بهاره رهنما در نشست خبری نمایش “غبار”
توصیفی دیگر از جنگ
بهاره رهنما در نشست خبری نمایش “غبار” پاسخگوی سوالات خبرنگاران شده است.گزارش همکارمان را از تهران در همین زمینه می خوانید.
خانم رهنما موضوع جنگ و برآیند آن در اجرایی که از شما می بینیم تحت تاثیر چه نگرشی به وجود می آید؟آیا شما به واقع دغدغه جنگ دارید؟
در این کار ما با سه زن روبرو هستیم که در روزهایی که خرمشهر در حال سقوط است، بر خلاف توصیه‌های فرماندهان، شهر را ترک نمی‌کنند. با اینکه داستان در یک موقعیت جنگی رخ می‌دهد، اما باز مثل دیگر کارهای من حال و هوایی زنانه دارد و عشق در آن موج می‌زند.
شما در سال های اخیر چهار داستان خود را تبدیل به نمایشنامه کردید.آیا این اجرا هم در ابتدا اثری داستانی بوده است؟
بر خلاف کارهای قبلی، “غبار” را از همان ابتدا در قالب نمایشنامه و به منظور اجرا روی صحنه نوشتم و برای همین برایم تجربه‌ای تازه و نو به شمار می‌آید.
فکر می کنید اتفاقاتی که در نمایش گنجانده اید برای نسل امروز قابل باور و تصویر باشد؟
نوجوانی ما در سال‌های جنگ و موشک باران شهر‌ها گذشت. دوستان و آشنایانی که شهید شدند، رشادت و شهامت رزمندگان، مقاومت جانانه مردم و… همه این‌ها خاطراتی را برای‌مان شکل داده است که بخشی از تاریخ کشورمان محسوب می‌شود. من حالا که خودم دختری نوجوان دارم، احساس وظیفه می‌کنم تا او و هم نسل‌هایش را با آن حال و هوا آشنا کنم.
در وااقع شما می خواهید با اجرای این تئاتر به جوان تر ها درس دهید…
من چون تدریس می‌کنم، با جوان‌هایی روبرو می‌شوم که از دوران جنگ چیز زیادی نمی‌دانند و حتی به نظر می‌آید تا حدی حس وطن پرستی و ایران دوستی در آنان کم رنگ شده است. با نمایش “غبار” می‌خواهم این جوانان را به سالن تئاتر بکشم و گوشه‌ای از واقعیت‌های جنگ را به آنان نشان دهم.