده کرد، نه از چماق و باتوم، نه از موتور سیکلت و اسید و نه از راهپیمایی و آتش زدن پرچم، به همین دلیل در حکومت فعلی کسی نمی تواند با آن مبارزه کند.
پنج: حل مشکل آب قبل از هر چیزی نیازمند مدیریت شهری است، مدیران شهری خوب هم که الآن ده پانزده سال است کلا یا از صحنه زندگی حکومت ایران حذف شدند، یا همه با قید وثیقه نفس می کشند و یا زندانی هستند، یا محکوم شدند به ممنوعیت خدمات دولتی.
شش: از همه مهم تر اینکه حکومت ده پانزده سال است این همه زحمت کشیده و با برنامه ریزی دقیق بخصوص در دوره احمدی نژاد منابع آبی را نابود کرده، حالا چه مرضی دارد که بیاید آنها را دوباره ایجاد کند.
یک ایرانی مدیر شد
آقا! مژده مژده! برنامه بعدی کارمان درآمد، براساس اعلام فدراسیون جهانی تکواندو، یک آقای ایرانی که مقیم شهر دالاس آمریکاست، رئیس فدراسیون جهانی تکواندو شده است. از کلیه ایرانیانی که تا حالا انگیزه ای برای مبارزه با چیزی نداشتند، دعوت می شود، با غیرت ایرانی خود بکوشند تا این هموطن که ما نمی دانیم کیست، ولی مطمئنا ضدانقلاب، شرابخواره و از عوامل ساواک، خلاصه یا عامل جمهوری اسلامی یا عامل استکبار جهانی است، حتما همه با او مشکل داریم، حتما گروه بزرگی از ایرانیان به او حسادت می کنند و به چند دلیل دیگر هر چه زودتر تلاش کنیم تا او را برکنار کنند و خیال مان راحت شود. پیش به سوی مبارزه برای سرنگونی کسی که نمی دانیم کیست ولی حتما با او دشمن هستیم.
پارک و زندان
دست شان درد نکند، واقعا این عمل تبدیل یک چیزی به یک چیز دیگر خیلی کار جالبی است که انجام می شود. مثلا همین آقای قالیباف این همه زحمت کشیده، خواهران را از شهرداری بیرون انداخته، ورود زنان به کافه ها و قلیان کشیدن شان را ممنوع کرده و برای تفکیک جنسیتی این همه تلاش کرده و عملا با کنترل پارکها خیلی از آنها را به پارک مردانه زنانه تبدیل کرده است. دستش درد نکند. بخصوص این که همین دیروز گفته که “بخشی از زندان اوین به پارک تبدیل می شود.” البته یادمان باشد که قول داده در همین تهران سه تا زندان دیگر برای دوستان موتلفه اسلامی حاکم بر سازمان زندان ها بسازد که اب و نانشان قطع نشود، فقط چیزی که هست این که منطقه اوین جا می دهد برای برج های درآمد ساز به هر حال سرداران شهرداری هم خرج دارند ندارند؟
باقر جان! گاز انبر عزیز! شما همان پارک ها را به زندان تبدیل نکن، لازم نیست زحمت بکشی. خوب است که در عرض ده سال تعداد زندانیان کشور سه برابر شده، آن وقت طوری حرف می زنند انگار کلا مشکل زندان در ایران حل شده.
در ضمن این نقشه جامع و این حرف ها چی شد، مگه دوره شاه وزوزک است که همه چیز تو جیب تست که در لحظه می فرمایی من می خرم. شورای شهر و کمیسیون های صدور مجوز و هزارتا کوفت که سرراه هست چی میشه.