سلام بر دوستان و هم دانشگاهیان عزیزم
این نامه را هنگامی می نویسم که فشارهای امنیتی از هر سو در حال افزایش است. تلفن همراه و تلفن منزلم که جزء خصوصی ترین حیطه زندگی هر فرد است به صورت مداوم شنود می شود و اطلاعات به دست آمده از مکالمات شخصی اینجانب به سرعت در اختیار مدیریت دانشگاه امیرکبیر، دکتر رهایی، قرار می گیرد و کارمندان کمیته انضباطی بی هیچ پرده پوشی و شرمی، با تماس با خانواده و تحویل اطلاعات مخلوط به راست و دروغ به ایشان، به لحاظ روانی آن ها را به شدت تحت فشار قرار می دهند. علاوه بر این در خیابان نیز هر از گاه از سوی یک یا چند اتومبیل و یا افراد مشکوک ساعت ها تحت تعقیب قرار می گیرم.
این در حالی است که تنها گناه بنده و امثال من مطالبه دانشگاهی آزاد است. دانشگاهی که هیئت علمی و دانشجویان بتوانند رئیس دانشگاه را با رای و نظر خود برگزینند، دانشگاهی که اساتید مجرب آن بالاجبار بازنشسته نشوند، دانشگاهی که در آن بتوان آزادانه سخن گفت و نقد کرد، بتوان نشریه منتشر کرد بدون آن که هراسی از حمله نیروهای انتظامات داشت، بتوان در تشکلی که از آن ماست و حق ماست و پایگاه ۴۰ ساله مبارزه دانشجویان آزاده بوده است، به فعالیت پرداخت.
اما تمامیت خواهان و نمایندگان انتصابی ایشان در دانشگاه همین حداقل ها را هم بر ما برنمی تابند. ساختمان انجمن اسلامی را شبانگاه با حمایت نیروهای امنیتی با بولدوز به ویرانه ای بدل می کنند، دانشجویان را به مسلخ کمیته انضباطی می کشند، نشریات دانشجویی منتقد را از سطح دانشگاه جمع آوری می کنند، دوستان ما را ستاره باران می کنند و… . و در این میان حق کوچکترین اعتراضی را نیز برای خیل عظیم دانشجویان قایل نیستند. ایشان اعتراضات دانشجویان را با بی شرمی به بیگانگان نسبت می دهند، آن ها را به پول گرفتن از دولت های خارجی متهم می کنند، برچسب انقلاب مخلمین و رنگین به ایشان می چسبانند. این در حالی است که ایشان با کنترل ۲۴ ساعته فعالین دانشجویی و شنود تلفن های ایشان، خود بهتر از هر کسی می دانند این اتهام، بی مایه ترین تهمتی است که می توان به دانشجویان مظلوم این دیار که نه منافسه در ثروت دارند و نه مناقشه در قدرت، نسبت داد.
از آن جا که به خاطر ایستادگی تحسین برانگیز دانشجویان پلی تکنیک بر روی حقوق مسلم خود و با توجه به افزایش تهدیدهای امنیتی، احتمال می دهم در روزهای آینده دستگیر و بازداشت شوم، لذا اکنون در کمال اختیار و آزادی اعلام می دارم که کلیه مواضع و نظرات اینجانب، عباس حکیم زاده، همان مواردی بوده که تاکنون نیز در رسانه های گروهی و در مقالات خود ابراز کرده ام و هر گونه اظهارات متناقض و متضاد با موارد فوق که در زمان بازداشت از سوی اینجانب منتشر گردد همه تحت فشار ابراز شده و هیچ گونه ارزشی ندارد.
من تا آن جا که در توان داشته باشم در مقابل فشارها و شکنجه های احتمالی نیروهای امنیتی مقاومت خواهم نمود، اما چنانچه فشارهای وارده بیش از توان بنده باشم پیشاپیش از کلیه دوستان و یاران دبستانی عذرخواهی می نمایم. همچنین بایستی یادآوری نمایم حدود دو سال پیش عمل جراحی سختی بر روی ستون فقرات بنده انجام شده و هم اکنون دو قطعه پلاتین با طول بیش از بیست سانتی متر اطراف ستون فقرات بنده کار گذاشته شده است. همین مسئله توان حرکتی ام را بسیار محدود کرده است و همچنان از سوی پزشک جراح تحت مراقبت هستم. لذا در همین جا هشدار می دهم هر گونه آسیبی در طول مدت بازداشت به بنده وارد شود مسئول مستقیم آن آمرینی هستند که دستور بازداشت اینجانب را صادر نموده اند.
در پایان اعلام می دارم در هر کجا که باشم قلبم با دانشجویان پلی تکنیک و جو همیشه پویا و ظلم ستیز این دانشگاه خواهد بود.
به امید پیروزی
منبع:ادوار نیوز