ماریا کاری
به دلیل وجود برداشت های مختلف و فقدان یک مرکز قدرتمند مذهبی، هیچ نظر مشخصی در مورد وضعیت و حقوق همجنسگرایان در ایران وجود ندارد.
انجمن بین المللی همجنسگرایان می گوید که هر هفت کشوری که برای همجنسگرایان مجازات اعدام دارند، کشورهای مسلمان یا کشورهایی هستند که حکومت اسلامی دارند.
در عربستان سعودی، قانون شریعت حکمفرماست و مجازات همجسگرایی متفاوت است، از جمله محکومیت 5 مرد به 500 ضربه شلاق و پنج سال زندان در سال 2010 به دلیل داشتن رابطه جنسی با مردان.
یک مثال دیگر ایران است، جایی که مردان را اعدام و زنان را به دلیل داشتن تمایل به رابطه با زنان، به شلاق محکوم می کنند. البته این احکام همیشه صادر نمی شود. معمولا اینکه رابطه جنسی مورد توافق بوده یا یکی از طرفین این رابطه زیر سن قانونی یا بزرگسال بوده اند، به ندرت در نظر گرفته می شود.
پرونده حمود عسگری و ایاز مرهونی را در نظر بگیرید. این دو به جرم تجاوز به یک پسر 13 ساله در یکی از میدان های شهر اعدام شدند. عسگری و مرهونی 18 و 16 ساله بودند و سازمان های بین المللی در داخل و خارج از ایران اعدام این دو را که زیر سن قانونی بودند و رابطه جنسی که برقرار کرده بودند با توافق بوده و نه تجاوز به عنف، بشدت محکوم کردند.
این تنها یک مثال بود که سابقه ایران در سرکوب همجنسگرایان را نشان می دهد.
اظهارات مشهور احمدی نژاد در جریان دیدارش در نیویورک، مبنی بر اینکه ما درایران مثل کشور شما همجنسگرا نداریم” کاملا نشاندهنده بدرفتاری با همجنسگرایان در ایران است.
درحالی که قانون ایران هرنوع روابط جنسی خارج از ازدواج را محکوم می کند، اقلیت های جنسیتی با شدت بیشتری عواقب آن را حس می کنند.
اینکه فرد با خطر اعدام مواجه باشد یا نه، چیزی که مسلم است این است که وی از لحاظ جسمی و روحی و اجتماعی منزوی وی شود. بسیای از همجنسگرایان مرد ایرانی مجبور می شوند که تغییر جنسیت بدهند و دلیل آن ترس از مرگ و اعدام و یا عدم رضایت خانواده هایشان است.
تغییر دادن جنسیت برای این افراد، به منزله فرار از یک عمر ترس از مرگ و اعدام است.
قانونی کردن و دادن سوبسید برای جراحی تغییر جنسیت
قبل از انقلاب سال 1979، ایران نتوانست قانونی برای دگرباشان و موقعیت اجتماعی این افراد وضع کند. بعد از انقلاب نیز دگرباشان در کنار همجنسگرایان مجرم شناخته شدند.
تا اینکه در سال 1987 آیت الله خمینی اجازه داد تا در مورد مردان عمل تغییر جنسیت انجام بدهند و مثل زنان به زندگی خود ادامه بدهند.با این فتوا، عمل تغییر جنسیت در ایران آزاد شد.
یکی از روحانیون این عمل را چنین توصیف کرد:« تغییر دادن گندم به آرد و نان”. این عمل به مردان همجنسگرا این اجازه را می دهد که شرایط خود را بعنوان یک بیمار تغییر بدهند و دیگر “گناهکار” محسوب نشوند.
به گفته همان روحانی، “ جامعه اسلامی راه درمان کسانی که از این مشکل رنج می برند را کشف کرده است. اگر آنها بخواهند تغییر جنسیت بدهند، راه برایشان باز است.”
فتوای سال 1987 در ایران مانند فتوای قدیمی ترین دانشگاه دنیای اسلام در مصر، الازهر بود که عمل تغییر جنسیت را قانونی اعلام کرد و موجب شد تا همجنسگرایان زیادی از کشورهای اسلامی از جمله عربستان سعودی، پاکستان، مصر و مالزی به کشورهایی که عمل تغییر جنسیت در آنها آزاد است مثل ایران و تایلند، سفر کنند و به کشور خود بازگردند و از دولت شان بخواهند که مدارک جدید بر اساس جنسیت جدیدشان صادر کند.
یکی از کسانی که این عمل را انجام داده است می گوید: “من ایرانی هستم. من دوست دارم در ایران زندگی کنم اما این جامعه به تو می گوید: یا باید زن باشی یا مرد.”
درحالی که ایران عمل تغییر جنسیت را تشویق می کند، تایلند که مرکز تغییر جنسیت در جهان بود، اخیرا با تصویب قانونی که به موجب آن فاصله مشاوره اولیه و عمل جراحی، باید یک سال باشد، قصد کاهش روند روز افزون این جراحی را دارد.
درحالی که در کشورهایی مثل ایران و تایلند، آگهی عمل تغییر جنسیت در روزنامه ها دیده می شود، کانادا برای پوشش مالی چنین عملی در این کشور، با مشکل مواجه است.
با وجود اینکه “راه حلی برای مشکل همجنسگرایان” یافته است، عوارض طولانی مدت این عمل همچنان نامشخص است. ممکن است جمهوری اسلامی ایران برای حل این مشکل، مشکل دیگری آفریده باشد.
منبع: ربل، 27 مارس
