خانواده محمدصدیق کبودوند، رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، که طی اطلاعیهای از فشار مغزی و عصبی، نابینایی موقت و قطع تنفس این فعال حقوق بشر خبر داده بودند، در مصاحبه با روز ضمن تائید این خبر، ناظران و مقامات زندان را مسئول حفظ جان کبودوند دانستند و با تاکید بر خطرناکی وضعیت او، خواستار آزادی هر چه سریع تر این فعال حقوق بشر شدند.
پریناز حسینی، همسر محمد صدیق کبودوند، از کاهش وزن و رنگ پریدگی همسرش بر اثر بیهوشی در زندان می گوید. او همچنین تبعیض هایی را یادآور می شود که همسرش در زندان و در روند دادرسی به علت “کرد” بودن با آنها رو به روست و از احتمال مرگ موسس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان ابراز نگرانی می کند.
از سوی دیگر اجلال قوامی، سخنگوی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، در مصاحبه با روز، تاسیس و تاثیر این نهاد حقوق بشری در مناطق کردنشین ایران را علتی برای بازداشت و خودداری از اعطای مرخصی به محمد صدیق کبودوند در دوران محکومیت می داند.
فشار مغزی و عصبی، قطع تفس و بی هوشی
کردوند، پایگاه اطلاع رسانی خانواده کبودوند، روزگذشته اعلام کرد آقای کبودوند “پدر حقوق بشر کردستان” برای بار دوم طی 2 ماه گذشته در اثر فشار مغزی و عصبی دچار بی هوشی شد.
پریناز حسینی، همسر آقای کبودوند، با تائید این خبر در مصاحبه با روز می گوید: “در ساعتهای اولیه بامداد روز جمعه 28 آبان ماه، همسرم به علت فشار مغزی و عصبی و همچنین قطع تنفس دچار حدود نیم ساعت بی هوشی شده که پس از به هوش آمدن با نابینایی موقتی و از کار افتادن قسمتی از مغز توام با فشار سنگین و درد غیرقابل بیان و تعریق سرد، بی حسی و فلج شدن بخشی از بدن روبرو شده است.”
به گفته خانم حسینی وضعیت همسرش بعد از نیم ساعت به طور نسبی به حالت عادی برگشته است.
او می گوید: “بعد از اطلاع مسئولان ناظر زندان در غیاب کادرهای پزشکی همسرم با آمبولانس به بهداری زندان منتقل شده است. بنا به اطلاع خانواده کادرهای نظامی به خاطر بیدار شدن از خواب، برخورد بسیار زنندهای با آقای کبودوند داشتهاند و با عصبانیت و پرخاشگری وی را به بهداری منتقل کرده و در بهداری نیز وی مورد رسیدگی و بررسی لازم پزشکی قرار نگرفته است. این در حالیست که پیشتر کادرهای پزشکی با توجه به شرایط خاص همسرم، مکررا تاکید کرده اند که در صورت بروز هر اتفاقی باید به صورت ویژه به وضعیت وی رسیدگی شود. با این حال همسرم پس از معاینه سرپایی به بند بازگردانده شده است.”
پریناز حسینی با نگران کننده خواندن وضعیت آقای کبودوند، آخرین ملاقاتشان را اینگونه توصیف می کند: “ایشان به شدت دچار کاهش وزن و رنگ پریدگی شده بودند و آثار بیماری بر ظاهرشان کاملا مشهود بود. هر چند در ظاهر به لحاظ روحی خوب بود، اما همانطور که دفعات قبل هم در جریان ملاقات ها یادآوری می کردند، این بار نیز از برخورد تبعیض آمیز ناظران زندان به ویژه با زندانیان کُرد به شدت ابراز نگرانی کرد. این موضوع همواره تاثیرات روحی مخربی بر همسرم بر جای گذاشته است.”
