ژیلا بنی یعقوب یک نام نیست

فریبا داوودی مهاجر
فریبا داوودی مهاجر

حکم یک سال حبس تعزیری و ۳۰ سال محرومیت از روزنامه‌نگاری که پیش‌تر برای ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان در تهران صادر شده بود، در دادگاه تجدید نظر تأیید شد.اما آنچه حکومتی ها از آن غافل اند آن است که ژیلا بنی یعقوب نه با فتوای آقایان روزنامه نگار شده است و نه به فتوای آنها قلم را بر زمین می  گذارد  که روزنامه نگارانی چون ژیلا شرف اهل قلم هستند و براحتی شرف خود را به حراج دنیا طلبان نمیگذارند.

امروز روزنامه نگارانی در ایران به بند کشیده شده اند که همگی برای حفظ همین شرافت زندان را به نوشتن برای اغیارو هم انهایی که  عدالت را به بند کشیده اند و به بهانه اسلام بر مردم خود ظلم میکنند ترجیح میدهند. امروز بهمن احمدی امویی، احمد زید آبادی، مسعود باستانی، هنگامه شهیدی، تاجیک، نوریزاد و عیسی سحر خیز و دیگر روزنامه نگاران در بند  هستند که شرافت را معنا میکنند و انفرادی و بازجویی را به فروختن قلم و اندیشه شان ترجیح میدهند. چه دنیای زیبایی دارند این روزنامه نگاران که حاکمان حتی از تجربه  ثانیه ای از زندگی سرشار از سربلندی  انها محرومند. محرومند از احساس آزادگی و محرومند از تجربه در کنار مردم خویش قرار داشتن  و حریص اند به دنیایی که سخت به آن چسبیده اند و برای تداوم حکمرانی شان حتی از ریختن خون جوانان دریغ نمیکنند.

امروزچه میترسند این حاکمان از قلم ها  ژیلا ها که دستور 30 سال ننوشتن را بر او صادر میکنند. چه دارد این زن مطبوعات ایران که فرمان بر خانه نشینی اش صادر میکنند. چه قدرتی دارند روزنامه نگاران ایرانی که حتی از به بند کشیده شده های آنها می هراسند.به گونه ای که تبعیدشان میکنند، به زندان های طویل المدت محکومشان میکنند، اجازه دیدار با خانواده را از انها می ستانند و باز هم از انها میترسند  و در بوق و کرنا هر انچه خود کرده اند بر انها اتهام میزنند.

چه قدرتی در قلم این سبز اندیشان نهفته است که خفاشان شب با انها در ستیزند و از خوف اندیشه های رهای این در بند شدگان خواب و آرامش از آنها سلب شده است.

ژیلا بنی یعقوب امروز دیگر یک نام نیست او نماد نسل روزنامه نگارانی است  که برای حفظ هر انچه اخلاق روزنامه نگاری خوانده میشد هزینه ای گزاف پرداخت و هرگز به آنچه نصیبش خواهد شد فکر نکرد. تاجیک دیگر یک نام نیست یک سمبل است برای نسل آینده ای که ازادی اندیشه را با مصلحت حاکمان معامله نکرد. همه انها که در بندند. همه روزنامه نگارانی که برای حفظ قداست قلمشان خانه نشین اند همگی یک پرتره تمام نما از نسلی هستند که برای آزادی و دموکراسی وحقوق انسانها به مبارزه برخواستند.هیهات که بتوانید قلمهای چنین انسان هایی را بشکنید؛ و هیهات که بتوانید اندیشه شان را به محاق ببرید.