فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی از یک “باور عمومی” در میان مسوولان خبر داده که فکر می‌کنند “ناجا می‌تواند هر پرونده‌ای را کشف کند”. اشاره سردار اسماعیل احمدی‌مقدم به بی‌نتیجه ماندن تلاش‌های پلیس برای دستگیری متهمان اسیدپاشی اصفهان است و این را اضافه می‌کند که “انگار ما اسیدپاش را در پشتمان پنهان کرده‌ایم و می‌‌گویند ملاحظه کسی را نکنید”. همزمان پدر سهیلا جورکش، یکی از قربانیان اسیدپاشی در گفت‌وگو با روز، از انتظار و امیدواری برای به جریان افتادن این پرونده در دادگاه می‌گوید و این که توقع دارد تلاش نیروی انتظامی برای دستگیری عاملان بیشتر و بیشتر شود.
فرمانده ناجا: 4 درصد پرونده‌ها کشف نمی‌شود
سردار اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده نیروی انتظامی، روز دوشنبه در “همایش شبی با کارآگاهان” اشاراتی به حادثه اسیدپاشی اصفهان داشت و گفت: “بخش مهمی از جرائم به اطلاع مردم می‌رسد و تازه آن هم مردم از نتایج آن آگاه می‌شوند و از حجم فعالیت‌هایی که در آن زمینه رخ داده اطلاعی ندارند. این بخشی از پرونده‌هاست و شاید بتوان گفت یک صدم پرونده‌ها رسانه‌ای می‌شوند و مردم از آن مطلع می‌شوند.”
با این حال به گفته او ایران از “امنیت برجسته‌ای” در منطقه و جهان برخوردار است که حاصل مجموعه‌ای از “فعالیت‌های نظام‌های امنیتی، انتظامی و قضایی” است.
احمدی‌مقدم همچنین عنوان کرد که “اگر امروز یک گروگانگیری، اسیدپاشی یا زورگیری پیش بیاید مسئله روز ملی ما می‌شود و این مسئله نشان‌دهنده تراز امنیتی ماست و حساسیت رسانه‌ها به جرائم نیز نشان‌دهنده امنیت است”.
به اعتقاد فرمانده ناجا، “در باور عمومی مسوولان این امر ایجاد شده که ناجا می‌تواند هر پرونده‌ای را کشف کند و اگر نخواهد آن پرونده کشف نمی‌شود مثل قضیه اسیدپاشی اصفهان که انگار ما اسیدپاش را در پشتمان پنهان کرده‌ایم و می‌‌گویند ملاحظه کسی را نکنید؛ البته درست است که ۹۶ درصد پرونده‌ها کشف می‌شود اما ۳ تا ۴ درصد نیز کشف نمی‌شود مثل ماجرای گلپایگان که بعد از ۱۰ سال کشف شد.”
هنوزخبری نیست
اسیدپاشی‌های سریالی در اصفهان، تب تند و داغی در جامعه ایجاد کرد که اکنون و با گذشت حدود چهار ماه، سرد و تا حد زیادی فراموش شده است. با وجود این که مقامات ارشد سه قوه به ورود به این پرونده قول پیگیری دادند اما هنوز از دستگیری متهم یا متهمان خبری نیست و روند درمانی قربانیان نیز مطابق خواست و رضایت خانواده‌هایشان پیش نمی‌رود. پدر سهیلا جورکش، یکی از دختران اصفهانی قربانی این حملات در آخرین روزهای دی ماه خبر داد که اگر فرزندش به خارج کشور اعزام نشود، بینایی یک چشمش را از دست خواهد داد.
ناصر جورکش در مصاحبه با روزآنلاین، درباره آخرین وضعیت سهیلا می‌گوید: “هنوز بهبودی حاصل نشده و در طول درمان به سر می برد. همچنان منتظریم که پیوند قرنیه انجام بشود.”
او اضافه می‌کند: “با توجه به محبتی که آقای دکتر هاشمی به این قربانیان دارند، رسیدگی‌ها بد نیست. انشاءالله قرنیه‌ای قرار است بگذارند که امیدواریم جواب بدهد.”
پدر سهیلا که پس از انتقال او به تهران، خانه و زندگی در اصفهان را رها کرده و به هم راه همسرش به پایتخت آمده‌اند، روحیه این قربانی اسیدپاشی را این گونه توصیف می‌کند: “ روحیه سهیلا گاهی خوب است، گاهی هم بد. یعنی افت و خیز دارد. بعضی وقت‌ها خیلی ناراحت می‌شود. حق دارد دیگر، کاری نمی‌شود کرد.”
