امان از یهود ستیزی

سعید قاسمی نژاد
سعید قاسمی نژاد

گزارش روزنامه دیلی تلگراف بار دیگر جلوه هایی زشت از یکی از خصایصی که با کمال تاسف در جان و روح   بخشی از هموطنان ما ریشه کرده است را به نمایش گذاشت: یهودستیزی ریشه کرده در عمق جان و روان بخشهایی از هموطنان ما را.  دیلی تلگراف بر اساس سخنان مهدی خزعلی و نویسنده دیگری داستانی پرداخته  در باره ریشه های یهودی احمدی نژاد.اصل ماجرا بر سر این است که  نام فامیل احمدی نژاد سبورجیان بوده است و پس از مهاجرت خانواده اش از ارادان به تهران این نام به احمدی نژاد تغییر یافته است و چنانکه جماعتی مدعیند سبورجیان فامیلی یهودی است.اصل ماجرا چنانکه دیگران به تفصیل و تحقیق توضیح داده اند از بن غلط است.سبور واژه ای محلی است که اگر چه به ریسندگی و بافندگی مربوط است اما  ربطی به زبان عبری و شال یهودی ندارد. همین یافته ها و بافته ها اما در فضای مجازی و در فضای واقعی  بهانه ای شد برای فوران شدید دگر باره بحث های یهودستیزانه بخشی از هموطنان که البته چنان که به نظر می رسد مدافع دموکراسی و حقوق بشر هم هستند.گویا  حتی احمدی نژاد  هم گماشته صهیونیسم بین الملل است و صهیونیسم هم امروز روز نه تنها در ایران-که از این نظر برادران یهودستیز مشکل سیاسی و حقوقی ندارند- که در ممالک راقیه هم  اسم رمز یهودستیزی است؛ اگر هولوکاست برای اروپاییان مایه شرم و سرافکندگی و البته دردسر حقوقی است می توان پشت پرده مخالفت با صهیونیسم هر چه دل تنگ آدمی می خواهد نثار قوم یهود کرد.

از یاد نبرده ایم هر از گاهی این ور و آن ور مدارکی منتشر شده اند و می شوند که مدعی اند هیتلر نیز خود تباری یهودی داشته است. مسئله ساده است هر چه نکبت هست زیر سر قوم یهود است. حتی جنگ خانمان سوز جهانی و  یهودستیزی و یهودکشی هیتلر نیز بخشی از نقشه صهیونیسم بین الملل برای اشغال فلسطین بوده است. داستانی که درباره احمدی نژاد کسانی به دنبال تکرار آن هستند نیز تکرار دگرباره همین تز مهوع است.کسانی مدعی بودند که کشتار میدان ژاله کار سربازان اسرائیلی بوده است؛ اینک آن رژیم پیشین که سیاست خارجی اش بر فلسطین محوری و یهودستیزی مبتنی نبود از بین رفته است و رژیمی بر سر کار است که اتفاقا فلسطین محور و یهودستیز  است و دشمنان یهودیان را هر جا که باشند و از هر و دین و مرامی حلوا حلوا می کند.جالب است در همین حکومتی که رئیس جمهورش خواهان محو اسرائیل می شود ـ وقاعدتا منظور از محو اسرائیل محو خاک وزمین نیست بلکه محو ساکنانش است- و هولوکاست را افسانه می خواند  زعمای قوم مدعی اند که هر چه تباهی است زیر سر یهودیهاست. یکی به زبان بی زبانی و با هزار رمز و ایما و با اشاره به سخن مشایی مبنی بر دوستی با مردم اسرائیل- که گویا کفر مسلم است -   همدستی دولت احمدی نژاد با صهیونیست ها برای تخفیف موقعیت ایران اسلامی به نفع صهیونیست های غاصب  را مسلم می داند و آن دیگری مستقیما می رود سر اصل مطلب و احمدی نژاد را یهودی می نامد.تز همان تز است؛ هر چه تباهی است زیر سر یهودیهاست.جنون یهودستیزی تا آنجا اوج می گیرد که بر سر شعار نه غزه نه لبنان، مارکسیستی دو آتشه با اشاره به ماجرای فروش سلاح از جانب اسرائیل به ایران در جنگ هشت ساله خواهان بررسی روابط پنهان جمهوری اسلامی و اسرائیل شده و به ایما و اشاره تمام تباهی های سی ساله جمهوری اسلامی ـ از جمله چپ کشی ـ را بیخ ریش اسرائیل می بندد  و به نقد شعار انحرافی نه غزه نه لبنان می پردازد.  مسئله همچنان همان است هر چه تباهی است زیر سر یهودیها و پروتکل پدران صهیون است.  ما به حق از احمدی نژاد به خاطر دروغگوییهایش  و جنایتهایش بیزاریم. تلاش عده ای برای  سوق دادن نفرت از احمدی نژاد، که نفرت از بنیادگرایی اسلامی است به نفرت از یهودیان چه دلیلی دارد؟همین ماجرا درباره یازده سپتامبر هم تکرار شده است.قوم بربر خونخواره ای چندهزار نفر را دود کرده و به هوا فرستاده اند عده ای اما گریبان یهودیان را رها نمی کنند که نخیر یازده سپتامبر نیز کار شما بود. صرفنظر از اینکه یهودستیزی خصیصه ای مذموم و ناپسند است همچون دیگر انواع نژاد پرستی، یهودستیزی و فلسطین محوری کدام بخش از منافع ملی ما را تامین کرده و می کند؟ در همان جنگ ایران با عراق که ما از سی و چند کشور اسیر گرفتیم آن اسرا مربوط به کدام کشورها بودند؟در همین پنجاه سال اخیر درگیریهای ما با کدام کشورها و  اقوام بوده  است و دوستیهامان با کدام؟به تاریخ چند هزار ساله بهتر است اشاره ای نکنیم.براستی آیا امکان دارد روزی دوباره ما بتوانیم این یهودستیزی که از سه مجرا آبیاری شده است ـ تاریخ اسلام و درگیریهای مسلمین صدر اسلام با یهودیان مدینه و اطراف، فاشیسم فرانسوی و آلمانی که هدیه نسل اول دانشجویان اعزامی به اروپا بود و کمونیسم روسی  که عمیقا آمیخته با نفرت روسها از قوم یهود بوده است ـ را از روح و جان مان بزداییم و سیاست خارجی مان را بر اساس منافع ملی مان به پیش بریم؟