محمد صدیق کبودوند، موسس و رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به دلیل فعالیت های حقوق بشری، نوشته ها و تاسیس سازمان غیردولتی دفاع از حقوق بشر کردستان به بیش از 10 سال زندان محکوم شده است. وی اکنون در چهارمین سال زندانش به سر می برد و حکم او قطعی و درخواست رسیدگی مجدد نیز رد شده است.
خانم حسینی از پیگیریها و درخواستهای بی پاسخ خانواده در طول این چهار سال می گوید: “ما در طول این چند سال علیرغم تلاشهای بسیار هنوز موفق به دیدن شخص دادستان نشده ایم. تا این لحظه حتی یک سطر به مکاتبه ها و مراجعه های پیاپی ما هم پاسخی داده نشده است.”
وی در مورد تلاشهای حقوقی وکلا در راستای کاهش حکم آقای کبودوند و انتقال وی به بیمارستان خارج از زندان می گوید: “وکلای همسرم خانم ستوده و آقای سیف زاده هستند که متاسفانه یکی از آنها در زندان به سر می برد و دیگری هم درگیر پرونده شخصی خودشان هستند. هر چند تلاش های ایشان نیز بی نتیجه مانده است، اما قبل از بروز این مشکلات آنها نهایت تلاش خود را برای مرخصی و کاهش حکم آقای کبودوند انجام دادند.”
نسرین ستوده، وکیل مدافع محمد صدیق کبودوند، که اینک خود در زندان به سر می برد، در یکی از آخرین مصاحبه هایش قبل زندان، در خصوص پرونده آقای کبودوند به روز گفته بود: “به عنوان وکیل آقای کبودوند، بعد از آنکه حکم ایشان در دادگاه تجدید نظر مورد تائید قرار گرفت، از اعمال ماده 18 استفاده کردم. همان زمان اعتراض را به هیات تشخیص دیوان عالی کشور ارائه دادم اما متاسفانه قضات مربوطه بعد از گذشتن زمانی خیلی طولانی، اعلام کردند این درخواست مورد تائید آنها قرار نگرفته و متاسفانه حکم صادره قطعی شده است. متاسفانه باید بگویم وکلا در رابطه با پرونده آقای کبودوند نمی توانند هیچ کاری انجام دهند، اما این حکم با هر اصولی از قانون و هر مفهومی از عدالت مورد بررسی قرار بگیرد، حکمی غیر قانونی، غیر حقوقی، ظالمانه و ناعادلانه است.”
انتقام به خاطر تاسیس سازمان حقوق بشر کردستان
از سوی دیگر، اجلال قوامی سخنگوی سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، در مصاحبه با روز ضمن یادآوری حق مرخصی برای زندانیان و به ویژه زندانیان سیاسی، با یادآوری اصول قانون اساسی و قانون مجازات اسلامی، خودداری مسئولان قضایی از دادن مرخصی به محمد صدیق کبودوند را از جمله موارد بارز نقض قانون و نقض حقوق زندانی می خواند.
به گفتهی آقای قوامی، محرومیت کبودوند از حق مرخصی، در شرایطی صورت می گیرد، که این حق حتی به زندانیان بعد از انتخابات ایران نیز، که ظاهرا شرایط خاص تری نسبت به سایر زندانیان سیاسی دارند، تعلق گرفته است.
خود داری مقامات قضایی از اعطای حق مرخصی به محمد صدیق کبود وند چه دلایلی می تواند داشته باشد؟ قوامی می گوید: “آقای کبودوند به عنوان پیشگام فعالیتهای حقوق بشری درکردستان به همراه جمعی دیگر از فعالان حقوق بشری در فضای به شدت امنیتی این منطقه، اقدام به تاسیس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان کردند. این سازمان بعد از مدتی به فراتر از مرزهای کردستان و ایران کشیده شد و در درحال حاضر نیز به لحاظ بین المللی و حقوقی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. فعالیت های سازمان حقوق بشر کردستان توانسته تاثیرات به سزایی در ایران و مناطق کردنشین داشته باشد. در حقیقت رشد و تاثیرات این سازمان سبب بغض هایی شد که نهایتا در مسیر پرونده در زمان قبل از زندان و حتی در دوران زندان نمود پیدا کرد.”