او می‌گوید که هیچ خبر جدیدی از موفقیت پلیس در دستگیری عاملان اسیدپاشی ندارد: “هم من و هم کل جامعه ایران از این اتفاقی که افتاده ناراحت هستیم. منتظریم اسیدپاش دستگیر شود. روال قضایی گاهی طول می‌کشد اما بالاخره نمی‌شود که اسیدپاش پیدا نشود، حتما دستگیر می‌شود. ما هم منتظر دستگیری آنها هستیم و توقع داریم مسوولان تلاش‌شان را بیشتر کنند و هرچه سریع‌تر اسیدپاش‌ها را دستگیر و افشا کنند.”
ناصر جورکش خطاب به دولت می‌گوید: “به عنوان یک پدر که فرزندش آسیب جدی دیده می‌خواهم درخواست کنم نه فقط به بچه من، بلکه به افراد دیگری که مورد حمله قرار گرفتند از لحاظ پزشکی توجه ویژه داشته باشند. این افراد باید هم از جهت بینایی و زیبایی تحت درمان قرار بگیرند. باور کنید این‌ها خیلی اذیت می‌شوند. فشار زیادی روی بچه‌ها است، دید و بینایی از دست دادن خیلی سخت است، خیلی. هر کسی نمی‌فهمد این‌ها چه می‌کشند.”
چرا اسیدپاش‌ها دستگیر نمی‌شوند؟
“همچنان دستگیری عاملان اسیدپاشی اصفهان در دستور کار است”؛ این آخرین خبری است که از سوی وزیر کشور درباره این پرونده اعلام شده است. عبدالرضا رحمانی فضلی ماه گذشته عنوان کرد که “تقریبا هر هفته معاون امنیتی وزارت کشور با مسئولان استان اصفهان، نیروی انتظامی تهران و اطلاعات برای دستگیری عاملان اسیدپاشی جلسه دارند.” او برای این تاخیر قابل توجه در دستگیری عاملان اسیدپاشی اصفهان توضیحی نداشت اما از جدیت نیروی انتظامی در این موضوع خبر داد و گفت که عاملان اسیدپاشی‌هایی که پس از اصفهان رخ داد به سرعت شناسایی شده‌اند.
در هفته پایانی آبان ماه نیز، حسین ذوالفقاری، معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور با اشاره به اینکه تا زمانی که به نتیجه قطعی نرسیم باید از “گمانه زنی” پرهیز کنیم، به خبرگزاری ایلنا گفت: “تمام افرادی را که دارای ناراحتی روحی و روانی یا دارای سوابقی بوده‌اند و می‌توانستند در مظان اتهام قرار گیرند، مورد بررسی قرار داده‌اند و همچنین تمام موتورسیکلت‌های مشکی را بررسی و صاحبان آنها را شناسایی کرده‌اند.”
در همان روزهای نخست خبری شدن اسیدپاشی به چند تن از زنان اصفهانی این فرضیه مطرح شد که به زنانی که پوشش آنها از نگاه مسئولان و مقامات مذهبی “نامناسب” خوانده می‌شود به صورت سازمان یافته حمله شده است. پس از آن مقامات دولتی و انتظامی و نمایندگان مجلس اظهارنظرهای مختلف و حتی متضادی عنوان کردند. نیروی انتظامی اصفهان اعلام کرده بود که چند دستگیری انجام داده و فرد اسیدپاش را دارای اختلالات روانی معرفی کرد. در حالی که وزیر دادگستری این حادثه را یک اقدام خرابکارانه و تروریستی دانست. اما همه یک موضوع مشترک داشته و دارند؛ این حملات ربطی به بدحجابی نداشته و اسیدپاش‌ها هم ممکن نیست از نیروهای مذهبی باشند. مسئولان در حالی با قطعیت امکان رابطه این حملات با امر به معروف و نهی از منکر رد می‌کنند که هنوز سرنخی به دست نیامده و عاملان دستگیر نشده‌اند.
فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی آبان ماه امسال در حالی که افکار عمومی پیگیر نتیجه اقدامات پلیس بود، عنوان کرد که اسیدپاشی‌های اصفهان تنها به دلیل پوشش وسیع رسانه‌ای به چشم آمده وگرنه از ابتدای سال چند صد اسیدپاشی دیگر نیز در کشور رخ داده است. او این حادثه را در ردیف حوادثی مانند سوختگی با وایتکس قرار داد. برخی دیگر از مقامات ناجا و دستگاه قضایی هم همسو با فرمانده پلیس کوشیده‌اند اسیدپاشی‌های اصفهان را کم‌اهمیت جلوه بدهند.
