نام محمود احمدینژاد دوباره پس از اظهارنظری جنجالی درباره امام آخر شیعیان بر سر زبانها افتاده است. این روزها در حالیکه اخبار کمنظیری از انواع و اقسام تخلفات مالی در دوره ریاستجمهوری او در رسانهها منتشر میشود و دو معاونش در زندان به سر میبرند ، او همچنان از “امام زمان” میگوید؛ موضوعی که سالهاست مورد توجه و طیفی از حامیان اوست. این علاقه از همان نخستین روزهای رسیدن به ریاست جمهوری در تیر ماه ۱۳۸۴ مشهود و قابل ردیابی است.
وقتی اصولگرایان هم معترض میشوند
“اللهم عجل لولیک الفرج”؛ این آغاز سخنان محمود احمدینژاد در مراسم تنفیذ حکم ریاستجمهوری در
مرداد ۱۳۸۴ است. او این دعا را در شهریور همان سال و در مجمع عمومی سازمان ملل هم در ابتدای سخنرانی خود ذکر کرد و وعده “ظهور عدالت” داد. پس از آن، این دست اشارات به بخش جداییناپذیر سخنان احمدینژاد و یارانش تبدیل شد و روایتهای فراوانی وجود دارد که نشان میدهد دولت احمدینژاد اصرار زیادی بر انتساب خود به “امام زمان” داشت. از جمله رسول منتجبنیا مدعی شد که احمدینژاد در سفر استانی به سیستان و بلوچستان و در پاسخ به یک مقام محلی که به وعدههای ناشدنی رییسجمهوری اعتراض داشت، گفته بود: “نگران نباشید دو سال دیگر امام زمان (عج) ظهور میکند و همه مشکلات را حل میکند.”
اما علنی شدن نخستین ادعای کمک به دولت و رییسجمهور از سوی “امام زمان” به اردیبهشت ماه ۱۳۸۷ برمیگردد و پخش فیلم سخنرانی محمود احمدینژاد از تلویزیون جمهوری اسلامی. او در جمع روحانیان مشهد گفته بود: “ما در این دوسال و نیم، البته در تمام دوران انقلاب، در همه عالم هستی جاری است، به شما عرض کنم ما دست این مدیریت الهی را هر روز می بینیم. خدا خودش شاهد است که ما می بینیم. اغراق نمی گویم. ندیده را خدمتتان عرض نمی کنم.”
او همچنین با اشاره به سخنرانی جنجالیاش در دانشگاه کلمبیای نیویورک روایت کرده بود: “یک لحظه بعد یاد امام عصر افتادم. گفتم: ای عزیز، من مطمئن هستم که این صحنه را به نفع اسلام جمع و جور می کنی و مدیریت خواهی کرد. می دانم جمع خواهی کرد.”
محمود احمدینژاد البته ادعاهایی مانند هاله نور را هم مطرح کرده اما این صریح ترین ادعای مربوط به و مرتبط با امام آخر شیعیان است. او چند سال بعد بار دیگر در توجیه طرح هدفمندی یارانهها، پولهای واریز شده به حساب مردم را پول امام زمان توصیف کرد: “این پول ویژه است این پول امام زمان است پول با برکت است. پولی است که زمینه رشد جامعه است. مواظب باشیم این پول خراب نشود.”
از همان اولین ادعای مدیریت امام زمانی و دولت امام زمان توسط رییس دولت، تعداد زیادی از چهرههای سیاسی کشور موضع گرفتند و واکنش نشان دادند. از جمله مهدی کروبی، یکی از رهبران جنبش معترضان به ریاستجمهوری احمدینژاد که اکنون در زندان خانگی به سر میبرد،چنین اعتراض کرده بود: “این سوال در ذهن مردم ایجاد می شود که آیا اینکه قیمت مسکن از سال گذشته تا به حال دو برابر شده است و اینکه مردم از تورم و گرانی آزار می بینند، به علت مدیریت امام زمان است؟… این که میگویید مدیریت امام زمانی، اگر کسی از نظر عدهای کار نسنجیدهای کرد و توهینی به ملت عظیم ایران شد، آیا باید بگوییم که مدیریت امام زمان بوده است؟ چرا پای امام زمان را به این مسایل میکشیم؟ بهتر است مشکلات را به خشکسالی، تورم جهانی، به آمریکا یا دولت های پیشین حواله بدهید…”
حتی آیت الله مهدوی کنی روحانی بلندپایه اصولگرا نیز در اعتراض به این ادعا گفته بود: “اگر مدیریت از امام زمان بود، یعنی ایشان نمی توانند مافیا را از بین ببرند؟ برنج کیلویی پنج هزار تومان هم از مدیریت ایشان است؟”
