فریماه فرجامی را همه سینما دوستان می شناسند. ستاره ای که در سال های دهه ۶۰ با تکیه بر هوش و دقت بالای خود پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کرد. فرجامی مدت هاست که به دلیل بیماری فاصله ای طولانی از سینمای ایران دارد و در خلوت خود بر روزگار شوربختی سینما می نگرد.
در سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمد و در دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک لیسانس گرفت.
او در مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی “شورای عالی فرهنگ و هنر” و فصلنامه “فرهنگ و زندگی” به عنوان ویراستار، محقق و پژوهشگر مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۵ با گویندگی نمایش‌های رادیویی و بازی در نمایش تلویزیونی “آدمک مومی” فعالیت هنری خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۵۹ با فیلم “گفت هر سه نفرشان” به کارگردانی “غلامعلی عرفان” وارد عرصه سینما شد.
بازیهای درخشانش در سه فیلم مادر (۱۳۶۸)، پرده آخر (۱۳۶۹) و بخصوص نرگس (۱۳۷۰) او را به عنوان بهترین بازیگر اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد مطرح کرد. اما نزدیک به دو دهه است که دیگر از “فریماه سینمای ایران” خبری نیست. حضور کوتاه او در فیلم “آب و آتش” علی‌رغم سعی و تلاش فراوانش برای بازگشت به دوران اوج گذشته چندان کارساز نبود.
او اواخر سال ۱۳۸۱ در فیلم یک کارگردان / بازیگر به‌نام زهر عسل (ابراهیم شیبانی) در نقش اول ظاهر شد اما آن اثر سینمایی در جذب مخاطب شکست خورد.
فرجامی برای فیلم‌هایی چون سرب ساخته مسعود کیمیایی و پرده آخر ساخته واروژ کریم مسیحی برنده جایزه از جشنواره فیلم فجر شد.
یکشنبه هفته جاری، گروهی از بازیگران زن سینمای ایران برای ملاقات بانوی سینمای دهه ۶۰ به منزل وی رفتند.
بهاره افشاری یکی از حاضران این مراسم با نگارش یادداشتی درباره فرجامی نوشت: “این روزها بیشتر از هروقت دیگری زمان برای من خودنمایی می کند، انگار همین دیروز بود که با مادرم به دیدن فیلم “مادر” رفتیم و زیبایی بازی منحصر به فرد خانم فرجامی من را با خود به رویا برد و عاشق سینما کرد. اما زمان با سیلی ای که به گوش من می زند، متوجه می شوم که دیگر آن دختر کوچولویی که با مادرش به سینما می رود، نیستم، باز هم یادآوری می کند که سال هاست حسرت دیدن خانم فریماه فرجامی عزیز و پرده سینما به دل همه ما مانده است. نمی دانم بعضی از اتفاقات تقصیر ما است یا نه، اما خوب می فهمم که زمان چیز بسیار بی رحمی است. امروز خانم میلانی عزیز مثل همیشه بانی یک اتفاق خوب شد، که جمعی از هنرمندان خانم به دیدن فریماه فرجامی عزیز برویم و به ما یادآوری کردند که روزی چشم ما هم به در است تا کسی از ما حالی بپرسد. از فریبا کوثری عزیز تشکر می کنم که محیطی را فراهم کرد تا این اتفاق به بهترین شکل بیفتد و قدردانی می کنم از تمام عزیزانی که امروز را با ما همراه بودند.”
تهمینه میلانی، هنگامه قاضیانی، شبنم قلی خانی، لاله اسکندری، مهرانه مهین ترابی، لادن مستوفی، سارا خویینی ها، نسرین مقانلو، نرگس محمدی، گلاره عباسی، رابعه اسکویی، الیزابت امینی و مریم میلانی بودند. در این جمع زنانه، سپیده، بازیگر پیش از انقلاب هم حضور داشت.
مسعود کیمیایی هم چندی پیش درباره آخرین ملاقاتش در دفترکارش با فرجامی این گونه نوشت: “وقتی از در وارد شد، انگارهنوز همان فرشته بود، که شکستگی را نمی‌داند، اما شکسته بودنش یکی، بازی توانا که هنوز قدم‌هایش را کامل و نگاهش را توانا داشته یکی دیگر، من نمی‌دانم چه گذشته است… اما اگر زنده باشم هنوز صحنه من آماده حضور اوست… با امید به سلامتی و بازگشت پرغرور…”
