رژیم خونخوار بشار اسد هر روز جنایات جدیدی علیه بشریت انجام می دهد، در حالی که دنیا به نظاره آن ها مشغول است. او در سی امین سالروز قتل عام پدر خود در حماء در 3 فوریه 1982 قتل عام مشابهی را در حمص انجام داد.
روز جمعه در حالیکه مردم در حال جشن گرفتن مولود النبی، سالروز تولید پیامبر اسلام بودند، نیروهای اسد به نحوی وحشیانه به خانه ها و مساجد حمله کرده و حداقل 337 نفر را کشته و 1500 نفر را زخمی کردند. برخی فعالین سوری تعداد کشته شدگان را حدود 500 نفر تخمین می زنند. پدر اسد تعداد 20 تا 40هزار نفر را در حماء قتل عام کرد.
قتل عام های اخیر توسط ارتش سوریه، که دل هر ناظری را به درد می آورد، زمانی رخ داد که شهروندان برای تحویل گرفتن جسد خویشاوندان خود گرد آمده بودند. به گفته فعالین سوری، 138 نفر، از جمله 57 کودک درمحله الخالدیه در شهر حمص کشته شدند. تائید کامل اطلاعاتی که از سوریه می رسد تقریبا غیر ممکن است و دنیا تنها از طریق ویدیو هایی که توسط تلفن های همراه تهیه شده است از قتل عام های سوریه مطلع می شود. در تصاویری که توسط سوری ها در اینترنت توزیع شده است اجساد کشته شدگان و خیابان هایی که بر اثر درگیری ها خراب شده اند مشاهده می شود. با این وجود دولت اسد بمباران شهر ها را انکار کرده و به تبلیغات وسیعی با استفاده از دروغ و اطلاعات غلط ادامه می دهد.
به محض اینکه اخبار قتل عام اسد در شهرحمص منتشر شد، اعتراضات به سوریه در مقابل سفارت این کشور در آنکارا، قاهره، برلین، لندن و آتن شروع شد. تونس نیز بلافاصله سفیر سوریه را اخراج کرد. در این روند، بی اثر بودن قطعنامه های شورای امنیتی سازمان ملل، که با وتوی روسیه و چین، که از رژیم سوریه حمایت می کنند به تصویب نرسید، یک بار دیگر ثابت شد. به دلیل وتوی این دو کشور، نه تنها شورای امنیتی سازمان ملل نتوانست اقدامی علیه قتل عام مردم در سوریه انجام دهد بلکه همچنین نتوانست از قطعنامه اتحادیه عرب مبنی بر لزوم کناره گیری اسد و محکومیت نقض حقوق بشر در سوریه هم حمایت کند.
در حالیکه مردم سوریه در یک روز جشن مذهبی به مناسبت تولد پیامبر اسلام در خانه ها و مساجد به قتل می رسیدند، روسیه در حال تغییر قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای بی اثر کردن آن و ایجاد تاخیر در روند صدور و تصویب این قطعنامه بود. این امر مسلما به عنوان لحظه ای شرم آور برای روسیه در تاریخ ثبت خواهد شد. این اولین بار نیست که روسیه و چین دست به چنین اقدام شرم آوری می زنند. این دو کشور چهار ماه پیش هم قطعنامه دیگر شورای امنیت را وتو کردند. این امر نشان داد که شورای امنیت سازمان ملل به سازمانی بی اثر بدل شده است چرا که جنایتکاری می تواند در جلوی چشم جهانیان آزادانه به کشتار مردم ادامه دهد.
مسلما وتوی قطعنامه شورای امنیت توسط روسیه به معنی چراغ سبز دادن به رژیم اسد برای سرکوب و قتل عام مردم است؛ این کار همچنین به معنی حمایت سیاسی از یک رژیم استبدادی و رساندن سلاح و مهمات به آن برای کشتن مردم است. در واقع گلوله باران حمص با گلوله های روسیه انجام می شود؛ درحالیکه کرملین آن را انکار می کند. روسیه و چین با خریدن وقت برای رژیم اسد به وی کمک می کنند تا سرکوب خونین مردم خود را به اتمام برساند. چنانکه گفته شده سرگی لاوروف روز سه شنبه از دمشق دیدن خواهد کرد. روسیه و چین با این عمل نشان دادند که به خواسته های مردم برای آزادی و دموکراسی اهمیتی نمی دهند.
در بیانیه ای که در محکوم کردن تصمیم روسیه و چین توسط ترکیه منتشر شد آمده است که قدرت وتو برای اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل باید با احساس مسئولیت همراه باشد. در این بیانیه آمده است که “سرکوب آزادیخواهی مردم سوریه به جایی رسیده است که صلح و امنیتی جهانی را تهدید می کند.”
مسئولیت خونریزی های سوریه فقط بر دوش رژیم استبدادی اسد نیست. همراه با سوریه و چین، ایران نیز همچنان به ارائه کمک به رژیم خونخوار سوریه ادامه می دهد، و با دنبال کردن منافع ژئوپولیتیک خود در منطقه، به همان اندازه در کشتار مردم سوریه شریک است. هر قطره خونی که در سوریه ریخته می شود لکه ننگی بر پیشانی روسیه، چین و ایران به حساب می آید، که هر سه از رژیم استبدادی سوریه دفاع می کنند.
منبع: تودی زمان - 6 فوریه
