اجرایی فاقد قرارداد مالی…
پری صابری ،کارگردان “رستم واسفندیار ” در نشست رسانه ای این نمایش به سوالات خبرنگاران پاسخ گفته است. گزارش همکارمان از این گفت و گوی مطبوعاتی را در ادامه ی این صفحه می خوانید…
معمولا برای تولید نمایشی همچون “رستم واسفندیار ” چه ویژگی هایی را در نظر دارید؟
پروسه تولید سابقه طولانی دارد . من هر متن ایرانی را که اجرا می‌کنم یک سال برایش وقت می‌گذارم تا یک قصه اصیل ایرانی به نمایشنامه تبدیل شود، کسی که به سراغ بزرگانی چون حافظ و فردوسی می‌رود، کارش سخت خواهد بود و معتقدم نمی‌توان از کنار این مشاهیر به صورت سرسری گذشت.
آیا در بخش نگارش متن، داستان را بر اساس ساختار اجرا تنظیم می کنید؟
ساختار نمایش را از قلب داستان بیرون آوردم .معتقدم باید به این شاعر نامدار ایرانی وفادار بود و در حق او کم‌لطفی صورت نگیرد. این کار آسانی نیست و اگر یک نمایش اجرای بدی داشته باشد عده‌ای ما را سرزنش خواهند کرد.
نمایش را تا چه اندازه ای تمرین کردید؟
نزدیک به 40 نفر را برای اجرای نمایش در این گروه جمع کردم و معتقدم که باید کار سریع بسته شود و تمرین‌ها و اجرا بلافاصله صورت گیرد، چرا که نمی‌توان این همه افراد را مدت زیادی کنار هم نگه داشت ما در کل 35 جلسه تمرین کردیم و قرار است با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته 16 آبان ماه در تالار اصلی اولین اجرایمان را داشته باشیم.
خانم صابری، معمولا آثار قبلی تان را در تالار وحدت به اجرا در می آوردید. نمایش رستم واسفندیار به دلیل سیاست گذاری های مدیران جدید تالار وحدت مبنی بر عدم برپایی تئاتردر آن مجموعه به سالن اصلی تئاتر شهر آمد؟
زمانی که اعلام شد تالار وحدت جایی برای تئاتر ندارد، دلم گرفت، نمی‌دانم چرا تئاتر مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد در حالی که این سالن برای تئاتر ساخته شده است.
هرچند یکی از طرفداران جدی موسیقی هستم، اما این هنر به اندازه‌ی تئاتر نیازمند تجهیزات خاص نیست و امیدوارم در برنامه‌ریزی تالار وحدت تجدید نظری در خصوص توجه به هنر تئاتر انجام شود..
مشکل من در این تالار، ساعت اجرا بود چرا که ساعت اجرا در تالار وحدت برای گروه ساعت 5 یا 6 بعدازظهر پیشنهاد شده بود که این ساعت برای نمایش مناسب نیست، باید یک ساعت مناسب و معقول به تئاتر داده شود، چرا که نه تئاتر بر موسیقی و نه موسیقی بر تئاتر ارحج‌تر است کاری که روی صحنه می‌رود باید میان تماشاگر دیده شود.
این روزها وضعیت انتخاب بازیگران در تئاتر به سمت و سویی پیش می رود که اغلب گروهها برای فروش بیشتر نمایش خود به سراغ چهره های سینمایی می روند. شما به عنوان کارگردانی که سابقه طولانی درتئاتر دارید چرا هرگز این مسیر را برای فروش اثرتان پیش نمی گیرید؟
من در طول تمرین بازیگری از دست ندادم اما نمی‌توانم انضباط را از گروه بخواهم در حالی که انضباط از سوی مسئولان رعایت نمی‌شود. درست است که کار کردن با افراد حرفه‌ای راحت‌تر است اما من برای بازیگرانم انرژی زیادی گذاشتم و با توجه به اینکه این نمایش دو بازیگر اصلی بیشتر ندارد از کارشان راضی هستم.
باید به بچه‌های تئاتر و دانشجویان فرصت داد. تئاتر نباید در اختیار عده‌ای چهره باشد باید بازیگر تئاتر تربیت کرد و آن‌ها را پروراند استعدادهای تئاتری است که در صحنه معرفی می‌شود و بعد به سینما و تلویزیون می‌رود.
نظر شما درباره نگاه مدیران بنیاد رودکی نسبت به اجرای عمومی تئاتر در تالار وحدت چیست؟
متأسفانه در تالار وحدت یک مشکل وجود دارد و این است که به تئاتر مانند یک خانواده فقیری نگاه می‌کنند که هر چه بگویند باید به آن عمل کرد در صورتی که بازیگران قدرتمند از تئاتر به تلویزیون و سینما رفتند و باید مدیران برای تئاتر ارزش قائل شوند. عدم اجرای مستمر در یک تالار به نمایش و حضور تماشاگر لطمه می‌زند.
پیش از این قرار بر این بود که اجرای “رستم واسفندیار”در اوایل آبان ماه به صحنه بیاید.علت تعویق چه بود؟
همان که گفته شد.متاسفنه علت تعویق برنامه‌ریزی این بود که تالار وحدت ساعات خوبی را برای اجرا در نظر نگرفته بود و ما به تئاتر شهر آمدیم.
اساسا بنیاد رودکی به عنوان یکی از نهادهای ثروتمند فرهنگی آثار فاخری را به سالن تالار وحدت و تالار رودکی دعوت می کند.آیا این مهم درباره نمایش شما هم اتفاق افتاد؟
خیر. بنیاد رودکی توانایی بستن قرارداد بزرگی برای این گروه پرجمعیت ندارد چرا که معمولا مدیران رودکی که خود از تئاترهای دیروز محسوب می شوند از نمایش و تئاتر استقبال مناسبی ندارند و همواره دم از نداری و گرانی و فقر می زنند.
بنابراین وضعیت قرار داد اجرای نمایش شما به چه شکل است؟
ما تا این لحظه هیچ گونه قرارداد مکتوبی را تنظیم نکردیم و همه چیز به آینده ای نامعلوم بستگی دارد.درایران هر گروه پس از اجرای یک نمایش ماه ها و یا سال ها بعد تسویه حساب مالی می کند و همین رویکرد است که باعث می شود اغلب هنرمندان بزرگ تئاتر دست به تجربه های کم اهمیت تلویزیونی می زنند تا بتوانند امرار معاش نمایند.
پس تکلیف قرار داد مالی گروه به چه شکل خواهد بود؟
ببینید،مسافر آستانه خود تئاتری است و امیدوارم بتواند مشکلات تمام گروه‌های نمایشی را حل کند و امیدوارم مدیران روزی برسند که حرمت خاصی برای تئاتر قائل شوند، برای اجرای این نمایش نیز دل به دریا زده‌ایم و امیدوارم گروه به سرنوشت بدی دچار نشود.