مشکل بزرگ شناورهای کوچک

نویسنده

shenavarkochak.jpg

دیوید کریست

مواجهه شناورهای کوچک سپاه پاسداران انقلاب ایران با ناوگان های دریایی آمریکا در خلیج فارس ممکن است برای ‏مردم تعجب آور باشد، اما برای من نه. من پنج سال قبل یعنی زمان هجوم نظامی آمریکا به عراق شاهد اتفاق مشابهی ‏در شط العرب بودم. 4 آوریل 2003 بود و چهار قایق گشتی، تحت فرماندهی ناوگانی که در آن خدمت می کردم، به ‏منظور حمایت از حمله انگلیس به بصره به شط العرب اعزام شدند. افسر ارشد یا همان فرمانده ناوگان که دوران ‏نوجوانی خود را در تهران گذارنده بود و فارسی روانی داشت، دریاسالار باتجربه ای بود. ما که کاملا ً در آب های ‏ساحلی عراق قرار داشتیم و حتی بر روی یکی از شناورها به نشانه اهداف صلح آمیزمان پرچم ایران را زده بودیم، به ‏شدت تلاش کردیم مانع از درگیری شویم. ‏

سپاه پاسداران با اعزام چهار شناور کوچک پرسرعت به سمت ما واکنش نشان داد. شناورها ما را محاصره کردند، ‏پوشش خمپاره انداز خود را کنار زدند و مستقیما ً آن را به سمت قایق راهنمای ما نشانه رفتند. فرمانده ما تلاش کرد از ‏طریق بی سیم به ایرانیان بفهماند که ما صرفا ً از حقمان برای عبور در آب های عراق استفاده می کنیم، هیچگونه قصد ‏ورود به آب های ساحلی ایران را نداریم و دنبال درگیری نیستیم. ایرانیان نیز با انگلیسی بسیار غلیظ و دست و پا ‏شکسته جواب می دادند. پس از چند دقیقه پرتنش، مافوق هایمان به ما دستور عقب نشینی دادند؛ شناورهای ایران قبل از ‏اینکه از ما جدا و وارد آب های خود شوند، تا یک مسافت طولانی ما را تعقیب کردند. ‏

اما این پایان ماجرا نبود. دو هفته پس از این موضوع، نیروهای آمریکا و نیروهای ائتلاف مستقر در شط العرب به ‏کرات از طرف خاک ایران مورد هجوم سلاح های سبک قرار گرفتند. اگرچه این قبیل حوادث ممکن است برای آنهایی ‏که هرگز در یک ناوگان مدرن خدمت نکرده اند، نگران کننده بنظر نرسند، اما مطابق با الگوی نگران کننده و ‏استراتژی نظامی ایران ظرف دو دهه اخیر برای مقابله با حضور آمریکا در خلیج فارس هستند. ‏

به منظور جلوگیری از بروز مواجهه دیگری که به نفع ما نخواهد بود، آمریکا باید اقدامات بیشتری را اتخاذ کند. ‏واشنگتن باید حمایت متحدان خود را جلب کند، متحدانی که کشتی های آنها هم اکنون در خلیج فارس مستقر هستند و ‏ممکن است خود را در مواجهه خطرناک دیگری بیابند. دولت بوش باید از این ائتلاف بخواهد از طریق مجاری ‏دیپلماتیک خود به ایران بفهماند که با هرگونه تلاش سپاه پاسداران برای مداخله در عبور و مرور آزاد کشتی ها در آب ‏های بین المللی به مانند یک حمله تروریستی رفتار خواهد شد. ‏

انگیزه های ایران کاملا ً مشخص نیستند، اما این قبیل مزاحمت های سیستماتیک می توانند تلاشی برای پی بردن به ‏قوانین عملیاتی آمریکا باشند، یا اینکه ابتکارعمل فرماندهان ایران باشند که بدون اجازه دولت ایران دست به عمل می ‏زنند. اگرچه سرمنشأ دستورهای سپاه پاسداران، حکومت ایران است، اما فرماندهان سپاه استقلال فراوانی دارند. انگیزه ‏های ایران هر چه که باشند، آمریکا و متحدانش باید این موضوع را روشن کنند که مسئولیت کنترل تمامی نیروهای ‏ایران به عهده حکومت است و حکومت پاسخگوی اقدامات آنها خواهد بود.‏

اگر ایران مصمم است در دریا درگیر شود، واکنش نظامی ما باید قاطعانه و دقیق باشد، واکنشی که با کاهش احتمال ‏درگیری و جنگ فراگیر، تهدید خطوط دریایی را مرتفع می نماید. تاریخ نشان می دهد که این نوع بکارگیری حساب ‏شده زور نه تنها ممکن است بلکه می تواند موثر باشد. ‏

در صورتی که مواجهه فعلی به درگیری های پراکنده تبدیل می شد، جزیره ابوموسی و جزیره‎ ‎‏ پارسی. اهداف منطقی ‏حمله حساب شده آمریکا بودند. این دو جزیره که پایگاههای سپاه پاسداران در آنها قرار دارند، مدت هاست که مهره ‏های اصلی دستگاه نظامی ایران در خلیج فارس به شمار می روند. ‏

اگرچه برخی از آمریکایی ها نگرانند که اقدام محدود نظامی باعث تشدید حملات تروریستی ایران شود، اما ایران در ‏گذشته با تعدیل اقدامات خود و تسلیم شدن در برابر فشارهای آمریکا واکنش نشان داده است. از آنجا که ارتش آمریکا ‏در سال 1988 از حمله به خاک ایران صرفنظر کرد، ایران به طبیعت محدود جنگ پی برد و با محدودیت مشابه عمل ‏کرد. ‏

جنگ تمام عیار با ایران به نفع آمریکا نخواهد بود. اما واکنش به اقدام تحریک آمیز شناورهای سپاه پاسداران با بمباران ‏خاک این کشور بسیار متفاوت است. تاریخ نشان می دهد که واکنش شدید و حساب شده نظامی در مقابل مزاحمت های ‏ایران می تواند احتمال یک درگیری بسیار بزرگتر را کاهش دهد.‏

منبع: نیویورک تایمز، 20 ژانویه