ایان حامل
نزدیک به ۳۰ هزار ایرانی همچنان از دین و آیین زرتشتی، که به دوران پیش از اسلام بازمی گردد، پیروی می کنند. شهر یزد دارای یک آتشکده بزرگ است.
در زمان امپراطوری ساسانی، قبل از حمله اعراب به ایران در قرن هفتم، دین زرتشتی دین رسمی پارسیان بود. در آن زمان، تعداد زرتشتیان برای حفظ آتش، به عنوان نماد پروردگار، کافی بود. براساس آموزه های زرتشت، که ظهورش به هفت قرن قبل از میلاد مسیح بازمی گردد، این آتش به هیچ وجه نباید خاموش شود. ولی امروز در روستای “چم” در کنار کویر، این اجبار برای اشخاص سالخورده ای که همچنان به این آیین پایبندند به واقع سخت شده. خانمی که در منزلش را به روی ما می گشاید، پیراهنی به تن دارد که برخلاف زنان مسلمان، تا قوزک پایش را نمی پوشاند، ولی حجاب بر سر دارد. او هر روز صبح در مقابل پرتره شوهرش که سه سال پیش از دنیا رفته، چای، گل، سیب و کشمش می گذارد تا در زندگی آن دنیا همراهش باشد. اگر نیکی و اعمال خوب او بر اعمال بدش چیره شود، روح او از “پل چینوَت” می گذرد و به “خانه نیایش” که همان “روشنی بی پایان” یا بهشت است خواهد رسید.
دین زرتشتی که به عنوان یک دین تک خدایی شناخته می شود و دارای مجموعه ای از متون مقدس به نام “اوستا” است، ازسوی اسلام مورد حمایت قرار دارد، یا حداقل در اسلام نسبت به آن مدارا می شود؛ درست به مانند ادیان یهودی و مسیحی. ولی پیروان این دین تبعیض های بسیاری را متحمل می شوند [بسیاری از مناصب شغلی برای آنها ممنوع است]. نتیجه آنکه تعداد آنها در ایران به بیش از ۳۰ هزار نفر نمی رسد و یک سوم این تعداد در یزد و اطراف آن زندگی می کنند.
شرایط سخت زندگی
زرتشتیان برخلاف اقلیت های یهودی و مسیحی که در شهرهای بزرگ سکنی گزیده اند، از مدت ها پیش اماکن دورافتاده و شرایط سخت زندگی را به زندگی در شهر ترجیح داده اند. درحقیقت، این حالت امنیت بیشتری را برای آنها به ارمغان می آورد. آنها معمولاً از راه کشاورزی و زراعت زندگی می کردند. با این حال، جوانان بیکار این جامعه مجبور شدند محل زندگی خود را ترک و به تهران، اصفهان یا کرمان عزیمت کنند. در آیین زرتشتی، ازدواج یک امر اجباری است و پیروان آن صرفاً باید در میان خود ازدواج کنند. اینها محدودیت هایی است که باعث می شود تا نسل های جدید به اسلام روی آورند یا ایران را ترک و به خارج از کشور، به ویژه هندوستان، مهاجرت کنند.
ایرانیان که گذشته ایران را افتخاری برای خود می دانند، به شدت به میراث های پیش از اسلام کشورشان علاقه مندند. تعداد کسانی که برای دیدن معبد بزرگ آتشکده به یزد می آیند بسیار است. آتش در این معبد از ۱۵۰۰ سال پیش تاکنون به شکلی بی وقفه روشن نگاه داشته شده. برعکس، “برج های خاموشان” زرتشتیان که به خرابه ای شباهت دارند، به تدریج درحال فروپاشی اند. کشیش های زرتشتی مردگان را بر فراز این برج ها می گذاشتند تا توسط پرندگان گوشتخوار ازبین بروند. سپس اجساد که ناپاک محسوب می شدند [تجزیه بدن یک عمل شیطانی قلمداد می گردد] نمی بایست به هیچ وجه در خاک دفن شوند و آن را ناپاک سازند. امروز زرتشتیان قبرستان های خاص خود را دارند که در آنها، برخلاف مسلمانان، جنازه مردگان خود را در تابوت های عایق دار قرار می دهند تا هرگز با خاک در تماس نباشد.
منبع: لوپوئن، ۲ سپتامبر