از وی در مورد تلاشهای سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در مورد پرونده آقای کبودوند می پرسم، واز اینکه چرا این تلاشها و فشارهای فعالان حقوق بشر در این خصوص بی نتیجه مانده است؟ آقای قوامی می گوید: “در طول این چند سال همکاران آقای کبودوند در سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، و سایرنهادهای حقوق بشری و رسانهای اساسی ترین کاری که در حمایت از ایشان انجام دادند امر اطلاع رسانی و انتشار بیانیه خطاب به شخصیت ها و نهادهای قضای جمهوری اسلامی بوده است.”
سخنگوی این سازمان حقوق بشری کرد، می افزاید: “آقای کبودوند چندی پیش در جریان یکی از ملاقات ها از خانواده خواسته بود هیچ گونه درخواستی مبنی بر آزادی، مرخصی و یا حتی انتقال او به بیمارستان رابه مقامات قضایی جهموری اسلامی ارائه ندهند. این واقعیتی که ایشان اشاره کرده اند به این معناست که در واقع هیچ کاری در خصوص پرونده وی از دست سازمان حقوق بشر کردستان و خانواده برنمی آید؛ چراکه مسئولان در این رابطه پاسخ گو نیستند. با این حال ما کماکان امیدوایم همانطور که مسئولان قضایی طی چند روز گذشته با مرخصی و آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی موافقت کردند، با آزادی یا مرخصی آقای کبودوند هم موافقت کنند.”
اما پریناز حسینی، همسر موسس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، که از مقامات قضایی ایران در خصوص پرونده همسرش، نا امید شده است، در مورد حمایت فعالان حقوق بشر در داخل و خارج از ایران می گوید: “ما از فعالان داخل ایران انتظاری نداریم، چون آنها در داخل ایران برای فعالیت محدود هستند و با توجه به شرایط امنیتی مملکت کسی جرات حمایت از یک زندانی سیاسی به ویژه یک زندانی سیاسی کرد را ندارد. با این حال در تمام این سالها هر یک به گونه ای حمایت خود را از آقای کبودوند اعلام کرده اند. فعالان حقوق بشر خارج از کشور نیز در طول ماه های گذشته با ما تماس گرفته و تاکید کرده اند که پیگیر سرنوشت همسرم هستند.”
خانم حسینی سپس خطاب به فعالان می گوید: “آقای کبودوند قبل از آنکه کُرد باشند، یک انسان هستند. انسانی که در طول تمام سالهای قبل از زندان در کنار مردم کردستان به دفاع از سایر زندانیان و فعالان سیاسی و حقوق بشری در سطح ایران پرداختند. تنها خواهش من از فعالان حقوق بشر این است که بدون تبعیض و به عنوان یک زندانی سیاسی، به عنوان یک انسان که آزادی اش سلب شده است، انسانی که در وضعیت وخیمی به سر می برد و نیاز به مداوا دارد، از آقای کبود وند دفاع کنند.”
پایگاه اطلاع رسانی این فعال حقوق بشر روز گذشته با ابراز نگرانی از آینده محمد صدیق کبودوند، یادآوری کرده بود که پیش از این نیز افرادی در شرایط مشابه، به دلیل بی توجهی مسئولان درمانگاه در زندان جان سپرده اند.
شاید از این رو باشد که همسر آقای کبودوند، در پایان مصاحبه اش با روز ضمن ابراز نگرانی ازاحتمال “مرگ” آقای کبودوند در زندان، هرگونه اتفاق بعدی و عواقب ناگوار احتمالی برای کبودوند را متوجه مسئولان درمانگاه زندان می داند.