اما اصولگرایان تا پیش از سال ۱۳۹۰ و علنی شدن برخی اختلافات احمدینژاد با رهبری و قدرت گرفتن اسفندیار رحیم مشایی، چندان مته به خشخاش نمیگذاشتند و از رییسجمهوری “محبوب و مطلوب” خود با تمام قوا دفاع میکردند. اما پس از آن، ادعاهای دولت درباره مباحث مربوط به امام زمان برایشان گران آمد و این بار در صدد مقابله برآمدند. مخصوصا با انتشار مستند “ظهور نزدیک است” مشخص شد که این اصرار به همسانی و مقامسازی برای احمدینژاد طرفداران پر و پاقرصی دارد. در این فیلم محمود احمدینژاد به عنوان شعیب و آیتالله خامنهای به عنوان سیدخراسانی معرفی شده بود. این بار واکنش محافل مذهبی و رسانههای اصولگرایان شدید بود. حتی روزنامه کیهان به شدت به این پروژه تاخت و نوشت که “تهیه کنندگان سی دی موسوم به «ظهور نزدیک است» بیشترین تلاش خود را به انطباق شخصیت «شعیب بن صالح» با آقای دکتر احمدی نژاد اختصاص دادهاند…”
اما احمدینژاد که اصرار عجیبی به تداوم این گفتمان داشت،کوتاه نیامد و حتی شروع به ترویج گفتمان “بهار” کرد. احمدینژاد در سال ۱۳۹۱ و در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل، سخنرانی خود را با تکرار سه باره “زنده باد بهار” به پایان برد. این شعار در آن هنگام چندان به چشم نیامد اما وقتی در بازگشت از سفر قاهره، طرفداران مشایی و احمدینژاد با پلاکاردهای “زنده باد بهار” به استقبالشان رفتند، مشخص شد طرح این شعار اتفاقی نبوده است. احمدینژاد در مراسم سالگرد انقلاب اسلامی بار دیگر این شعار را عنوان کردو پس از آن رسانهها نوشتند که این شعار اسفندیار رحیم مشایی در انتخابات ریاستجمهوری آینده خواهد بود.
رحیم مشایی در مقام پاسخ به این انتقادات، انتخاباتی بودن شعار بهار را تکذیب کرد و گفت: “منظور رئیسجمهور از زندهباد بهار امام زمان(عج) است. همانگونه که در مورد ایشان آمده است السلامعیلک یا ربیع الانام.” خود احمدینژاد هم در پاسخی به شیوه معمول خود داد: “همه چیز در کشور انتخاباتی است؟ من در مورد امام زمان (عج) صحبت کردم. شما میخواهید بگویید زنده باد پاییز”.
استفاده تبلیغاتی از “امام زمان” این بار کاسه صبر اصولگرایان را لبریز کرد و با فراموش کردن همه حمایتهایشان از احمدینژاد، او را آماج حملات بسیار قرار دادند. از جمله روزنامه کیهان در سرمقاله خود اعتراض کرد که “الفاظ و عباراتی که رییس دولت برای مشایی استفاده کرده فقط برای اولیاءالهی به کار می رود “و اگر نام اسفندیار رحیم مشایی از آن حذف شود، این تردید پدید میآید که شاید مخاطب آقای احمدی نژاد، -نستجیربالله- حضرت صاحب الزمان(عج) باشد!”
سرمقالهنویس کیهان حتی به این اکتفا نکرد و احمدینژاد را تلویحا به علی محمد باب، مبشر دین بهائی تشبیه کرد: “سرکرده آن فرقه ضاله و صهیونیستی نیز ابتدا از واژه- باب- و ادعای ارتباط با امام زمان(عج) آغاز کرد و در نهایت، مدعی شد، که خود او امام زمان(عج) است.”
ادعاهای امام زمانی در مملکت امام زمان
حالا احمدینژاد که گفته میشود به دنبال احیای سفرهای استانی و تبلیغات برای فرستادن اطرافیانش به مجلس آینده است، در بابل بار دیگر از امام زمان سخن گفته : “آنقدر در دانشگاههای علوم انسانی آمریکا راجع به امام زمان(عج) تحقیق کردهاند که اگر من بگویم هزاران برابر مجموع کار حوزههای علمیه قم و نجف و مشهد، زیاد نگفتهام، بلکه کمتر گفتهام که شما باور کنید. با بسیاری از کسانی که بهزعم آنان میتوانستهاند با امامزمان (عج) ارتباطی داشته باشند تماس گرفته و با آنها مصاحبه و اطلاعاتشان را تخلیه کردهاند. به قول دوستی که میگفت پرونده امامزمان (عج) را تکمیل کردهاند و برای دستگیریاش بستهاند، تنها عکسش را کم دارند.”
او بخش عمدهای از سخنرانی خود را به موضوع امام غایب شیعیان اختصاص داده و به نظر میرسد که از طعن و اعتراض چهرههای مذهبی هم هراسی ندارد.
البته اساسا ادعای ارتباط با “امام زمان” و “عنایت و توجه” ویژه او منحصر به محمود احمدینژاد نیست و از ابتدای استقرار جمهوری اسلامی سابقه دار بوده است. حتی روایتهایی وجود دارد که به آیتالله خمینی برمیگردد؛ از جمله اینکه او فرمان راهپیمایی ۲۱ بهمن سال ۵۷ را با وجود حکومت نظامی، به “دستور امام زمان” صادر کرده است.
در مورد آیتالله خامنهای و برخی مراجع تقلید هم روایتهای زیادی از ارتباط با امام آخر شیعیان وجود دارد. اما کسی متعرض روحانیان عالیرتبه در ذکر خاطرات و روایات و یا حتی این نقل قول معروف که ایران “مملکت امام زمان” است، نمیشود.